Μετά από περισσότερα από 20 χρόνια γάμου, ο σύζυγός μου και εγώ χωρίσαμε. Κατά τη διάρκεια του γάμου μας, ο σύζυγός μου είχε μια σύντομη σeξουαλική σχέση με την αδερφή μου. Δεν το ήξερα μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Ο σύζυγός μου, μου εξομολογήθηκε το περιστατικό, επειδή αισθάνθηκε ένοχος. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Κατά καιρούς είχε μπλέξει και με άλλες. Πήγαμε σε σύμβουλο γάμου, αλλά δεν πετύχαμε κάτι. Στο τέλος, αποφασίσαμε να χωρίσουμε.
Έδωσα στην αδελφή μου κάθε ευκαιρία να μετανιώσει και να ζητήσει συγνώμη. Ήθελα να τη συγχωρήσω και να συνεχίσουμε. Αρνήθηκε να αναγνωρίσει οποιαδήποτε εμπλοκή της σε όλο αυτό και τελικά, σταμάτησα να της μιλάω πριν από μερικά χρόνια.
Ανέκαθεν ήταν τέτοια. Αρνιόταν να αναλάβει την ευθύνη των πράξεών της και πάντα έλεγε πολλών ειδών δικαιολογίες. Είναι η μικρότερη από τα αδέρφια και οι γονείς μας πάντα της έκαναν όλα τα χατίρια. Ευθύνονται κατά πολύ για τη συμπεριφορά, που έχει σήμερα.
Τώρα, η αδελφή μου έχει προβλήματα υγείας και αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες. Είμαι το μόνο μέλος της οικογένειας, που μπορεί να τη βοηθήσει.
Κανείς δεν μου ζήτησε να τη βοηθήσω, ούτε και έχω προσφερθεί, αλλά θέλω να τη βοηθήσω. Εάν το κάνω, δεν είναι σαν να παραιτούμαι από το δικαίωμά μου να μου τα εξομολογηθεί όλα και να μου ζητήσει συγνώμη;
Δεν θέλω να φανεί, ότι βοηθώντας τη, την εκβιάζω να μου τα πει όλα και να μου ζητήσει συγνώμη, αλλά αυτός είναι ίσως ο μόνος τρόπος, για να γίνει. Ακόμα όμως, και να το παραδεχτεί και να ζητήσει συγνώμη, δεν θα είναι ειλικρινής, μιας και θα έχει αναγκαστεί να το κάνει.
Τί νομίζεις, ότι πρέπει να κάνω;
Χριστίνα
Από singlewoman.gr
