Το να αποκτήσεις παιδί είναι ίσως η μεγαλύτερη και πιο προσωπική απόφαση που μπορείς να πάρεις, αυτό όμως δεν εμποδίζει τους γονείς που περιμένουν πως και πως ένα εγγονάκι, τους περίεργους συναδέλφους και τους άσχετους, που όταν σε πετύχουν στο δρόμο θα σε ρωτήσουν «τόσο καιρό είσαι παντρεμένη, πως δεν έκανες ένα παιδάκι;».
Κάθε γυναίκα που έχει περάσει τα 30 μπορεί να σε διαβεβαιώσει ότι το ίδιο ερώτημα της έχει γίνει επανειλημμένα λες και οι γύρω της ακούν το βιολογικό της ρολόι να χτυπά και «κόπτονται» μη τυχόν και της τελειώσει ο χρόνος.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που μία γυναίκα μετά τα 30 της επιλέγει να μην κάνει παιδί. Κάποιες πολύ απλά δεν μπορούν, άλλες δεν έχουν την οικονομική άνεση και άλλες δεν θέλουν παιδιά ή τα παιδιά δεν είναι προτεραιότητά τους. Πολλές επίσης ψάχνουν να βρουν το σωστό άντρα.
Όποιος και αν είναι ο λόγος, για τον οποίο μία γυναίκα επέλεξε να μην αποκτήσει παιδιά, η κοινωνία με τις πιέσεις που ασκεί την κάνει να πιστεύει πως κάτι δεν πάει καλά με εκείνη. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως η γυναίκα αυτή είναι δυστυχισμένη ή ανολοκλήρωτη, αφού δεν απέκτησε παιδιά, κάτι που δεν θα πίστευαν ποτέ για έναν άντρα.
Παρακάτω θα βρείτε τις εξομολογήσεις 4 γυναικών που παρά το γεγονός ότι το βιολογικό τους ρολόι έχει αρχίσει να χτυπά εδώ και καιρό επέλεξαν να μην κάνουν παιδιά ή δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Οι γυναίκες που είναι σίγουρες ότι θέλουν παιδιά ανησυχούν μήπως περάσει ο χρόνος και δεν προλάβουν με αποτέλεσμα να επιλέγουν λάθος συντρόφους.
Οι γυναίκες που λένε ότι δεν θέλουν παιδιά ή δεν είναι σίγουρες αν θέλουν, αλλά αισθάνονται την κοινωνική πίεση πρέπει να βεβαιωθούν ότι όσα κάνουν είναι σύμφωνα με τις δικές τους αξίες και κανενός άλλου. Εάν ζουν τη ζωή τους βασισμένες στις αξίες ενός άλλου ατόμου διατρέχουν τον κίνδυνο να μην είναι ποτέ πραγματικά ευτυχισμένες.
Ο φόβος της μετάνοιας δεν πρέπει να μας εμποδίζει από το να ζήσουμε τη ζωή μας. Η σιγουριά ή αλλιώς η βεβαιότητα είναι σημαντική, υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η αβεβαιότητα στερεί από τη ζωή μας την ευημερία που της αξίζει.
Σκοπός είναι να αποκτήσεις παιδί επειδή το θες και όχι από φόβο μήπως μετανιώσεις στο μέλλον επειδή δεν έκανες. Εάν δεν είσαι σίγουρη και θες να το σκεφτείς και να κάνεις μία συνειδητοποιημένη επιλογή, κάντο. Εάν δεν έχεις τη μητρική παρόρμηση να ξεκινήσεις μία οικογένεια, εντάξει. Εάν θες να κάνεις παιδί αλλά δεν μπορείς να το κάνεις τώρα, μην αφήσεις το άγχος να σε αναγκάσει να λάβεις λανθασμένες αποφάσεις που θα επηρεάσουν σοβαρά άλλους τομείς στη ζωή σου. Είναι απολύτως φυσιολογικό να αναρωτιέσαι και να αισθάνεσαι μπερδεμένη για το τι θες. Απαντήσεις στον εαυτό σου μπορείς να δώσεις μόνο εσύ και κανείς άλλος.
«Ήθελα παιδιά αλλά έπρεπε να δώσω προτεραιότητα στην υγεία μου»
Η Τζίνα, 41 ετών προτιμούσε τα κατοικίδια παρά τα παιδιά αλλά όταν παντρεύτηκε θέλησε να ξεκινήσει τη δική της οικογένεια. Μετά από τρία χρόνια προσπαθειών και κάνοντας ο,τι περνούσε από το χέρι τους, με το σύζυγό της κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να συλλάβουν φυσιολογικά. Τέσσερα χρόνια μετά τη μέρα του γάμου τους η Τζίνα διαγνώστηκε με μυαλγική εγκεφαλίτιδα και ινομυαλγία και ο σύζυγός της με τη νόσο του Graves.
«Σύντομα καταλάβαμε ότι έπρεπε να δώσουμε προτεραιότητα στην υγεία μας και τα σοβαρά προβλήματά της. Δεν ήταν η κατάλληλη περίοδος να κάνουμε παιδί. Δεν θα μπορούσαμε να το φροντίσουμε και να του δώσουμε την προσοχή που έπρεπε.
Οι γονείς μας και τα αδέρφια μας ανυπομονούσαν να κάνουμε ένα παιδάκι και τώρα στεναχωριούνται, αλλά στην παρούσα φάση το σωστό είναι να επικεντρωθούμε στη βελτίωση της υγείας μας».
