Λες ότι τα έχεις κάνει σκατά.
Σου φταίει η ζωή σου έτσι όπως την έκανες, σου φταίνε οι επιλογές σου, σου φταίει η αδυναμία σου να αντιμετωπίσεις πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Και τι κάνεις;
Αυτό πες μου…
Τι κάνεις πέραν του να μιζεριάζεις και να φασκελώνεσαι;
Αλλάζεις κάτι;
Ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημά σου. Ξέρεις τι φταίει πάνω σου κι οδηγείσαι ολοένα σε λάθη. Ξέρεις και τι πρέπει να κάνεις.
‘Ισως να μην ήξερες πάντα. Ίσως να μην είχες δυο ανθρώπους να σε πάρουν από το χέρι και να σου δείξουν το δρόμο.
Πλέον όμως έχεις. Μοιράστηκες τα ζόρια σου και κάπως έτσι τα ένιωσες λειψά. Και καλά έκανες.
Μετά από αυτό όμως τι;
Να, υπάρχουν ευκαιρίες να τις αδράξεις και να αλλάξεις κάτι. Πρώτα το μέσα σου και μετά ολόκληρη τη ζωή σου.
Εσύ δεν ήσουν που έλεγες, που έκλαιγες, ότι όλο αυτό που ζεις δεν το θέλεις για σένα;
Κι αφού σου δίνεται η ευκαιρία γιατί δεν κάνεις κάτι; Γιατί βολεύεσαι στη μιζέρια που έφτιαξες, στις δικαιολογίες και τα ψέματα πως όλα είναι καλά;
Γιατί βουλιάζεις στην αυτολύπηση και δεν κάνεις οτιδήποτε για να βγεις από τα βαλτωμένα νερά που κόλλησες;
Εγώ ξέρω ότι ο απελπισμένος παλεύει. Παλεύει σα να μην υπάρχει αύριο. Κρατιέται από οπουδήποτε και μάχεται για το καλύτερο. Σα να μην υπάρχει αύριο.
Τελείωσε ο χρόνος, δεν το νιώθεις;
Τελείωσαν οι ανοχές, τελείωσαν και οι δικαιολογίες.
Μόνο προς τα πάνω μπορείς να πας από τον πάτο που πήγες κι ακούμπησες.
Το θέμα είναι αν θέλεις να ξεκουνήσεις από τα βαλτωμένα σου, τα σίγουρά σου.
Συνηθίζονται γαμώτο τα σκατά. Με τον καιρό ξεχνάς ότι τα έχεις δίπλα σου, παύεις να τα μυρίζεις.
Κι αρκεί μια κίνηση που δείχνει ότι έπαψες να είσαι πια παραιτημένος, για να αναδευτούν και να ξαναβρωμίσει ο τόπος. Αυτή τη βρώμα φοβάσαι και δεν κουνιέσαι;
Τι σε νοιάζει; Για λίγο θα είναι. Για όσο κρατήσει η άνοδος. Μέχρι να φτάσεις να ανασαίνεις πάλι αέρα καθαρό.
Αρκεί να το θέλεις. Γιατί όσο και να θέλουν οι άνθρωποι που αληθινά σ’αγαπάνε να σε βοηθήσουν, όσο κι αν παλεύουν για σένα, δεν μπορούν να σε σώσουν.
Δε σώζεσαι αν δε θέλεις να σωθείς, ό,τι κι αν κάνουν οι άλλοι.
Γι’αυτό πάρε το απόφαση.
Αν θες τα σκατά, άραξε εκεί που είσαι. Αν πάλι τα σιχάθηκες, που μεταξύ μας αυτό είναι και το λογικό, άλλαξε τη ζωή σου.
Πιάσε τα έρμα τα χέρια που σου απλώνονται από αγάπη κι ανιδιοτέλεια για να σε βοηθήσουν και ξεκίνα να ανεβαίνεις.
Μπορείς να σωθείς. Αρκεί να το θελήσεις.
Ειλικρινά και κατάβαθα να το θελήσεις.
Κι όλα τα άλλα, θα γίνουν. Ζόρια είναι, θα περάσουν.
Της Στεύης Τσούτση.
ΠΗΓΗ: www.diaforetiko.gr
