«Είναι σωστό να αγκαλιαζόμαστε και να φιλιόμαστε μπροστά στα παιδιά μας; Μήπως τους κάνει κακό αυτή η εικόνα;» Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι, μπορείτε να είστε τρυφεροί μπροστά τους!
Τα παιδιά στις μικρές ηλικίες λειτουργούν σαν μικρά σφουγγαράκια, απορροφούν ότι βρίσκεται γύρω τους. Όταν λοιπόν βλέπουν τους γονείς τους να εκφράζουν την τρυφερότητα ο ένας στον άλλον, ενισχύεται η αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς ότι ο ένας αγαπάει τον άλλον! Και η λέξη αγάπη στο παιδικό μυαλουδάκι αναφέρεται σε ένα πολύ πλούσιο συναίσθημα, που δίνει πληρότητα στην παιδική ψυχούλα!
Ας μην ξεχνάμε επίσης, πως τα παιδιά αντιγράφουν τους γονείς, είναι οι Θεοί που δίνουν παραδείγματα συμπεριφοράς που εκείνα αντιγράφουν, ταυτίζονται και μιμούνται. Έτσι, πέρα από την αίσθηση ασφάλειας, τα μικρά σας διαμορφώνουν και την αυριανή ερwτική συμπεριφορά και τον τρόπο έκφρασής της.
Για παράδειγμα, ακούω στο γραφείο: «Ποτέ δεν είχα δει τους γονείς μου να είναι πιο τρυφεροί…» από ένα άτομο που αντιμετωπίζει δυσκολίες στην συναισθηματική του έκφραση, ενώ κάποιο άλλο είναι πιο εκφραστικό – συνήθως – όταν οι γονείς του θεωρούσαν φυσιολογική συμπεριφορά την ένδειξη αγάπης στην μεταξύ τους σχέση. Αυτό σημαίνει πως μέσα από τη δική σας σχέση, τα παιδιά σας θα χτίσουν τη δική τους εικόνα, βλέποντας πώς λειτουργείτε ως σύντροφοι. Αν βλέπουν δύο γονείς αγαπημένους και εκφραστικούς συναισθηματικά, το πιο πιθανόν είναι να κάνουν και εκείνα το ίδιο στο μέλλον.
Άλλο ένα θετικό σημείο είναι πως με αυτό τον τρόπο δίνετε στα παιδιά να καταλάβουν σιγά σιγά, ότι ένας άνθρωπος δεν είναι «μόνο αυτό ή μόνο εκείνο». Δεν είναι δηλαδή μόνο μαμά ή μπαμπάς, μόνο κουβαλητής στο σπίτι ή αυτός που φροντίζει «τα του σπιτιού». Είναι και άνθρωπος με συναισθήματα και ερwτικά συναισθήματα, είναι και σύντροφος. Και μέσα από μία αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χάδι, μια γλυκιά κουβέντα θα κατανοήσουν τι σημαίνει υγιής σχέση στο μέλλον.
Βέβαια, υπάρχουν παιδιά που μπορεί να αντιδράσουν σε μία τέτοιου είδους έκφραση των γονιών μεταξύ τους και να σας «μαλώσουν», να «ξινίσουν» το μουτράκι τους ή να μπουν ανάμεσά σας για να σας διακόψουν. Δεν είναι περίεργη συμπεριφορά αυτή, καθώς όταν είναι μικρά, το αίσθημα της ζήλιας και της κτητικότητας είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένα. Δεν είναι τυχαία και η αναφορά του Φρόιντ στο Οιδιπόδειο/Ηλέκτρα σύμπλεγμα, όπου το παιδί είναι «ερwτευμένο» με τον γονιό του αντίθετου φύλου…
Η αντίδρασή σας χρειάζεται να είναι φυσιολογική εκείνες τις στιγμές και να μην απομακρυνθείτε από το σύντροφο, βάζοντας ανάμεσα το μικρό σας, γιατί του ενισχύεται αυτή την συμπεριφορά και μαθαίνει έτσι να τραβάει την προσοχή σας. Μπορείτε όμως να το πάρετε και αυτό αγκαλιά, ενώ είστε μαζί με τον σύντροφο και να του δείξετε πως δεν υπάρχει «απειλή» από τον άλλο γονιό, ούτε σημαίνει πως δεν το αγαπάτε τόσο. Αντίθετα μάλιστα, του βάζετε το όριο ανάμεσα στη συντροφική αγάπη και στην αγάπη προς το παιδί σας, πιο απλά, του μαθαίνετε ότι υπάρχουν διαφορετικά είδη αγάπης!
Βέβαια, εννοείτε πως όριο μπαίνει και στις δικές σας τρυφερές εκδηλώσεις μπροστά του, καθώς δεν θα είστε ιδιαίτερα προκλητικοί και διαχυτικοί, ώστε να μην υπάρξουν αισθήματα ντροπής ή αμηχανίας…
Άρα, ακόμα και αν το παιδί σας δυσανασχετεί βλέποντάς σας να αγκαλιάζεστε ή να ανταλλάσσετε ένα φιλί με τον σύντροφό σας, στην πορεία θα το συνηθίσει και θα αισθάνεται πολύ όμορφα με αυτή την εικόνα, εφόσον θα νιώθει ότι οι γονείς του είναι μαζί και αγαπιούνται πραγματικά, σχηματίζοντας υγιές πρότυπο σχέσης…
Μαρίνα Μόσχα, Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σ∈ξουαλικής Υγείας
