Όλοι μας θέλουμε να αισθανόμαστε ευτυχείς, αλλά η επίτευξη της ευτυχίας απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Κατά ειρωνικά τρόπο, ορισμένες μελέτες έχουν συνδέσει την επιδίωξη της ευτυχίας με την απομάκρυνση από αυτόν το στόχο.
Ορισμένοι ψυχολόγοι πιστεύουν ότι σε αντίθεση με άλλους στόχους, η επιδίωξη της ευτυχίας σπάνια οδηγεί σε αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι να μπαίνει κανείς σε ένα περιπετειώδες σπιράλ αναζήτησης που δεν τελειώνει ποτέ.
Μια παλιότερη μελέτη βρήκε ότι ορισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να γίνουν πιο ευτυχισμένοι συχνά παρατηρούν όχι μόνο τις ευτυχισμένες σκέψεις και στιγμές τους, αλλά και τα αρνητικά τους συναισθήματα. Αυτές οι παρατηρήσεις όμως μπορεί να τους κάνουν να αισθάνονται δυστυχισμένοι.
Μια νέα μελέτη προσθέτει ένα νέο αρνητικό στοιχείο: ότι οι άνθρωποι που επιδιώκουν την ευτυχία μπορεί να αισθάνονται ότι ξοδεύουν αρκετό χρόνο για αυτόν το σκοπό. Επειδή η επιδίωξη απαιτεί επένδυση χρόνου και επειδή η ευτυχία είναι ένας στόχος που συχνά δεν πραγματοποιείται ποτέ πλήρως, η συνεχής επιδίωξη αναγκάζει τους ανθρώπους να αφιερώνουν όλο και περισσότερο χρόνο και, ως εκ τούτου, να αισθάνονται ότι έχουν λιγότερο πραγματικό χρόνο στη διάθεσή τους.
Η Aekyoung Kim του Πανεπιστημίου Rutgers στις ΗΠΑ και ο Sam Maglio του Πανεπιστημίου Scarborough του Τορόντο στον Καναδά ερεύνησαν το θέμα του χρόνου σε μια μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στο Psychonomic Bulletin & Reviewκαι, το επίσημο περιοδικό της Ψυχονομικής Εταιρείας.
Οι δύο ερευνητές διενήργησαν τέσσερα πειράματα που οδήγησαν τους συμμετέχοντες σε περιορισμό του διαθέσιμου χρόνου τους. Ορισμένοι συμμετέχοντες είχαν την εντολή να καταγράψουν πράγματα που θα τους καθιστούσαν πιο ευτυχισμένους. Άλλοι έπρεπε να σκεφτούν την ευτυχία ως στόχο που είχαν ήδη επιτύχει αναφέροντας πόσο ελεύθερο χρόνο αισθάνθηκαν ότι είχαν.
Τα ευρήματα έδειξαν ότι υπήρχε το αίσθημα ότι ο ελεύθερος χρόνος ήταν μειωμένος για τους συμμετέχοντες.
“Ο χρόνος φαίνεται να εξαφανίζεται εν μέσω της επιδίωξης της ευτυχίας, αλλά μόνο όταν θεωρείται ως στόχος που απαιτεί συνεχή επιδίωξη”, είπαν οι ερευνητές. “Αυτό το εύρημα προσθέτει ένα νέο στοιχείο σχετικά με το τι μπορεί να υπονομεύει την επίτευξη της ευτυχίας”.
Οι ερευνητές πρόσθεσαν ότι η μείωση του διαθέσιμου χρόνου μπορεί να επηρεάσει τη λήψη ορισμένων αποφάσεων.
“Επειδή η εμπλοκή σε εμπειρίες και η απόλαυση συναφών συναισθημάτων απαιτεί περισσότερο χρόνο σε σχέση με άλλες πιο απλές, όπως για παράδειγμα είναι η αγορά υλικών αγαθών, η αίσθηση της έλλειψης χρόνου οδηγεί τους ανθρώπους να προτιμούν τα υλικά περιουσιακά στοιχεία αντί να απολαμβάνουν εμπειρίες αναψυχής”, ανέφεραν οι συγγραφείς.
Vanishing time in the pursuit of happiness
