Δε θα ακούς πρώτη φορά ότι επιτρέπουμε να μας δώσουν την αγάπη που θεωρούμε ότι αξίζουμε και μοιραία αφήνουμε αυτούς που εκμεταλλεύονται ηθελημένα ή μη τους ανθρώπους, να ορίζουν την αξία μας. Μήπως αυτό νιώθεις ότι σε περιγράφει; Μήπως οι στιγμές που «παίρνεις» αντί να «δίνεις» μετριούνται στα δάχτυλα;
Αν η απάντηση είναι ναι, τότε ίσως πρέπει να συγκρατήσεις τον εαυτό σου για να μην κάνει κάτι από αυτά.
Θες να ευχαριστείς άπαντες
Θέλεις όσοι σε περιτριγυρίζουν να περνάνε χάρμα και αν κάποιος νιώσεις ότι δε σε συμπαθεί, δεν μπορείς να το διαχειριστείς και κάνεις τα πάντα για να του αναστρέψεις τη γνώμη. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που αγνοείς τα συναισθήματά σου και βάζεις άλλους σε προτεραιότητα. Συμφωνείς για να μη «χαλάσουν οι καρδιές σας» και δεν εκφράζεις τα συναισθήματά σου όταν έχεις συγχυστεί ή είσαι στεναχωρημένος. Τις περισσότερες φορές η παρέα σου και οι γνωστοί σου δεν καταλαβαίνουν καν ότι σε θεωρούν δεδομένο, αφού έτσι φαίνεται να είναι ο χαρακτήρας σου.
Θέλεις να νιώθεις ότι σε χρειάζονται
Φέρεσαι στον σύντροφό σου ή σε αυτόν που βγαίνετε ή ακόμα και στην παρέα σου με τέτοιον τρόπο ώστε να νιώθεις απαραίτητος. Θέλεις να νιώθουν τυχεροί που σε έχουν στη ζωή τους και λογικό είναι, δυστυχώς όμως, δε λειτουργούν ακριβώς έτσι τα πράγματα∙ ειδικά αν γίνεσαι χαλί να σε πατήσουν. Αν θέλεις να σε χρειάζονται κι εκείνοι το εκμεταλλεύονται (έστω και άθελά τους), τότε φυσικό επόμενο είναι να σε θεωρούν δεδομένο.
Ζητάς την προσοχή
Πιστεύεις ότι όσα περισσότερα δίνεις, τόσο πιο συμπαθητικός θα θεωρείσαι. Ναι, καλό είναι να είσαι γενναιόδωρος, αλλά εάν προσφέρεις απλόχερα ακόμα και σε εκείνους που δεν το αξίζουν, τότε η καλή σου πρόθεση χάνει την αξία της.
Η ενσυναίσθησή σου δεν σου κάνει καλό
Η ενσυναίσθηση, από τη μία, είναι προσόν, σε μεγάλες ποσότητες όμως μπορεί να γίνει μειονέκτημα. Μπαίνεις συνέχεια στη θέση του άλλο, χωρίς να είναι πάντα αυτό για καλό. Δεν αναλογίζεσαι, για παράδειγμα, πώς έφτασε ο άλλος σε αυτή τη θέση. Απλά δικαιολογείς μία πράξη του.
Φοβάσαι να εκφράσεις την άποψή σου
Φοβάσαι να υψώσεις έστω και λίγο τον τόνο της φωνής σου, φοβάσαι να πεις αυτά που σκέφτεσαι. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι σε κάνουν να νιώθεις αμήχανα και προτιμάς να σου φωνάζουν παρά να φωνάζεις εσύ σε εκείνους. Ίσως νιώθεις λιγότερο εκτεθειμένος στην παθητική στάση, ωστόσο, αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις ότι πρέπει να υψώνεις ανάστημα για να σε σεβαστούν.
Δε θέτεις όρια
Αν επιτρέψεις έστω και μία φορά σε κάποιον να μη σε σεβαστεί, δύσκολα μετά το αλλάζεις. Για αυτό επισημαίνουμε γενικά πόσο σημαντικό είναι να βάζεις όρια. Αν δε θέσεις όρια, δε θα πετύχει η σχέση σου. Αν, για παράδειγμα, κάνεις τα στραβά μάτια σε κάποιον που σε έστησε σε ραντεβού, τότε την επόμενη φορά που θα κανονίσετε να βρεθείτε, πιθανότατα θα σε ξαναστήσει.
Δεν μπορείς να αρνηθείς
Ίσως βαριέσαι να βγεις, μπορεί να μη θέλεις να πας στο μπαρ που σου πρότειναν, παρ’ όλα αυτά οι απαντήσεις σου σε προσκλήσεις είναι πάντα θετικές. Θέλεις οι άνθρωποι να σε αγαπούν, αλλά με αυτόν τον τρόπο σε θεωρούν απλά δεδομένο. Δεν λέμε ότι είναι αυτό το σωστό από μεριάς τους, έτσι;
Βάζεις χαμηλά τον πήχη
Οι άνθρωποι θέλεις να σε αγαπούν και αυτό σε συνδυασμό με την υπερβολική σου ενσυναίσθηση σε οδηγεί στο να μην έχεις και πολλές προσδοκίες από τους ανθρώπους .Συν τοις άλλοις, οι χαμηλές σου προσδοκίες μαγνητίζουν συνέχεια αυτούς που θα έπρεπε να αποφεύγεις.
Φοβάσαι ότι θα μείνεις μόνος
Περιλαμβανομένου του φόβου για τον θάνατο, ο φόβος του να μείνεις μόνος είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους. Φοβάσαι να μείνεις μόνος και γι’ αυτό έχεις χαμηλές προσδοκίες, θέλεις να σε χρειάζονται, θες να τους ευχαριστείς, παρακαλάς για προσοχή, έχεις υπερβολική ενσυναίσθηση, δε βάζεις όρια, δεν μπορείς να πεις όχι και φοβάσαι να πεις τη γνώμη σου. Όλα από κάπου πηγάζουν.
