Κορίτσια με υπερβολικό μακιγιάζ και υπερπροσπάθεια να είναι ανταγωνιστικές προς μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκες, σε κοινωνικό και ερwτικό επίπεδο. Συμπεριφορές που θυμίζουν ‘μικρομέγαλες’ κοπέλες, που προσπαθούν με κάθε τρόπο να είναι μεγαλύτερες από την πραγματική τους ηλικία. Τι πάει στραβά με την πραγματική τους ηλικία τελικά και θέλουν να την προσπεράσουν τόσο έντονα;
Από μικρή ηλικία, καλούμαστε να μάθουμε να μην φερόμαστε ‘σαν παιδιά’, να γίνουμε υπεύθυνοι και σοβαροί, να μην κάνουμε ζημιές, να μην φέρνουμε τους γονείς μας σε δύσκολη θέση καθώς και να έχουμε στο νου μας “Τι κάνουν/θα πουν οι άλλοι”. Οι απαιτήσεις αυτές χτίζουν συνήθειες.
Επιπλέον, στα πλαίσια του ΄δεν ζούμε την στιγμή΄, έχουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα όπου οι επιλογές και οι συμπεριφορές μας δεν συμβαδίζουν με την ηλικία και τις ανάγκες που έχουμε βάση αυτής. Δεν είναι κάποιες προκαθορισμένες ανάγκες στις οποίες καλούμαστε να χωρέσουμε, στριμώχνοντας τα ‘θέλω’ μας, δεν πρόκειται για αυτό.
Παραδείγματα όπως οι σχέσεις με μεγαλύτερους άντρες και η προσπάθεια να χωρέσουν στον κύκλο και την ζωή του, υιοθετώντας κοντινές σε εκείνον συμπεριφορές και στάσεις, μεγάλες οικονομικές σπατάλες για να χτιστεί μία κατάλληλη ‘ενήλική’ εικόνα με ασχολίες, ρούχα και χόμπι.
Το θέμα ξεκινά λοιπόν όταν κυνηγάμε μάταια να ζήσουμε καταστάσεις που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε χωρίς υπερβολική πίεση και προσπάθεια.
Οι κυριότεροι λόγοι που ζούμε σε μία ηλικία μεγαλύτερη από την δική μας:
● Βιασύνη – Απαιτήσεις
Ένας δρόμος προς την ενηλικίωση γεμάτος με κανόνες και απαιτήσεις σχετικά με το τι πρέπει να πετύχουμε και που πρέπει να φτάσουμε, υποχρεώσεις που βαφτίζονται στόχοι και απαιτήσεις των άλλων που νομίζουμε για δικές μας. Τρέχουμε να προλάβουμε τον χρόνο και να κάνουμε ακόμη πιο σύντομα, ακόμη πιο πετυχημένα, όσα δεν κάνουν οι συνομήλικοί μας. Έτσι και καλύτεροι από εκείνους θα είμαστε και θα φαινόμαστε αλλά και πιο ελκυστικοί για την διαφορετικότητά μας θα γινόμαστε στους μεγαλύτερους. Τελικά, συνεχίζοντας αυτό που μάθαμε ως παιδιά, έχουμε δημιουργήσει έναν φανταστικό απαιτητικό ‘γονέα΄’ που θα μας ξεχωρίσει γιατί θα κάνουμε υπερπροσπάθεια να τον εντυπωσιάσουμε και τους συνομήλικούς μας να μας κάνουν πρότυπα και να προσπαθούν να μας μοιάσουν.
● Πρότυπα – Κακή εικόνα εαυτού
Η αυτοεκτίμηση και η ολιστική εικόνα του εαυτού μας γύρω στα 20-25 χρόνια μας είναι υπό κατασκευή και για αυτό το άτομο είναι πιο ανασφαλές και ταυτόχρονα φιλόδοξο. Ειδικότερα, είναι συχνό φαινόμενο να προσδιορίζουμε κάποιο μεγαλύτερο σε ηλικία άτομο ως πρότυπο και να αντιγράφουμε τις συνήθειες και τις συμπεριφορές του, χωρίς να ελέγχουμε και να κατανοούμε αν μας ταιριάζει, αν είναι σχετικό με τους στόχους και τις επιθυμίες μας και αν μας κάνει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας. Καταλήγουμε με τον τρόπο αυτό, να γινόμαστε ένα αντίγραφο που παγιδεύεται σε μία ξένη εικόνα και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από την αυθεντική του προσωπικότητα.
Το ηλικιακό γκρουπ 25-35 είναι το πιο δημοφιλές στα επαγγελματικά και τα ερwτικά, οπότε είναι εύκολο να θέλουμε να ανήκουμε για πάντα σε αυτές τις ηλικίες. Παρόλα αυτά, ο εαυτός μας δεν προσδιορίζεται από την δουλειά και τις σχέσεις, αλλά οι επιλογές μας σε αυτά προσδιορίζονται από την προσωπικότητά μας και γίνονται για να καλύψουν κοινωνικές, οικονομικές και συναισθηματικές ανάγκες που έχει ο καθένας μας.
Αντί να κοιτάμε τους άλλους, καλύτερα να ρωτήσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό “Τι θες; Τι σε ευχαριστεί; Τι χρειάζεσαι να έχεις; Τι σου λείπει;”. Ο καθένας ξέρει τις απαντήσεις μόνο για τον εαυτό του!
Από την Αγγελική Τζάνου, BSc Ψυχολογία – MSc Ψυχολογία Υγείας, Γνωσιακή- Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία
