Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άντρες έχουν αδυναμία στις μαμάδες τους και διατηρούν μ’ εκείνες μία σχέση που, άλλες φορές τους δίνει τη δυνατότητα ν’ ανταποδώσουν την αγάπη που εισέπραξαν και άλλες να διατηρήσουν ζωντανό ένα μέρος της παιδικότητάς τους. Άλλες φορές, πάλι, είναι απλώς μαμάκηδες – όπως και ο άντρας της αναγνώστριάς μας παρακάτω:
«Δεν ξέρω αν σας γράφω για να πάρω απαντήσεις ή συμβουλές. Για την ακρίβεια, δεν νομίζω πως μπορεί κανείς να με βοηθήσει. Όταν παντρεύεσαι έναν “μαμάκια” και κάνεις μαζί του παιδιά, η καθημερινότητά σου, από ένα σημείο και μετά, γίνεται αβάσταχτη.
Τον πρώτο καιρό δεν με πείραζε πολύ. Αντίθετα, το θεωρούσα πολύ τρυφερό που ήταν κοντά στην οικογένειά του και φρόντιζε τους γονείς του. Η σχέση του με την μαμά του ήταν ιδιαίτερη και νόμιζα πως θα αργότερα θα έδειχνε την ίδια τρυφερότητα και στην οικογένεια που θα κάναμε μαζί.
Τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν η σχέση μας προχώρησε και αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Οι αποφάσεις για τον γάμο μας έπρεπε πρώτα να περνούν από την έγκριση της μαμάς του και οι υποχωρήσεις που αναγκάστηκα να κάνω για να μην υπάρξουν προστριβές ουσιαστικά κατέστρεψαν την ωραιότερη μέρα της ζωής μου. Όταν το συζήτησα μαζί του, μου υποσχέθηκε πως είναι οι τελευταίοι συμβιβασμοί που θα κάνω και πως από δω και μπρος δεν θα την άφηνε να επεμβαίνει στη ζωή μας.
Για λίγο καιρό, όλα κυλούσαν ομαλά, μέχρι που έμεινα έγκυος στο πρώτο μας παιδί. Η μαμά του μόνο που δεν εγκαταστάθηκε στο σπίτι μας και όριζε ακόμα και την ώρα που θα κοιμηθώ… Τα πράγματα δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο όταν γέννησα. Η πεθερά μου οχι μόνο ήταν συνεχώς μέσα στα πόδια μας, αλλά ήθελε να κανονίζει τι θα φοράει, πότε θα κοιμάται ή τι και πότε θα τρώει το μωρό μας. Η κατάσταση άρχισε να γίνεται ακόμα πιο κουραστική, όταν ο άντρας μου, αντί να επέμβει και να στείλει την μαμά του σπ΄ιτι της, έπαιρνε το μέρος της και την συμβουλευόταν για όλα!
Έναν μήνα αργότερα, είχα φτάσει κυριολεκτικά στα όρια μου. Έπιασα την πεθερά μου και, ούτε λόγο ούτε πολύ, της τα έψαλα! Της είπα ότι δεν γίνεται να είναι όλη τη μέρα στο σπίτι μας γιατί δεν αφήνει εμένα και το μωρό να ξεκουραστούμε και να βρούμε τον ρυθμό μας και της ζήτησα να έρχεται επίσκεψη μόνο για λόγο, και μόνο αφού τηλεφωνήσει. Η αντίδρασή της ήταν η αναμενόμενη: «εγώ που θέλω μόνο να σας βοηθήσω; Πετάς έξω την μάνα του άντρα σου;» και άλλα πολλά που ντρέπομαι να πω.
Ο άντρας μου, φυσικά, δεν πήρε το μέρος μου…. Θύμωσε πολύ και για αρκετές μέρες δεν μιλιόμασταν. Μάλιστα, από εκείνη την ημέρα, περνάει περισσότερη ώρα στο σπίτι της μαμάς του παρά σε μας. Μόλις σχολάει πάει να την δει και να της ψωνίσει, και μετά έρχεται να δει τον γιο του κι εμένα.
Τις αποφάσεις του σπιτιού δεν τις συζητάμε οι δυο μας, αλλά τηλεφωνεί στην μαμά του πριν πει την τελευταία του λέξη. Κοντεύουμε παντρεμένοι έξι χρόνια και δεν με έχει υπερασπιστεί ούτε μία φορά στην μαμά του – δεν έχει πάρει ούτε μια φορά το μέρος μου! Τα Σαββατοκύριακα δεν πάμε βόλτες ή εκδρομές όπως όλες οι οικογένειες, αλλά επίσκεψη στη μαμά του.
Ειλικρινά, αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει πολύ. Ο άντρας μου είναι τόσο μαμάκιας που συχνά βάζει την μαμά του πάνω από εμάς. παρόλο που τον αγαπώ και τον θαυμάζω σαν άνθρωπο, σκέφτομαι σοβαρά να τον χωρίσω – ή μάλλον, να τον στείλω στην μαμά του…».
