Μην κλαψουρίζεις, πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου! Αν δεν το κάνεις εσύ, δε θα το κάνει κανείς για ‘σένα. Ποιος θα σε φροντίσει καλύτερα από τον ίδιο σου τον εαυτό; Ακόμη και οι γονείς, οι φίλοι, ο εκάστοτε σύντροφος ή ακόμη και σύζυγος-όσο καλοί και να΄ ναι- δε θα μπορέσουν ποτέ να μπουν στη θέση σου· έχουν τη δική τους να καλύψουν…Όσο και αν σε «αγαπούν», πολλές θα είναι εκείνες οι φορές, που θα θέλουν κάτι από σένα, που εσύ δε θα μπορείς ή και δε θα θες να δώσεις. Ο φίλος μπορεί να θέλει να είσαι περισσότερο έτσι όπως σε φαντάζεται εκείνος και λιγότερο ο εαυτός σου. Ο γονιός να θέλει να γίνεις απαραίτητα ένας σπουδαίος ή μια σπουδαία δικηγόρος, όταν εσένα το πάθος σου είναι η μουσική, το γράψιμο ο χορός, το τραγούδι και οτιδήποτε άλλο μπορεί να σε εκφράζει. Γι’ αυτό κάνε κάτι, μην κλαψουρίζεις!
Πάψε να κάνεις ό,τι περιμένουν οι άλλοι από’ σένα. Πάψε να ανησυχείς για τη γνώμη των άλλων και ξεκίνα να ανησυχείς περισσότερο για τη δική σου. Κάθε φορά που είσαι έτοιμος ή έτοιμη να πάρεις μια σημαντική απόφαση για τη ζωή σου διερωτήσου: Θα είναι ο μελλοντικός μου εαυτός χαρούμενος με αυτή; Θα με βοηθήσει αυτή η απόφαση να δημιουργήσω τη μελλοντική εκδοχή μου, χωρίς να θυσιάσω τις πραγματικές μου επιθυμίες, τα πραγματικά μου όνειρα και στόχους; Αν η απάντηση είναι θετική, τότε αγκάλιασέ τη και δώσε όλο σου το είναι και εξερεύνησε το μονοπάτι στο οποίο θα σε βγάλει. Αν η απάντηση σου είναι πάλι αρνητική τότε πάρε μια ανάσα και σκέψου. Σκέψου πως βρέθηκες σε αυτή τη θέση, σε ποιο σταυροδρόμι διάλεξες τη λάθος στροφή, γύρνα πίσω και στρίψε στο σωστό δρόμο αυτή τη φορά. Όμως όλα τα λάθη δεν είναι αναστρέψιμα…Αν δε γίνεται λοιπόν, να διορθώσεις κάποιο; Φρόντισε να μη ξανακάνεις άλλο…Τουλάχιστον μη ξανακάνεις συνειδητά κάποιο λάθος, που το μόνο που κάνει είναι να υποσκάπτει εσένα και το μέλλον σου.
Πρέπει να είσαι κύριος του εαυτού σου, να έχεις τον πρώτο και τελευταίο λόγο…Μην αφήνεις τις «συνθήκες» να καθορίζουν τις αποφάσεις που παίρνεις στη ζωή σου. Πιάσε τη ζωή από το χέρι και δείξε της εσύ τον δρόμο. Μην αφήνεις τα πράγματα στην τύχη τους και προπάντων σταμάτα να παραπονιέσαι κάθε μέρα, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο χωρίς να κάνεις κάτι ουσιαστικό για να αλλάξεις αυτό που τόσο σε ενοχλεί και σου προκαλεί αυτή την ακατάπαυστη γκρίνια. Ο χρόνος που έχουμε σε αυτόν τον κόσμο είναι πολύ μικρός για να τον σπαταλάμε άδικα, περιφέροντας τα σώματά μας άσκοπα σε λάθος δρόμους, διανύοντας διαδρομές που μας οδηγούν σε λάθος προορισμούς, μέσα σε μια καθημερινότητα ανιαρή, που το μόνο που κάνει είναι να απομυζά όλες σου τις δυνάμεις και να τις διοχετεύει σε λάθος πράγματα. «Είμαστε ό,τι κάνουμε επανειλημμένα». Γι’ αυτό ξεκίνα να κάνεις αυτό που έχει σημασία για σένα και θα πάει τη ζωή σου ένα βήμα παρακάτω και όχι που θα την καθηλώσει σε ένα σημείο ή ακόμη χειρότερα να την πάει πίσω…Μη κλαψουρίζεις. Πάρε τη ζωή στα χέρια σου και ζήσε την όσο καλύτερα μπορείς, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής μία δικαιούσαι. Οι επτάψυχες γάτες είναι μύθος, και αν πάλι δεν είναι, εσύ δεν είσαι γάτα…Μια φορά θα ζήσεις!
