Τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία είναι εκείνα που ενώ στο σπίτι είναι ομιλητικά, όταν βρίσκονται σε δημόσιο χώρο ή ξένο περιβάλλον, δεν μιλάνε. Πρόκειται για μία προέκταση του άγχους, καθώς το 90% των παιδιών με επιλεκτική αλαλία υποφέρουν από κοινωνική φοβία ή άγχος.
Τα πιο συνηθισμένα σημάδια επιλεκτικής αλαλίας είναι:
-Ελεύθερη ομιλία στο σπίτι, αλλά ελάχιστη έως καθόλου ομιλία σε δημόσιο περιβάλλον (σχολείο, πάρκο κλπ).
-Αδυναμία συνομιλίας με γονείς ή άλλους οικείους ενήλικες, όταν μπροστά τους βρίσκονται άλλοι.
-Δυσκολία συνομιλίας με φίλους ή συμμαθητές.
-«Πάγωμα» αντιδράσεων σε κοινωνικές εκδηλώσεις και σε δημόσια περιβάλλοντα
-Χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου και νοήματα αντί για λεκτική επικοινωνία.
Προς το παρόν, τα αίτιά της δεν έχουν γίνει γνωστά, ωστόσο έχει παρατηρηθεί πως η πλειοψηφία των παιδιών με επιλεκτική αλαλία έχει γενετική προδιάθεση για άγχος. Εμφανίζουν επίσης άγχος αποχωρισμού, διαταραχές ύπνου, και έντονη ανησυχία. Στις περισσότερες φορές αναπτύσσεται μεταξύ 3 έως 8 ετών και με τη σωστή βοήθεια αντιμετωπίζεται σχετικά εύκολα.
Πώς να το βοηθήσετε:
-Μην το πιέζετε να πει κάτι.
-Δώστε έμφαση σε δραστηριότητες που δεν απαιτούν λεκτική επικοινωνία, όπως η ζωγραφική.
-Επαινέστε το με λόγια κάθε φορά που προσπαθεί να μιλήσει, όταν νιώθει άβολα.
-Περιμένετε λίγα δευτερόλεπτα. Συνήθως, οι μεγαλύτεροι δεν περιμένουμε και αυτό μεταδίδει στο παιδί το αίσθημα της βιασύνης και του άγχους. Πριν επαναλάβετε την ερώτησή σας περιμένετε λιγάκι να την επεξεργαστεί το παιδί και να απαντήσει.
-Αναδιατυπώστε την ερώτησή σας. Αντί να ρωτάτε συνεχώς πράγματα τα οποία επιδέχονται μονολεκτικές απαντήσεις, προσπαθήστε να φτιάξετε τις ερωτήσεις έτσι ώστε να δώσετε στο παιδί την ευκαιρία να σας απαντήσει με περισσότερες φράσεις.
-Επικεντρωθείτε στο να μειωθεί το άγχος του παιδιού κα στοχεύστε στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησής του.
-Ενημερώστε και τα άλλα μέλη της οικογένειάς σας, καθώς και τους δασκάλους του για το τι ακριβώς συμβαίνει με το παιδί σας.
