Μία μητέρα ενός παιδιού με αυτισμό θέλει να προσφέρει την καλύτερη δυνατή ζωή στο παιδί της και παρόλο που η υιοθεσία είναι ο μόνος δρόμος για να προσφέρει στο παιδί σταθερότητα και αγάπη δεν συμφωνούν όλοι. Οι γονείς της και οι γονείς του πατέρα του μωρού είναι κάθετα εναντίον του ζευγαριού κάτι που εξέφρασαν με έντονο τρόπο στη νεαρή μητέρα.
Η μαμά εξήγησε ότι εκείνη και ο φίλος της άρχισαν να βγαίνουν όταν ήταν 17 χρονών και δυο χρόνια αργότερα αποφάσισαν να συγκατοικήσουν ενώ σπούδαζαν στο πανεπιστήμιο.
«Από τον πρώτο καιρό ξέραμε ότι δεν θέλαμε παιδιά. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που γεννιόταν ένα μωρό περίπου κάθε χρόνο και έβλεπα πόσο αυτό επηρεάζει τα ξαδέρφια και τα αδέρφια μου», είπε η νεαρή μητέρα στο φόρουμ «Am I the A**hole?», αλλά η φύση είναι φύση και δεν μπορείς να την ελέγξεις. Όσο και να πρόσεχε το νεαρό ζευγάρι και να χρησιμοποιούσε αντισύλληψη η κοπέλα έμεινε έγκυος στα 20 της.
«Το έμαθα αφού ήμουν ήδη τριών μηνών έγκυος οπότε δεν μπορούσα να κάνω πια τίποτα».
Τα πράγματα δεν έγιναν ευκολότερα μετά τη γέννηση του γιου της.
«Όταν γεννήθηκε ο γιος μου δεν ένιωσα κανένα δέσιμο, καμία αγάπη. Προσπάθησα και εγώ και ο φίλος μου αλλά κανείς μας δεν μπορούσε να νιώσει κάτι. Το φροντίζαμε, το ταΐζαμε, το προσέχαμε αλλά δεν το αγαπούσαμε».
Για να είμαστε δίκαιοι και οι δύο ήταν ακόμα φοιτητές και δούλευαν. Ο χρόνος και τα χρήματά τους ήταν περιορισμένα και τα πράγματα πολύ δύσκολα.
Όταν ο γιος τους έγινε δύο ετών έμαθαν ότι είχε αυτισμό.
«Σε αυτό το σημείο έπρεπε να καθίσουμε και να σκεφτούμε τι θα κάναμε. Αποφασίσαμε ότι δεν μπορούσαμε να τον στηρίξουμε οικονομικά ούτε και να του δώσουμε όμως τη μητρική και πατρική αγάπη που χρειαζόταν».
Τελικά οι γονείς αποφάσισαν να δώσουν το γιο τους για υιοθεσία και βρήκαν μάλιστα ένα πολύ καλό ζευγάρι που θα μπορούσε να του προσφέρει τα πάντα.
«Δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά και ερωτεύτηκαν αμέσως το γιο μου μόλις τον είδαν». Το πρόβλημα σε όλο αυτό είναι οι παππούδες…
«Με τον αρραβωνιαστικό μου ανακοινώσαμε στις οικογένειές μας την απόφασή μας και μας είπαν ότι είμαστε εγωιστές και ότι καταστρέφουμε την οικογένεια που φτιάξαμε. Οι γονείς μου, μου είπαν ότι ήταν απίστευτα εγωιστικό που το γέννησα μόνο και μόνο για να το εγκαταλείψω και ότι θα ήταν καλύτερα αν είχα αποβάλει ή αν το είχα ρίξει».
Τα σχόλια κάτω από την ανάρτηση ήταν διχασμένα. Κάποιοι πίστευαν ότι η μητέρα έκανε το καλύτερο για το παιδί της, κάποιοι όμως όχι.
