Το ξέρω, είμαστε όλες στριμωγμένες οικονομικά και τα δώρα έχουν περάσει λίγο σε δεύτερη μοίρα. Οι φίλοι και συγγενείς δείχνουν κατανόηση ο ένας στον άλλο και δεν περιμένουν απαραίτητα κάτι.Τα δώρα όμως είναι χαρά, σημαίνουν αγάπη, φροντίδα, νοιάξιμο. Το να τα προσφέρεις σου φτιάχνει την ψυχολογία. Και το να τα παίρνεις επίσης. Αλλά η οικονομική κρίση μας έχει φέρει όλες στο σημείο να μικρύνουμε τη λίστα των ανθρώπων που θα χαρίσουμε δώρα περιορίζοντάς την στους πολύ πολύ κοντινούς -κι αν.
Είναι Χριστούγεννα όμως! Και θέλεις. Θέλεις να κάνεις τους δικούς σου ανθρώπους να χαμογελάσουν. Κι αυτό μπορείς να το πετύχεις ακόμα και με κάτι μικρό. Η σκέψη είναι άλλωστε που μετράει. Κι όπως λέει και η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη, το πόσο κοστίζει δεν έχει καμία σημασία. Τα δώρα είναι εσωτερική ανάγκη, ένδειξη ενδιαφέροντος. Και μας φτιάχνουν το κέφι όταν τα προσφέρουμε και φυσικά όταν μας τα προσφέρουν.
“Τα δώρα μας ανεβάζουν ψυχολογικά. Μας κάνουν να νιώθουμε αγαπητοί, περήφανοι, αποδεκτοί, ότι ο άλλος μας σκέφτεται και ότι είμαστε σημαντικοί για αυτόν”.
ΑΚΡΙΒΟ Ή ΦΘΗΝΟ;
Δεν έχει καμία σημασία. Ναι, φυσικά, όλες μας θα θέλαμε να μας χαρίσουν τον ουρανό με τα άστρα. Αλλά το “να μας χαρίσουν” έχει την πραγματική σημασία. Και όχι το “τι θα μας χαρίσουν”.
Η ψυχολόγος το διευκρινίζει. “Δεν θα πρέπει να δίνουμε σημασία στη χρηματική αξία του δώρου, άλλα στη συναισθηματική. Πρέπει να το βλέπουμε σαν μια πράξη αγάπης και προσφοράς από αυτόν που το προσφέρει”.
ΤΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ ΔΩΡΟ
“Όταν το δώρο δείχνει ότι κάποιος το σκέφτηκε πολύ, το έψαξε πολύ ή το έφτιαξε μόνος του γίνεται πιο σημαντικό”. Όταν είναι απλά μια υποχρέωση που δεν κρύβει πίσω της τίποτα, αυτομάτως χάνει τη συναισθηματική του αξία.
Κάτι άλλο που κάνει αυτό το αμπαλαρισμένο κουτάκι ακόμα πιο σημαντικό είναι όταν κρύβει μέσα του κάτι που ήθελες, κάτι που χρειαζόσουνα, κάτι που σου αρέσει. Κι αυτός που στο πρόσφερε αποδεικνύεται όταν άνοιξες στον γυαλιστερό φιόγκο ότι άκουγε -όταν μιλούσες, παρατηρούσε, ήξερε. Το γούστο σου, τις επιθυμίες σου, τι θα σε κάνει να χαμογελάσεις.
“Το δώρο δεν είναι θέμα χρημάτων”. Για αυτό και δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε την αξία του, αλλά την ουσία του. Κι αν είναι χειροποίητο, ακόμα καλύτερα. Μαρτυρά ενδιαφέρον, κόπο, χρόνο, συναίσθημα.
Το δώρο πρέπει να “προδίδει” την πρόθεση, το κίνητρο, να αποδεικνύει ότι αυτός που το προσφέρει θέλει πραγματικά να ευχαριστήσει τον αποδέκτη. Κι αυτό λέγεται αγάπη.
ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΤΑ ΔΩΡΑ
Όταν παίρνουμε δώρα λοιπόν δεν πρέπει να εγκλωβιζόμαστε στη χρηματική του αξία -τα είπαμε αυτά. Ούτε όταν κάνουμε. Αυτά που πρέπει να κάνεις πριν διαλέξεις δώρο για κάποιον δικό σου άνθρωπο είναι τα εξής:
-Σκέφτεσαι τι θα του έδινε χαρά. Τον γνωρίζεις καλά, τον ξέρεις. Ξέρεις τι του αρέσει, τι δεν του αρέσει, τι χρειάζεται…
-Θυμήσου τι έχει πει. Όλες μας στην καθημερινότητά μας μιλάμε για πράγματα που χρειαζόμαστε ή μας δίνουν χαρά.
“Με αυτόν τον γνώμονα κάνουμε τα δώρα μας” τονίζει η ψυχολόγος. “Δεν κάνουμε δώρα που αρέσουν αποκλειστικά σε εμάς, αλλά δώρα που θα δώσουν χαρά και θα ευχαριστήσουν αυτόν που θα το πάρει. Προσέχουμε όμως να έχει και την προσωπική μας σφραγίδα γιατί ακόμη και αν θα δώσει το δώρο μεγάλη χαρά στον άλλον, αν δεν μας εκφράζει δεν θα ήταν τόσο καλό να το πάρουμε. Είναι καλύτερα να πάρεις κάτι άλλο, κοντά σε αυτό που του αρέσει, αλλά που θα έχει μια φινέτσα, γιατί το δώρο εκφράζει κι αυτόν που το προσφέρει”.
ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΚΑΝΑΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ
“Σίγουρα, δεν πρέπει να συνδέουμε το δώρο που δεν μας αρέσει με την ίδια την πράξη -την προσφορά δηλαδή με το συναίσθημα αυτού που μας το κάνει. Αν δεν μου αρέσει ένα δώρο από κάποιον, δεν θυμώνω με αυτόν ούτε τον ακυρώνω, ούτε γκρινιάζω, ούτε υποψιάζομαι ότι δεν με αγαπά” εξηγεί η ψυχολόγος.
ΤΟ ΑΛΛΑΖΩ Ή ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΛΗΤΙΚΟ;
“Κοιτάζουμε αν έχουμε πολύ δυνατό συναίσθημα και κρατάμε το δώρο ακόμα κι αν δεν μας αρέσει γιατί είναι από άνθρωπο που αγαπάμε. Αν είμαστε πιο πρακτικοί και ξέρουμε ότι και ο άλλος θα το δει έτσι, το αλλάζουμε και παίρνουμε κάτι που μας αρέσει”.
