Δεν “τσουλάει”. Δεν είσαι ευτυχισμένη. Δεν είσαι χαρούμενη. Δεν νιώθεις πλήρης. Το αντίθετο. Βιώνεις ένα έντονο στρες, μια πίεση, νευρικότητα… ίσως και χειρότερα. Παρόλα αυτά δεν φεύγεις. Μένεις και προσπαθείς. Ελπίζεις. Γιατί; Γιατί μένουμε σε μια σχέση που δεν περνάμε καλά;
Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα σου δίνει την απάντηση…
“Δεν περνάω καλά στη σχέση μου…, δεν είμαι ευτυχισμένη…, προσπαθώ να αντιμετωπίσω τις δυσκολίες και τα προβλήματα αλλά τελικά καταλήγω να ταλαιπωρούμε ξανά και ξανά…”
Σχέσεις που μας ταλαιπωρούν! Γιατί δεν φεύγουμε ενώ βλέπουμε ότι δεν κουμπώνει το πράγμα, ο άλλος δεν μας δίνει αυτό που θέλουμε;
Γιατί μένουμε σε μια σχέση που δεν μας καλύπτει; Τι πρέπει να κάνουμε;
Είναι και μια από τις απορίες αρκετών ανθρώπων που έρχονται στο γραφείο και αναρωτιούνται ποιοι είναι οι λόγοι που εξακολουθούν και παραμένουν σε μία σχέση που δεν τους καλύπτει πλέον και δεν περνούν καλά. Σκέφτονται να φύγουν, πολλές φορές φαντασιώνουν τη φυγή και την αλλαγή της κατάστασης αυτής, τελευταία στιγμή όμως κάνουν και πάλι …πίσω! Και ασφαλώς δεν μιλάμε μόνο για σχέσεις αλλά και για γάμους, όπου εκεί το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο. Και μην βιαστείς να σκεφτείς πως το παντρεμένο ζευγάρι δεν χωρίζει λόγω των παιδιών, εφόσον πρόκειται για την πιο συχνή δικαιολογία.
-Συνήθεια:
Η καθημερινότητα και η ρουτίνα της χτίζουν συνήθειες που πολλές φορές δεν μας είναι εύκολο να απαρνηθούμε, όχι επειδή περνάμε καλά αλλά επειδή συνηθίσαμε ο ένας τον άλλον και δεν μας είναι εύκολο να …σπάσουμε “την ροή” αυτή και να ξεβολευτούμε!
-Φοβία της μοναξιάς:
Αρκετοί είναι εκείνοι και εκείνες που διατηρούν σχέσεις που πλέον δεν τους καλύπτουν, μόνο και μόνο επειδή φοβούνται να μείνουν μόνοι τους. Και φυσικά, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πως η επόμενη σχέση θα είναι καλύτερη, αν και σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από τις δικές μου επιλογές και τον δικό μου τρόπο που έχω “φτιάξει” για να σχετίζομαι…
-Φοβία της αλλαγής:
Το να φύγω σημαίνει ότι αλλάζω την καθημερινότητά μου ψυχοσυναισθηματικά τουλάχιστον! Δεν είναι τόσο εύκολο καθώς πολλές φορές αυτή ακριβώς η αλλαγή είναι που μας αγχώνει, μας τρομάζει και μας ακινητοποιεί.
-Φοβία για το άγνωστο:
Βγαίνοντας από μία σχέση δεν ξέρω στην πραγματικότητα τι θα ακολουθήσει, πως θα πορευτώ, όσο και να φαντάζομαι πως θα κάνω αυτό ή εκείνο, ακόμα και να δημιουργήσω μία καινούρια σχέση που θα νιώθω καλύτερα!
-Αποφυγή της ματαίωσης:
Το να φύγω σημαίνει πως η σχέση αυτή “δεν πέτυχε, άρα απέτυχα”. Και ποιος είναι εκείνος που εύκολα δέχεται πως έκανε λάθος επιλογές ή απλά πως ο συνδυασμός με το συγκεκριμένο άνθρωπο …δεν δούλεψε;
-Ματαίωση των προσδοκιών:
“Μα προσπαθούμε τόσο καιρό και οι δύο…, είναι κρίμα να το διαλύσουμε τώρα μετά από τόσες προσπάθειες…, αγαπάμε ο ένας τον άλλον, απλά δεν …” Οι προσδοκίες μας πολλές φορές μας κρατούν δέσμιους σε καταστάσεις που ρουφούν ενέργεια και μας κουράζουν με τις τόσες εκλογικεύσεις που αρκετές φορές δίνουν και φρούδες ελπίδες.
-Ενοχές:
Ναι και οι ενοχές μπορούν να μπουν στο παιχνίδι, φαινομενικά τουλάχιστον!
-Κοινωνικά στερεότυπα:
Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν! Κοινωνικές απαιτήσεις όπου καλούμαστε να δικαιώσουμε πεποιθήσεις, να ακολουθήσουμε συγκεκριμένες συμπεριφορές και κανόνες, να ικανοποιήσουμε συγκεκριμένες επιθυμίες που πιθανά περιορίζουν τη ζωή μας. Και επειδή τότε νιώθουμε περισσότερο αποδεκτοί, εφόσον δεν διαφέρουμε και ικανοποιούμε τα αναμενόμενα από εμάς, τείνουμε προς τη συμμόρφωση και αγνοούμε τη διεκδίκηση του διαφορετικού.
-Παγίδα του προτύπου:
“Ανέκαθεν ήθελα μία καλή σχέση, έναν καλό γάμο, να γεράσουμε μαζί…”
-Οικονομικοί λόγοι:
Η πιο συχνή δικαιολογία στα παντρεμένα ζευγάρια, όπου θα …μοιραστεί η περιουσία!
Διατηρούμε μία σχέση παρόλο που βλέπουμε τα κενά της, τα πιθανά “άλυτα” προβλήματα που πιθανά ο ένας ή και οι δύο έχουμε προσπαθήσει να αντιμετωπίσουμε χωρίς αποτέλεσμα. Φτάνουμε λοιπόν στο σημείο να αναρωτιόμαστε απλά γιατί μένουμε και δεν διεκδικούμε κάτι καλύτερο, τι μας κρατάει μαζί… Ίσως πολλοί από εμάς καταλήγουμε στη συνήθεια, όπου όπως λέγεται είναι πολύ ισχυρή, άλλες φορές σε κάποιο από τους παραπάνω λόγους…
Σημασία έχει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μην εθελοτυφλούμε. “Ό,τι δεν λύεται, κόπτεται”, θυμάστε τη γνωστή αυτή έκφραση;
Μαρίνα Μόσχα, ψυχοθεραπεύτρια
