Μια εργαζόμενη μητέρα αποφάσισε να μοιραστεί μερικές σκέψεις της στο προφίλ της στο Facebook για τους άντρες που δεν βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Μέσα σε λίγες μέρες η ανάρτησή της είχε πάνω από 100 χιλιάδες κοινοποιήσεις και 31 χιλιάδες σχόλια.
H Constance Hall είχε φτάσει στα όρια της με το σύζυγό της και στο προφίλ της στο Facebook αποφάσισε να γράψει λίγα λόγια για το θέμα που ίσως να αποτελεί και την πιο συχνή αιτία καυγάδων μέσα σε μια σχέση.
Φυσικά, μιλάμε για τις δουλειές του σπιτιού. Το ότι ο αντρικός πληθυσμός θεωρεί προαιρετικό να ασχολείται με τις δουλειές του σπιτιού είναι μια από τις παθογένειες της κοινωνίας που διαιωνίζεται ακόμα και από τις νεότερες γενιές με αποτέλεσμα οι άντρες που τελικά ασχολούνται να θεωρούνται απλά φωτεινές εξαιρέσεις σε έναν εξαιρετικά απαρχαιωμένο και εντελώς ανισότιμο «κανόνα» συμβίωσης.
Οι γυναίκες αφιερώνουμε κατά μέσο όρο 4,5 ώρες την ημέρα στις δουλειές του σπιτιού, αλλά και στα όσα έχουν ανάγκη τα παιδιά μας, σε αντίθεση με τους άνδρες, που δεν ξοδεύουν περισσότερες από 2 ώρες (στην καλύτερη περίπτωση) στις αντίστοιχες υποχρεώσεις.
Οι άνδρες συνήθως επιλέγουν να ασχολούνται με τα παιδιά όταν είναι να τους πάνε για παράδειγμα σε κάποια εξωσχολική δραστηριότητα ή να παίξουν μαζί τους. Οσο για τις δουλειές του σπιτιού κατά κανόνα πηγαίνουν στο σουπερ μάρκετ.
Εσεις πόσες φορές έχετε καταλήξει να γκρινιάζετε στο σύντροφό σας για την απροθυμία του να αναλάβει, συμμετάσχει ή έστω βοηθήσει για δουλειές που είναι υποχρεωτικό να γίνουν τη στιγμή που θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο;
Αυτή η γυναίκα κουράστηκε να φωνάζει και να υπενθυμίζει στον άντρα της τι να κάνει κάθε φορά και αποφάσισε να γράψει το δριμύ -αν όχι «κατηγορώ» της- τότε σίγουρα παράπονό της στα social media.
«Πρόσφατα ενώ γκρίνιαζα για το ότι έκανα τα πάντα μέσα στο σπίτι και κάποιοι φίλοι μου με φώναζαν γκρινιάρα, κάποιος μου είπε: “αν χρειάζεσαι βοήθεια, θα πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένη. Να τη ζητάς. Οι άνθρωποι χρειάζονται λίστες, δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό σου. Eτσι, προσπάθησα ν’ ακολουθήσω τη συμβουλή τους.
“Μπορείς να πετάξεις τα σκουπίδια;”, “Μπορείς να ξυπνήσεις τα παιδιά; Έχω κουραστεί να το κάνω εγώ τόσα χρόνια”, “Μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ; Έχω 3 στίβες με άπλυτα που πρέπει να πλύνω, να φτιάξω το πρωινό, να μαγειρέψω, να πάρω τα παιδιά απ’ τα σχολείο και να καθαρίσω ό,τι προκύψει στην πορεία”.
Και ναι, είχε δίκιο, κάποια πράγματα έγιναν. Αλλά ήμουν εξαντλημένη με το να θυμάμαι τι πρέπει να γίνει, να ζητάω από άλλους να κάνουν δουλειές και να τους τις υπενθυμίζω συνέχεια…
Ξέρετε τι έγινε όταν σταμάτησα; Τίποτα. Πάλι.
Ετσι κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δική μου δουλειά να ζητάω βοήθεια, δεν είναι δική μου δουλειά να κάνω λίστες. Έχω ήδη αρκετές δουλειές και το να λέω σε κάποιον ότι πρέπει να σκεφτεί εμένα και τα όσα κάνω, δεν είναι δική μου δουλειά.
Απλώς κάντε το.
Απλώς σκεφτείτε τον άλλον, τι κάνει για να συνεχίζει να λειτουργεί αυτό το σπίτι όπως πρέπει. Ο ένας από σας δουλεύει ενώ ο άλλος δεν κάνει τίποτα; Ο ένας από εσάς σηκώνει όλο το βάρος;
Γιατί όταν σταματήσει η γκρίνια, όταν σταματήσετε να ρωτάτε τι άλλο πρέπει να κάνετε, δεν θα υπάρξουν άλλες λίστες… Τότε θα μείνετε μόνο με μια σιωπηλή δυσαρέσκεια. Και αυτό, φίλοι μου, γίνεται καρκίνος σε μια σχέση.
Δεν εξαρτάται από μένα να σας δείξω τι σημαίνει κατανόηση. Είναι δική σας δουλειά. Απλώς φροντίστε να πλένετε τα πιάτα χωρίς να σας το ζητήσω μια στο τόσο»
Δείτε εδώ:
