Με το που γίνεσαι γονιός ανακαλύπτεις καθημερινά ότι η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη. Συνειδητοποιείς ότι πολλά απ’ όσα επέκρινες στους άλλους γονείς, το κάνεις και εσύ, με τη διαφορά ότι πλέον βρίσκεις ένα άλλοθι ή μία δικαιολογία για τον εαυτό σου.
Και διαπιστώνεις ότι πολλά απ’ όσα έλεγες ότι δεν θα κάνεις όταν αποκτήσεις παιδί, τα έχεις ήδη εφαρμόσει, ακόμα και όταν ξέρεις ότι είναι λάθος
1. Υγιεινή διατροφή (μόνο)
Η υγιεινή διατροφή των παιδιών είναι ο απώτερος στόχος όλων μας. Φτιάχνουμε πρόγραμμα με ό,τι υγιεινό πρέπει να υπάρχει στο σπίτι, απαγορεύοντας δια ροπάλου την κατανάλωση σνακ και λιχουδιών. Όμως η πραγματικότητα μας διαψεύδει πανηγυρικά. Δεν είναι μόνο ότι η απαγόρευση κάνει την επιθυμία των παιδιών για μία σοκολάτα ή ένα πατατάκι πιο έντονη, αλλά ότι αργά ή γρήγορα το παιδί θα ανακαλύψει τον γευστικό αυτό «παράδεισο» και το μόνο που θα μπορούμε να κάνουμε είναι να έχουμε ένα μέτρο.
2. Θα είμαστε συνεπείς στο σχολείο και στις δραστηριότητες
Θεωρούμε αδιανόητο να αργεί ένα παιδί στο σχολείο αλλά και στις δραστηριότητες ( πριν αποκτήσουμε παιδί). Στην πράξη όμως είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα τρέχουμε πανικόβλητες να προλάβουμε πριν κλειδώσει η πόρτα του σχολείου. Ο στόχος να ετοιμαζόμαστε όλοι μας νωρίς για να έχουμε το χρόνο μπροστά μας είναι ένας ευσεβής πόθος αφού συνήθως λέμε πάνω από 10 φορές στο παιδί μας, να πιει το γάλα, να ντυθεί, να πάει στο μπάνιο ( 10 Χ 3 εννοούμε). Και σχεδόν αναχωρούμε πάντα αλαφιασμένες από το σπίτι…
3. Δε θα δωροδοκήσω ποτέ τα παιδιά
Όσες φορές το ακούγαμε, φρίτταμε στην ιδέα. Που ακούστηκε να δωροδοκείς το παιδί σου προκειμένου να κάνει κάτι. Μέχρι που ακούς τον εαυτό σου να τάζει στο παιδί ότι αν κάνει αυτό που του ζητάς θα του πάρεις παγωτό, τα αγαπημένα του αυτοκόλλητα, το αγαπημένο του lego.
4. Βάζω όρια και δεν παραβιάζονται
Είναι τόσο καλό για να είναι αληθινό. Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες από εμάς ξεκινάμε με αυτό ακριβώς το στόχο. Σαφή και απαραβίαστα όρια. Έλα όμως που τα όρια δεν τηρούνται από εμάς τους γονείς καθώς υπάρχουν διαφωνίες ή κάποιος από τους δύο εκτιμά ότι δεν πειράζει αν μία φορά το παιδί ξεφύγει. Και έτσι τα όρια, τροποποιούνται, αλλάζουν, διευρύνονται, δεν τηρούνται, και όταν τα ξαναθυμόμαστε είναι αργά για να τηρηθούν.
5. Θα προσέχω πώς μιλάω όταν τα παιδιά είναι μπροστά
Γινόμαστε έξαλλες όταν ακούμε ένα άλλο παιδί να μιλάει άσχημα ή να λέει κάποια «κακή» λέξη. Ρίχνουμε λοιπόν την ευθύνη στο γονιό πιστεύοντας ότι αν δεν δώσουν αυτοί το καλό παράδειγμα στα παιδιά, τότε ποιος θα το κάνει; Όμως στην πράξη τα πράγμα είναι πιο σύνθετα. Συχνά παρεκτρεπόμαστε και δεν θυμόμαστε ότι τα παιδιά είναι σφουγγάρια και ό,τι ακούνε και βλέπουν το αφομοιώνουν στο λεπτό. Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο, όταν οδηγούμε, όταν σχολιάζουμε, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί. Είναι πολύ εύκολο να κάνουμε την παρατήρηση στα παιδιά ή να επιβάλλουμε την τιμωρία. Το δύσκολο είναι να κάνουμε το σωστό ή να ζητήσουμε συγγνώμη για τη συμπεριφορά μας.
