Μόνο αν είσαι η ίδια χωρισμένη μαμά, μπορείς να καταλάβεις πώς είναι η ζωή μιας άλλης μαμάς που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της λόγω διαζυγίου χωρίς να έχει σημασία αν το ήθελε η ίδια ή όχι. Αν δεν μπορείς να ταυτιστείς μαζί της πρέπει να σκεφτείς διπλά πριν κατακρίνεις, σχολιάσεις ή ασχοληθείς με οποιονδήποτε τρόπο με τη ζωή της. Και σίγουρα να αποφύγεις να της πεις πράγματα που θα σας φέρουν και τις δύο σε δύσκολη θέση.
«Ξέρω πώς είναι, και μένα ο άντρας μου δουλεύει πολύ. Είναι σαν να μεγαλώνω μόνη τα παιδιά μου»
Απάντηση: Όχι, δεν είναι το ίδιο. Δεν λέμε ότι η μητρότητα είναι παιχνιδάκι για τις γυναίκες που δεν έχουν χωρίσει και είναι αλήθεια ότι υπάρχουν ακόμα πολλές γυναίκες έχουν ελάχιστη βοήθεια από τους άντρες τους (άλλη μεγάλη κουβέντα αυτή!). Όμως, έχουν έστω και αυτή τη βοήθεια. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι παίζουν με τα παιδιά όσο η γυναίκα τους μαγειρεύει. Αντίθετα, μια μαμά που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της πρέπει να τα κάνει όλα. Και πολλές φορές ταυτόχρονα. Δεν είναι το ίδιο…
«Απορώ πώς τα καταφέρνεις μόνη σου!»
Συνήθως προορίζεται για κοπλιμέντο, όμως η αντίδραση που προκαλεί είναι αμηχανία. Σκεφτείτε για μια στιγμή πώς θα απαντούσατε αν κάποιος σας ρώταγε: «πώς αντέχεις να δουλεύεις κάθε μέρα;». Το κάνεις γιατί πρέπει να δουλέψεις. Και τα παιδιά σου τα μεγαλώνεις γιατί είσαι η μητέρα τους. Και γιατί τα αγαπάς όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.
«Είσαι τυχερή. Θα έχεις χρόνο για τον εαυτό σου όταν τα παιδιά είναι με τον μπαμπά τους»
Μας συγχωρείτε για την προφορικότητα της λέξης που θα χρησιμοποιήσουμε αλλά είναι μάλλον ό,τι πιο «άκυρο» μπορεί να ακούσει μια χωρισμένη μαμά. Γιατί όταν αποχωρίζεται τα παιδιά της, από τη μία χαίρεται ξέροντας ότι ο πατέρας τους είναι ακόμα στη ζωή τους (αν και αυτό δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις), όμως από την άλλη, μετράει πόσες ώρες έμειναν μέχρι να τα ξαναδεί. Να είστε σίγουροι ότι όσο λείπουν, δεν «κάνει» τη ζωή της!
«Έχεις μετανιώσει για την επιλογή σου;»
*Φωτογραφία: huffingtonpost.com
Πρώτον, δεν ξέρεις ποτέ αν το διαζύγιο ήταν δική της επιλογή- μπορεί απλώς να δέχτηκε την απόφαση του συντρόφου της ή -στην καλύτερη περίπτωση- να ήταν μία απόφαση που πήραν από κοινού. Δεύτερον, δεν ξέρεις πώς ήταν η σχέση του ζευγαριού πριν. Μπορεί, για παράδειγμα, να είχε στοιχεία ψυχολογικής, λεκτικής ή σωματικής βίας και να ήταν παράδειγμα σχέσης προς αποφυγή για το παιδί. Τρίτον, μία ερώτηση σαν κι αυτή σημαίνει αυτόματα ότι δεν εγκρίνεις την επιλογή της και, ακόμα χειρότερα, ότι δεν εγκρίνεις τη ζωή της. Αν δεν ανήκεις, λοιπόν, στο άμεσο συγγενικό ή φιλικό περιβάλλον της μαμάς, οπότε η σχέση σας επιτρέπει τέτοιου είδους οικειότητα, το μόνο που καταφέρνεις είναι να την κατακρίνεις, ακόμα κι αν δεν το θες πραγματικά.
«Μα καλά, δεν θες να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου;»
Για κάθε μαμά προτεραιότητα είναι τα παιδιά της. Για κάθε χωρισμένη μαμά το ίδιο. Γι’ αυτό ακόμα και στο ενδεχόμενο μελλοντικής σχέσης με έναν άντρα, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί να σας απαντήσει. Γιατί ο σύντροφος που θα επιλέξει, θα πρέπει να πληρεί πολλές- πάρα πολλές- προϋποθέσεις έτσι ώστε να μπει στη ζωή της και κυρίως στη ζωή των παιδιών της.
