«Το να μεγαλώνεις ευτυχισμένα παιδιά δεν είναι εύκολη υπόθεση. Λύσε τα ψυχολογικά σου πρώτα για να μπορείς να ανταποκριθείς στον ρόλο σου». Αυτή τη φράση είχα ακούσει κάποτε μια φίλη και την κατάλαβα μόνο όταν έγινα μητέρα.
Όλοι κουβαλάμε μέσα μας αδυναμίες και ψυχολογικά «θεματάκια» με τον εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να μας αποδεχτούμε και να μας αγαπήσουμε. Μαθαίνουμε,όμως, σιγά-σιγά να τα διαχειριζόμαστε και να πορευόμαστε. Υπάρχουν ωστόσο, ορισμένα πράγματα που πρέπει οπωσδήποτε να έχουμε λύσει μέσα μας, πριν γίνουμε γονείς. Διαφορετικά, θα τα «περάσουμε» στα παιδιά μας και μόνο ευτυχισμένα, δεν θα είναι στο μέλλον.
Να είμαστε σίγουροι για τη σχέση μας
To έχουμε δει να συμβαίνει γύρω μας πολλές φορές: ζευγάρια που παρότι είναι δυστυχισμένα στη σχέση τους, αποφασίζουν να κάνουν παιδί πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα σώσουν το γάμο τους. Τις περισσότερες φορές, όμως, συμβαίνει το αντίθετο. Μαζί με την ευτυχία που φέρνει ένα παιδί, έρχονται και πολλές νέες ευθύνες, κούραση και νεύρα που διογκώνουν τα υπάρχοντα προβλήματα μεταξύ των συντρόφων.
Ένας παιδί δεν είναι ο από μηχανής θεός που θα διορθώσει τη σχέση μας. Αυτό είναι δική μας δουλειά και πρέπει να γίνει πριν γίνουμε γονείς. Πρέπει να ζυγίσουμε και να δούμε αν είμαστε όντως ευτυχισμένοι με τον άνθρωπό μας, αν ταιριάζουμε και αν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα στις δυσκολίες.
Να μην φοβόμαστε τις ευθύνες
Το να μπορούμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για τις πράξεις και τα λόγια μας είναι πάρα πολύ σημαντικό όχι μόνο για εμάς, αλλά και για τον σύντροφό μας και κυρίως για τα παιδιά μας. Δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας! Γύρω μας υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που είναι ευθυνόφοβοι! Επιλέγουν την καλοπέρασή τους και αντί να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τα εμπόδια της ζωής, τρέχουν μακριά.
Όταν έχεις παιδιά, όμως, κάτι τέτοιο είναι σχεδόν εγκληματικό. Πρέπει να δίνουμε καθημερινά το σωστό παράδειγμα και να μάθουμε στα μικρά μας πόσο σημαντική είναι η ανάληψη των ευθυνών για το μέλλον τους. Διαφορετικά, μεγαλώνουμε δειλούς ενήλικες! Άλλος ένας κίνδυνος επίσης, είναι η συμπεριφορά μας να βάλει το παιδί στη θέση του γονέα. Βλέποντας μας, δηλαδή, να υπεκφεύγουμε από τα προβλήματα να νιώσει την ανάγκη να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Να μπορούμε να βάλουμε τον εαυτό μας σε δεύτερη μοίρα
Αυτό σημαίνει να μπορούμε να παραμερίσουμε τις δικές μας ανάγκες για χάρη των παιδιών μας. Το να είσαι γονιός δεν είναι απλώς ένας ρόλος ή μια υποχρέωση-είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μας. Τα μικρά μας χρειάζονται αγάπη, φροντίδα, νοιάξιμο και πολύ προσωπικό μας χρόνο.
Και όλα αυτά προϋποθέτουν, τις περισσότερες φορές, να θυσιάσουμε κάποια κομμάτια ή στιγμές του εαυτού μας για χάρη των παιδιών μας. Όμως αυτό κάνουν οι σωστοί γονείς που θέλουν το καλύτερο για τα παιδιά τους!
