Ο Θεόδωρος Συριώτης είναι απόφοιτος της Δραματικής σχολής «Ελεύθερου Θεάτρου» Θεσ/κης. Συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους όπως με το Ελληνικό λαϊκό Θέατρο του Μάνου Κατράκη ενώ εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Θεάτρου το 1959 και παρέμεινε ως μόνιμο στέλεχος επί σειρά ετών μέχρι και το 1989 .
Της: Έπη Τρίμη
Τον αγαπήσαμε μέσα από τη σειρά ” Μικρομεσαίοι”. ‘ Ήταν μια τηλεοπτική σειρά του Γιάννη Δαλιανίδη που προβλήθηκε την περίοδο 1992-1993 και αναφερόταν στην ελληνική καθημερινότητα της εποχής, με πρωταγωνιστές σύγχρονους νεοέλληνες μικρομεσαίους. Όπως και Το ρετιρέ, το οποίο και αντικατάστησε, έτσι και αυτή η σειρά παίχτηκε σε τακτικές επαναπροβολές, κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες, ενώ οι καταστάσεις που πραγματεύεται έχουν χαρακτήρα ηθογραφικό και κοινωνικής σάτιρας.
Στη μακροχρόνια συνεργασία του με το Εθνικό Θέατρο ο Θόδωρος Συριώτης συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως Αλέξη Μινώτη, Αλέξη Σολωμό, Τάκη Μουζενίδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Γιώργο Σεβαστίκογλου, Σπύρο Ευαγγελάτο, Ζύλ Ντασέν και άλλους.
Οι συνεργασίες μετά τη αποχώρηση από το Εθνικό
Μετά την αποχώρηση του από το Εθνικό Θέατρο συνεργάστηκε με θιάσους του Ελεύθερου Θεάτρου όπως Γιώργου Κωνσταντίνου,Κατερίνας Γιουλάκη, Γ.Νικολαίδη, Θύμιου Καρακατσάνη, Γιώργου Κιμούλη, Αλίκης Βουγιουκλάκη, καθώς και με αρκετά δημοτικά περιφερειακά Θέατρα ,όπως το Θεσσαλικό Θέατρο και το Δηπεθε Βόλου.
Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. (Ενδεικτικά : «Βαβυλωνία», «Όταν οι γυναίκες το γλεντούν», «Συνταγματάρχης πουλί», «Σαμία», «Δον Κάρλος» κ.α.)
Συμμετείχε σε πολλές θεατρικές εκπομπές της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, σε κινηματογραφικές παραγωγές και πολλές τηλεοπτικές σειρές.
Χρήστος Συριώτης: Μπαμπά μου πες μου, γιατί με μεγάλωσες στα παρασκήνια των Θεάτρων;
Ο ταλαντούχος ηθοποιός και συγγραφέας Χρήστος Συριώτης βγαίνοντας νικητής από την περιπέτεια του με τον καρκίνο μιλά σε πρώτο ενικό, καταθέτοντας αλήθειες στον πατέρα του και μεγάλο θεατράνθρωπο Θόδωρο Συριώτη μέσω του γράμματος που είχε στείλει από το mothersblog.gr.
Μπαμπά μου, από καιρό ήθελα να σε ρωτήσω ορισμένα πράγματα , και δεν τολμούσα . Έτσι αποφάσισα να σου γράψω ένα γράμμα με τις απορίες μου .
Μπαμπά μου πες μου, γιατί με μεγάλωσες στα παρασκήνια των Θεάτρων;
Γιατί αντί να παίζω σε κάποια παιδική χαρά, έτρεχα ανάμεσα σε κοστούμια, κουίντες, σκηνικά και με «ρουφούσαν» αγκαλιές αμπιγιέζ και μακιγιαρισμένων Θεατρίνων,;
Πες μου, γιατί όταν μου έβγαλες από το στόμα την πιπίλα μου, αντί να ψελλίσω για πρώτη μου φορά λέξεις όπως : «Μαμά ή Μπαμπά» , σιγομουρμούριζα το χορικό που μελετούσες κάνοντας το πρόβα όλο το βράδυ πάνω από το προσκεφάλι μου ;
Πες μου Μπαμπά μου, γιατί τα καλοκαίρια αντί να κοιμάμαι στο παιδικό μου κρεβατάκι , κοιμόμουν ως τα ξημερώματα μαζί με τη μαμά μου στις κερκίδες του αρχαίου Θεάτρου της Επιδαύρου;
Μπαμπά μου, γιατί τα παραμύθια που μου είπες δεν είχαν δράκους και νεράιδες , αλλά ήταν ιστορίες για τον Μινωτή , για την Μελίνα, την Παξινού, τον Κουν;
Γιατί μπαμπά μου, όλα τα παιδιά της γειτονίας μου έπαιζαν ποδόσφαιρο , και εγώ έστηνα στην αυλή μας σκηνικά και ετοίμαζα παραστάσεις;
Πες μου, γιατί ποτέ σου δεν παραπονέθηκες και ποτέ δεν μου είπες ποσό πολύ κουράζεσαι να κάνεις τη δουλειά του ηθοποιού, ενώ ταυτόχρονα μεγάλωνες μια οικογένεια χωρίς να της λείψει ποτέ τίποτα;
Πες μου πως καταφέρνεις πάντα να κάνεις χιούμορ ακόμη και στα πιο δύσκολα της ζωής ,και πάντα να χεις το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη;
Α! και τέλος, πες μου, πώς να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά τα παραπάνω , που δεν περιμένω να μου τα απαντήσεις , απλά ήθελα να στα ρωτήσω.
Ξέρω πως η ζωή μας θα μας δώσει τις απαντήσεις που ζητάμε .
Μας τις έδωσε.
Μπαμπά μου σε αγαπώ και σε Θαυμάζω!
Ο Γιος σου που θα ‘θελε πολύ να σου μοιάσει
Χρήστος Συριώτης
