Υπάρχει ένα αρκετά συχνό σύνδρομο που εμφανίζεται στα παιδιά, κατά το οποίο ενώ το μικρό κλαίει μπορεί να σταματήσει να αναπνέει και προοδευτικά να μελανιάσει. Πρόκειται για το σύνδρομο κατακράτησης της αναπνοής και ενώ τα αίτια που το προκαλούν δεν είναι γνωστά, ωστόσο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και σε οποιοδήποτε παιδί. Φαίνεται αρκετά επικίνδυνο στο άκουσμά του, αλλά μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά κάθε φορά που σημειώνεται μια κρίση. Ο Δρ. Σπύρος Μαζάνης εξηγεί περί τίνος πρόκειται, αλλά και πώς αντιμετωπίζεται το περιστατικό:
Δεν θα το ξεχάσετε ποτέ όταν συμβεί για πρώτη φορά, αλλά και τον πανικό που θα νιώσετε όταν έρθετε αντιμέτωποι με αυτό. Μιλάμε για την περίπτωση εκείνη, που το παιδί όταν κλαίει του κόβεται η ανάσα, μένει με το στόμα ανοιχτό, μελανιάζει και μπορεί ακόμη και να λιποθυμήσει. Αυτή η συμπεριφορά έχει την επιστημονική ονομασία σύνδρομο κατακράτησης της αναπνοής.
Το σύνδρομο κατακράτησης της αναπνοής είναι αρκετά συχνό σε παιδιά ηλικίας από έξι μηνών έως πέντε ετών. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείτε να το αναγνωρίζετε και να ξέρετε τι πρέπει να κάνετε όταν παθαίνει κρίση. Το επεισόδιο συμβαίνει λίγο μετά την έναρξη ενός ισχυρού κλάματος οποιασδήποτε αιτίας και το παιδί σταματάει να αναπνέει, μαυρίζει το πρόσωπό του και το περιστατικό διαρκεί περίπου ένα με δύο λεπτά. Το σταμάτημα της αναπνοής δεν γίνεται σκόπιμα από το παιδί, αλλά πρόκειται για ένα αντανακλαστικό. Συνήθως, μετά την κρίση το παιδί εξαντλημένο μπορεί να κοιμηθεί για ένα διάστημα περίπου δύο ωρών και ύστερα να επανέλθει κανονικά.
Η αιτία του συνδρόμου δεν είναι ακόμα σαφής. Σίγουρα, όμως, δεν πρόκειται για σπασμούς, ούτε για επιληψία. Μερικές εργασίες το αποδίδουν σε χαμηλό σίδηρο στο αίμα του παιδιού, δηλαδή σε σιδηροπενική αναιμία. Δεν υπάρχουν ειδικές εξετάσεις για τον εντοπισμό του συνδρόμου κατακράτησης της αναπνοής, ωστόσο η διάγνωση προκύπτει από την περιγραφή που θα κάνει ο γονιός στον παιδίατρο ή αν το περιστατικό συμβεί την ώρα της εξέτασης. Επειδή, τα παιδιά που το εμφανίζουν τείνουν να το επαναλαμβάνουν συχνά, θα μπορούσε να καταγράφει με βίντεο, ώστε να το δει ο γιατρός.
Τι πρέπει να κάνετε και τι δεν πρέπει να συμβεί σε περίπτωση κρίσης κατακράτησης της αναπνοής:
♦ δεν πρέπει να σας πιάσει πανικός.
♦ δεν χρειάζεται να του κάνετε τεχνητή αναπνοή.
♦ δεν χρειάζεται να του βρέχετε το πρόσωπο.
♦ δεν πρέπει να βάλετε τα δάχτυλα σας στο στόμα του.
♦ βάλτε το παιδί να ξαπλώσει
♦ προστατέψτε το από χτύπημα λογά πτώσης.
♦ να του μιλάτε χαμηλόφωνα και τρυφερά.
♦ να του χαϊδεύετε το πρόσωπο και τα χέρια.
♦ μπορείτε να το φυσάτε ελαφρά στο πρόσωπο.
♦ κάνετε υπομονή για ένα λεπτό, είναι ο χρόνος που απαιτείται για να τελειώσει το επεισόδιο.
Αν, ωστόσο, το επεισόδιο διαρκέσει περισσότερο από ένα λεπτό θα πρέπει να μιλήσετε με τον παιδίατρο ή να μεταφερθεί στο νοσοκομείο, προκειμένου να αποκλειστούν παθολογικές καταστάσεις.
Δρ. Σπύρος Μαζάνης, Παιδίατρος – Νεογνολόγος
