To ένστικτο δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να βλέπουν πέρα από το προφανές και να αντιλαμβάνονται όσα οι άλλοι προσπερνούν. Στην περίπτωση μιας μητέρας είναι ακόμα πιο δυνατό και δεν πρέπει με τίποτα να το αμφισβητούμε. Όπως λέει και αυτή η μαμά στο παρακάτω κείμενο: «Καλύτερα να σας χαρακτηρίσουν υπερβολικές και αγχώδεις παρά να ζείτε με τις τύψεις ότι αφήσατε να πάθει κάτι το παιδί σας.»
«Από την στιγμή που γεννήθηκε η κόρη μου ήταν ανήσυχη και έμοιαζε θυμωμένη. Αλλά αυτό δεν με ανησυχούσε. Αντίθετα, πίστευα ότι ήταν στοιχείο του χαρακτήρα της.
Όταν έκλεισε τον πρώτο μήνα, κάτι μέσα μου άρχισε να ”κλωτσάει” – κάτι δεν πήγαινε καλά. Θυμάμαι ακόμη ένα βράδυ που δεν μπορούσαμε με τίποτα να την ηρεμήσουμε. Είχαμε δοκιμάσει τα πάντα από τραγούδι και νανούρισμα, μέχρι βόλτα με το αυτοκίνητο. Τίποτα δεν λειτουργούσε και είχαμε απελπιστεί.
Τότε αναρωτήθηκα αν όντως συμβαίνει κάτι άσχημο με το παιδί μου. Έθαψα όμως την σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ήμουν ”πρωτάρα” μαμά, ήταν αναμενόμενο να ανησυχώ με το παραμικρό. Σωστά;
Κοιτώντας πίσω, μακάρι να είχα ακούσει το ένστικτό μου. Μακάρι να μην με ένοιαζε η γνώμη των άλλων και να είχα εστιάσει μόνο σε αυτό που ένιωθα και στο παιδί μου.
Μετά τους δύο πρώτους μήνες κατάλαβα τι πήγαινε λάθος με την κόρη μου και γιατί φαινόταν μονίμως θυμωμένη. Συνέβη την ώρα που της άλλαζα την πάνα, όταν παρατήρησα ότι οι εκκενώσεις της είχαν διαφορετικό χρώμα απ’ ότι συνήθως. Υπήρχαν κόκκινες πιτσιλιές. Δεν πέρασε πολύ ώρα μέχρι να καταλάβω ότι ήταν αίμα.
Η εικόνα της αδερφής μου και της ανιψιάς μου πέρασε αστραπιαία από το μυαλό και αμέσως κατάλαβα: αλλεργία και συγκεκριμένα αλλεργική πρωκτοκολίτιδα.
Από το ίδιο ακριβώς έπασχε και η ανιψιά μου. Θυμάμαι ακόμα το άγχος της αδερφής μου, τα ραντεβού στους γιατρούς και το τελικό αποτέλεσμα: αλλεργία στα γαλακτοκομικά.
Ένιωσα ένα τσίμπημα ενοχής. Πώς δεν το είχα καταλάβει νωρίτερα; Επειδή όλοι χαρακτηρίζουν τις νέες μαμάδες υπερβολικές, δεν άκουσα το ένστικτό μου και παραλίγο να χάσω το παιδί μου. Περιττό να ομολογήσω πόσο κακή μητέρα θεώρησα ότι είμαι.
Αφού ο παιδίατρος απέρριψε άλλες πιθανές αιτίες κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα με εμένα. Οι πιο συνηθισμένες τροφικές αλλεργίες στα βρέφη είναι το γάλα και το αβγό. Επειδή ακόμα θήλαζα, άλλαξα αμέσως διατροφικές συνήθειες, έτσι ώστε να είμαι σίγουρη ότι δεν θα περάσει κάτι από εμένα στο γάλα που έτρωγε η μικρή μου.
Μέσα σε 4 εβδομάδες είδαμε διαφορά στην συμπεριφορά της κόρης μας. Σαν να ήταν άλλο μωρό. Ήταν χαρούμενη, κοιμόταν καλά και έτρωγε σωστά. Όπως πρέπει δηλαδή.
Η μόνη συμβουλή που έχω να δώσω στις μαμάδες είναι να ακούτε πάντα το ένστικτό σας σε οτιδήποτε αφορά το παιδί σας! Καλύτερα να σας χαρακτηρίσουν υπερβολικές και αγχώδεις παρά να ζείτε με τις τύψεις ότι αφήσατε να πάθει κάτι το παιδί σας.»
Από mama365.gr