«Πήρατε τις κατάλληλες προφυλάξεις για να αποφύγετε εξαρχής να κάνετε παιδιά. Έδωσες το παιδί σου αλλά έκανες το καλύτερο που μπορούσες για να του εξασφαλίσεις μία καλή οικογένεια. Είμαι σίγουρος ότι και η άλλη οικογένεια είναι χαρούμενη που έχει επιτέλους ένα παιδί. Η οικογένειά σου κάνει λάθος. Δεν είναι εγωιστικό το να φροντίσεις το παιδί σου να έχει μία καλύτερη ζωή και να κάνεις ένα άλλο ζευγάρι που δεν μπορεί να κάνει παιδιά πολύ, πολύ ευτυχισμένο».
Ένας άλλος σχολιαστής συμφώνησε γράφοντας: «Ούτε το παράτησαν, ούτε σε ίδρυμα το έβαλαν. Παρόλο που δεν δέθηκαν με το παιδί τους, έκαναν το καλύτερο δυνατό για εκείνο και όταν ήταν σαφές πια ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν, φρόντισαν να πάει σε ένα καλό σπίτι. Τι πιο υπεύθυνο και ώριμο εκ μέρους τους; Τα παιδιά δεν είναι για όλους και κανένας γονιός δεν πρέπει να ενοχοποιείται».
«Είστε δύο υπεύθυνοι ενήλικες» έγραψε ένας άλλος σχολιαστής «και ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αποκαλούμε εγωιστές κάποιους που είναι το εντελώς αντίθετο. Το να φροντίζεις τον εαυτό σου και να κάνεις ό, τι καλύτερο για το παιδί σου δεν είναι εγωιστικό, είναι αυτο-συντήρηση».
Κάποιοι άλλοι θεωρούν λάθος το γεγονός ότι περίμενε τόσο πολύ μέχρι να βρει άλλη οικογένεια στο γιο της.
«Γιατί να περιμένεις μέχρι να πάει 2 ετών και δεν το έκανες νωρίτερα; Καλύτερα να τον είχες δώσει όταν γεννήθηκε για να μην δεθεί μαζί σας και να νιώσει ότι έχασε τους γονείς του σε μία από τις πιο κρίσιμες περιόδους για την ανάπτυξη του παιδιού».
Κάποιος άλλος συμφώνησε: «Περίμενες δύο χρόνια αφήνοντας το παιδί σου να μεγαλώνει μόνο του ενώ εσείς οι δύο σπουδάζατε και δουλεύατε χωρίς να προσπαθήσετε να δεθείτε μαζί του. Έπρεπε να το είχες δώσει για υιοθεσία αμέσως μόλις γεννήθηκε».
Ένας τρίτος σχολιαστής το έθεσε ως εξής: «Περίμενες δύο χρόνια μέχρι που μάθατε για τον αυτισμό του και τότε το πήρατε απόφαση. Ήξερες ότι δεν ήθελες παιδιά. Ήξερες ότι δεν είχες την οικονομική δυνατότητα να κάνεις παιδιά κι όμως περίμενες μέχρι το παιδί σου να μεγαλώσει αρκετά για να σε θυμάται και να δεθεί μαζί σου και μετά το διώχνεις. Είναι καλό που τώρα είναι σε μία στοργική οικογένεια, αλλά πολύ φοβάμαι ότι του καταστρέψατε την ψυχολογία».
Σε απάντησή της η νεαρή μητέρα ανέφερε ότι έκανε ανοιχτή υιοθεσία για να εξομαλύνει τη διαδικασία.
«Και οι τέσσερις μας αποφασίσαμε ότι θα ήταν καλύτερο να έχει εμένα και τον αρραβωνιαστικό μου σαν θεία και θείο αντί για μαμά και μπαμπά. Θα γνωρίζει από μικρός ότι έχει υιοθετηθεί και δεν θα του πει κανείς ψέματα για οποιοδήποτε θέμα γύρω από την υιοθεσία του ή τί έγινε».