«Ήταν γραφτό μου να γίνω θεία ή babysitter και όχι μάνα»
Η Αλίκη είναι 48 ετών και δεν έχει παιδιά. Πάσχει από μία νεφρική νόσο, αλλά όπως λέει, αυτό δεν επηρέασε σε καμία περίπτωση την απόφασή της να μην κάνει παιδιά. Όταν παντρεύτηκε με τον άντρα της πριν από περίπου 30 χρόνια κανείς τους δεν ήθελε παιδιά, ωστόσο συμφώνησαν πως αν ένας από τους δύο άλλαζε γνώμη, θα το έλεγε στον άλλον και θα το ξανασυζητήσουν.
«Συμφωνήσαμε ότι αν αποφασίζαμε να γίνουμε γονείς, θα έπρεπε να το συζητήσουμε εκ νέου για να είμαστε και οι δύο 100% σύμφωνοι.
Περνώντας τα χρόνια η μητρότητα είναι κάτι που δεν θέλησα ούτε όμως και ο άντρας μου θέλησε να γίνει πατέρας. Απ’ ότι φαίνεται είμαι μία από εκείνες τις γυναίκες που είναι της μοίρας της γραφτό να είναι καλή θεία ή υπέροχη babysitter. Άσε το παιδί σου μαζί μου για ένα εικοσιτετράωρο και θα περάσει τέλεια, αρκεί στο τέλος της ημέρας να έρθεις να το πάρεις».
«Μερικές φορές πιστεύω ότι η ζωή μου θα ήταν ευκολότερη αν έλεγα ότι θέλω παιδιά»
Η Μαρία είναι 39 ετών και η τοκοφοβία, ο φόβος δηλαδή της εγκυμοσύνης είναι ο κύριος λόγος που δεν απέκτησε ποτέ παιδιά. Γι’ αυτή της την απόφαση έχει δεχτεί πολλές ερωτήσεις και αρνητικά σχόλια όπως «τι θα κάνεις στη ζωή σου;» ή «θα μείνεις για πάντα μισή», αλλά εκείνη γνωρίζει πώς έκανε το σωστό γι’ αυτό και δημιούργησε λογαριασμό στο Twitter και βοηθάει μέσω αυτού να «διαλυθεί» το στίγμα που υπάρχει γύρω από τις γυναίκες που δεν έχουν παιδιά.
«Για να είμαι ειλικρινής εύχομαι να ήθελα παιδιά. Νιώθω ότι έτσι θα γινόμουν δεκτή από την κοινωνία και θα αντιμετώπιζα λιγότερες αρνητικές προκαταλήψεις. Θα είχα περισσότερες φίλες και δεν θα έχανα κάποιους από τους υπάρχοντες φίλους μου και φίλες μου αλλά είμαι ευχαριστημένη με την επιλογή μου και αναγνωρίζω πως πολλά από τα πράγματα που κάνω, δεν θα μπορούσα να τα κάνω αν είχα αποκτήσει παιδιά. Αγαπώ τη ζωή μου.
Με τον καιρό άρχισα να νιώθω μόνη, αλλά πρόσφατα ήρθα σε επαφή με κάποιες ομάδες στο διαδίκτυο, διάβασα αρκετά βιβλία και κατάλαβα ότι δεν είμαι η μοναδική γυναίκα που έχει περάσει τα 30 και δεν έχει παιδιά και ότι πολλές γυναίκες μοιραζόμαστε παρόμοιες εμπειρίες».
«Γεννήθηκα χωρίς μήτρα»
Η Ζωή, 63 ετών, επισκέφτηκε ένα γυναικολόγο στα 14 της επειδή δεν είχε ακόμα περίοδο και σοκαρίστηκε όταν ανακάλυψε ότι γεννήθηκε χωρίς μήτρα. Η διάγνωση αυτή επηρέασε πολύ την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή της ως έφηβη αλλά τα πράγματα με τα χρόνια άρχισαν να βελτιώνονται και έριξε όλο της το βάρος στο «χτίσιμο» μιας επιτυχημένης καριέρας.
«Η μεγαλύτερη δυσκολία μου είναι η μοναξιά που νιώθω όχι μόνο επειδή δεν έχω παιδιά αλλά και επειδή πίστευα ότι είμαι η μοναδική σ’ αυτή την κατάσταση. Μία καλή ψυχολόγος θα μπορούσε να με είχε βοηθήσει και να είχα απαλλαγεί από πολλές από τις αρνητικές συνέπειες της διάγνωσής μου. Τώρα που μεγάλωσα συνεργάζομαι με μία οργάνωση και ως σύμβουλος βοηθώ νεαρά κορίτσια που διαγνώστηκαν με προβλήματα παρόμοια με το δικό μου.
Κανένα κορίτσι δεν είναι μόνο του. Για κάθε περίπτωση υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια. Η ιατρική έχει βελτιωθεί σημαντικά σε σχέση με όταν ήμουν εγώ έφηβη και πλέον δεν υπάρχει μόνο ψυχολογική στήριξη, αλλά και λύσεις που δεν ήταν διαθέσιμες στην εποχή μου, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση ή η παρένθετη μητρότητα».
Θέλετε λοιπόν παιδιά; Η απάντηση δεν είναι ένα απλό ναι ή ένα απλό όχι. Πολλές από εμάς δεν έχουμε καν απάντηση να δώσουμε, αλλά αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Ίσα-ίσα που είναι φυσιολογικό.
