Ενώ νομίζουμε ότι γνωρίζουμε άριστα το μικρό μας μπουμπούκι, πολλές φορές οι κουβέντες τους, οι ιδέες τους, ο χαρακτήρας τους ακόμη είναι μια έκπληξη για εμάς…
Υπάρχουν φορές που θέλουμε να μπούμε μέσα στο μικρό τους μυαλουδάκι και να κρυφοκοιτάξουμε…Τι σκέφτονται; Τι θέλουν για να είναι ευτυχισμένα; Τι χρειάζονται;
Εμείς καταφέραμε να μπούμε στο παιδικό μυαλό μέσα από τη φύση της δουλειάς μου ως ειδική παιδαγωγός και ρώτησα τα παιδιά τι θα ήθελαν να πουν στους γονείς τους αλλά ντρέπονται ή δεν έχουν το θάρρος…
Ορίστε μερικές απαντήσεις:
“Θέλω να παίξω μαζί με τον μπαμπά και τη μαμά”
“Θέλω να πάμε σινεμά με τον μπαμπά και όχι μόνο με τη μαμά”
“Θέλω να μην μου γκρινιάζουν συνεχώς για τα μαθήματά μου”
“Κάποια πράγματα που γίνονται στο σχολείο δεν σας τα λέω γιατί φοβάμαι”
“Μη μου φωνάζετε τόσο πολύ”
“Δεν θέλω να σας λέω τα πάντα γιατί νιώθω ότι δεν με καταλαβαίνετε”
“Θέλω να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί”.
Το σημερινό άρθρο επομένως έχει ως στόχο να λειτουργήσει ως τροφή για σκέψη. Τα μηνύματα αυτά τα παιδιά δεν τα μοιράζονται με τους γονείς τους αλλά ήμασταν όλοι παιδιά και ξέρουμε μέσα μας ότι όλοι λίγο πολύ τα είχαμε σκεφτεί αυτή…
Βάλτε τα στο μυαλό σας ως πηγές προβληματισμού και αφορμές να γίνετε περισσότερο προσιτοί στα παιδιά σας.
Παπακυργιάκη Χρύσα, Ψυχολόγος-Ειδική Παιδαγωγός
