Από singleparent.gr
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τελείωσε εκείνη η σχέση και δεν έχω μιλήσει σε κανέναν για αυτήν. Οι στενοί μου φίλοι ξέρουν πως ήταν μια άσχημη περίοδος της ζωής μου, αλλά σε κανέναν δεν έχω βρει το θάρρος να πω όλα όσα συνέβησαν.
Με τον Φ. ήμασταν μαζί 8 μήνες. 16 εκείνος και 14 εγώ, φουλ ερωτευμένη μαζί του από την στιγμή που τον είδα σε πάρτυ κοινού γνωστού. Ανταλάσσουμε τηλέφωνα ,τον βρίσκω στο βάιμπερ (υπάρχει ακόμα αυτό;) και μιλάμε ασταμάτητα για δύο εβδομάδες μέχρι να τα φτιάξουμε.
Οι πρώτοι 3 μήνες πέρασαν εύκολα, αν και φαινόταν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Αποτραβήχτηκα από τον κύκλο μου για να είμαι μαζί του και του αφιέρωνα όλο μου τον ελεύθερο χρόνο. Επίσης δεν έπαιρνα πρωτοβουλίες, τον ακολουθούσα σε ό,τι έκανε και σε ό,τι έλεγε χωρίς να λέω την δική μου γνώμη, και το χειρότερο είναι πως δεν με ένοιαζε. Με ένοιαζε μόνο να ήμουν μαζί του.
Τα δύσκολα άρχισαν όταν ξεκινήσαμε να τσακωνόμαστε συνέχεια, με εκείνον να ξεκινάει ΚΑΘΕ φορά τον καυγά, συνήθως για μικροπράγματα, και εγώ να ζητάω συγγνώμη και να υποχωρώ κάθε φορά, με μία και μοναδική εξαίρεση.
Ως εδώ ξέρουν οι φίλοι μου. Τα υπόλοιπα μέχρι σήμερα δεν τα είχα πει ούτε στον εαυτό μου.
Ο Φ. δεν ήταν άτομο που συγκρατούσε τον εαυτό του. Με την πρώτη ευκαιρία έβριζε, φώναζε, απειλούσε πως θα χωρίσουμε, πως θα πάει με άλλη,πως θα κάνει κακό στον εαυτό του, πως θα βγάλει στη φόρα ημίγυμνες φωτογραφίες μου. Είχαμε προχωρήσει εν τω μεταξύ (ναι, το ξέρω πως ήταν πολύ νωρίς) και έβρισκε και κατά τη διάρκεια της ερωτικής επαφής την ευκαιρία να βγαίνει εκτός ελέγχου, κάνοντας πράγματα που με έφερναν σε πολύ άβολη θέση ή με πονούσαν. Θα μου πείτε “γιατί δεν έκανες κάτι;” , και θα σας πω πως δεν μπορούσα, ούτε ήθελα. Με τον τρόπο του με έκανε να πιστεύω πως αγαπιόμαστε με έναν τρόπο που μόνο εμείς καταλαβαίνουμε, και είχε ρίξει τόσες ευθύνες πάνω μου που νόμιζα ότι εγώ έφταιγα για τα προβλήματα μας.
Δεν άργησε η στιγμή που με χαστούκισε πάνω σ’ έναν τσακωμό. Δεν απαίτησα συγγνώμη και δέχτηκα αυτό που μου είπε, ότι μου άξιζε. Αυτό έγινε πολλές φορές, μέχρι που πάνω σε έναν καυγά τον χαστούκισα εγώ, δεν θυμάμαι για τι. Με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα και μετά τα πράγματα ξέφυγαν εντελώς από τον έλεγχο. Οι εικόνες είναι θολές και δεν είχα την αίσθηση του χρόνου, αλλά σίγουρα για μερικά λεπτά με χτυπούσε παντού. με πετούσε στους τοίχους, έσφιγγε το λαιμό μου σε σημείο που νόμιζα πως θα πεθάνω. Πονούσε όλο μου το σώμα, ακόμα και τα χέρια μου. Δεν ζήτησε συγγνώμη. Εγώ όμως ζήτησα. Αφού εγώ χτύπησα πρώτη και θύμωσε.
Δύο μήνες ακόμα συνεχίστηκαν τα ξεσπάσματα, όχι σε τέτοιο επίπεδο αλλά με το ξύλο και τις απειλές να υπάρχουν σε εβδομαδιαία τουλάχιστον βάση και τη λεκτική βiα σε καθημερινή. Το tyn ήρθε από εκείνον, επειδή δεν άντεχε άλλο “να τον πληγώνω συνέχεια”. Τι κλάματα, τι παρακάλια, τι υποσχέσεις, τίποτα εκείνος. Δεν ξέρω πως και τι, αλλά το πήρα απόφαση: τελείωσε.
Μία εβδομάδα μετά ζήτησε να τα ξαναβρούμε. Αρνήθηκα. Για τρεις μήνες μου ζητούσε κάθε μέρα να τα ξαναβρούμε, έλεγε ότι έχει αλλάξει και ότι αξίζει μια ευκαιρία. Τον πρώτο καιρό με έπιαναν τα κλάματα και καταλήγαμε να φασωνόμαστε όταν ερχόταν κάτω απ’ το σπίτι μου, στο σχολείο ή στο στίβο μετά την προπόνηση, αλλά όταν μια μέρα με ξαναχτύπησε δεν άφησα τον εαυτό μου να το συνεχίσει. Για ένα χρόνο έκανε προσπάθειες να με βρίσκει αλλά το είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, ότι τελείωσε.
“Και καλά, γιατί τα λες εδώ αυτά και δεν τα λες στους φίλους σου;”
Γιατί ντρέπομαι. Ντρέπομαι που άφησα να με χτυπήσει, που ήμουν τόσο αδύναμη και άβουλη, που τον ερωτεύτηκα. Ντρέπομαι για το σώμα μου, γιατί το έχω δει να κάνει πράγματα που το υποβιβάζουν ,το πονουν, που φοβάμαι να τα πω σε άλλους, όχι επειδή σκέφτομαι την αντίδρασή τους αλλά επειδή δεν ξέρω αν θ’ αντέξω να τα ακούσω. Ντρέπομαι που περνάνε επίπονες εικόνες απ’ το μυαλό μου όταν κάνω έρωτα με το αγόρι μου και βουρκώνω, και ντρέπομαι ακόμα περισσότερο που κρατάω με το ζόρι τα δάκρυα ή τα σκουπίζω πριν τα δει. Ελπίζω σύντομα να αποκτήσω τη δύναμη και να του εξηγήσω.
Αν διαβάσατε μέχρι εδώ σας ευχαριστώ και ζητάω συγγνώμη για το σεντόνι. Tyn λοιπόν, προς όλους όσους δεν μας σέβονται. Από τέτοιους ανθρώπους ΜΑΚΡΙΑ. Χωρίς το αγαπημένοι.
Αννέτα
Από singleparent.gr
