Σεπτέμβριος, έναρξη βρεφονηπιακών και δυστυχώς πάλι έρχονται στ’αυτιά μου απαράδεκτες συμπεριφορές και παρενοχλήσεις γονιών σε σχέση με τον θηλασμό.
Ας επαναλάβω μερικά πράγματα:
1. Ο θηλασμός είναι ευεργέτημα για παιδί και μητέρα, χωρίς ανώτερο όριο.
Σε καμία ηλικία δεν έχει αποδειχθεί βλάβη του παιδιού. Αντίθετα χτίζει μέγιστο συναισθηματικό δέσιμο και προστατεύει απ’τις λοιμώξεις των παιδικών σταθμών.
2. Κάθε μητέρα και παιδί, κάθε οικογένεια έχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ να αυτοπροσδιοριστεί όπως θέλει σε σχέση με τη διάρκεια μητρικού θηλασμού.
Ούτε επαγγελματίες υγείας έχουν δικαίωμα να πιέσουν τη δυάδα να σταματήσει ή και να συνεχίσει τον θηλασμό παρά τη θέληση της οικογένειας. Ούτε πολύ περισσότερο επαγγελματίες βρεφονηπιακών σταθμών άσχετοι με το αντικείμενο της γαλουχίας και της ψυχικής υγείας των μικρών παιδιών. Καμία παρενόχληση δεν είναι αποδεκτή στο θέμα.
3. Συχνά, τα παιδιά των οικογενειών θηλασμού έχουν αυξημένο δεσμό με τη μητέρα τους και την οικογένεια τους, κάτι που μόνο καλό είναι.
Τείνουν, επίσης, να έχουν βαθύτερη συναισθηματική ανάπτυξη. Χρειάζονται, δηλαδή, περισσότερη επαφή, αγκαλιά, χρόνο για σύνδεση με καινούργια πρόσωπα και χρόνο να «ξεχάσουν» τη μητέρα τους τις ώρες του παιδικού. Αυτό για την ίδια δεν είναι πρόβλημα, το αντίθετο. Για το προσωπικό, όμως, των βρεφονηπιακών μπορεί να δημιουργεί αυξημένες απαιτήσεις κι ανάγκες εξατομικευμένης φροντίδας μέχρι να ολοκληρωθεί η προσαρμογή.
Το ότι τέτοια παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο κι ενέργεια, και δεν μπαίνουν τόσο εύκολα στην πρέσα, στην ανωνυμία μιας τάξης, στην ιδρυματοποίηση και στην επιπέδωση των συναισθηματικών αντιδράσεων και στην παραίτηση, δεν σημαίνει ότι είναι προβληματικά παιδιά. Το αντίθετο. Αν θεωρούνται πρόβλημα και παρενοχλούνται οι γονείς τους, γιατί έχουν έντονο συναισθηματικό κόσμο, ζητούν αγκαλιές και τους λείπει η μητέρα τους, γιατί είναι έντονα συνδεδεμένα μαζί της- πράγμα απόλυτα φυσιολογικό- , τότε στραβός είναι ο γιαλός.
Προφορικό bullying από διευθύντριες ενάντια στον θηλασμό και την ισχυρή σύνδεση παιδιού μητέρας να δίνονται γραπτώς, ώστε να συγκρίνονται με την επιστημονική βιβλιογραφία για το θέμα, η οποία, βέβαια, λέει τα τελείως αντίθετα. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να ωθεί σε τύψεις, άγχη και διακοπή μιας πράξης αγάπης και προσφοράς ενάντια στην επιστημονική πραγματικότητα. Κι ακόμα, γενικότερα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να έρχεται απ’έξω και, άσχετα με το επιστημονικό του αντικείμενο και τις επιστημονικές συστάσεις, να τρομοκρατεί γονείς και να τους κριτικάρει για τον τρόπο – αξιέπαινο – που επέλεξαν να μεγαλώσουν το παιδί τους.
Αλλά κι οι γονείς ως καταναλωτές αυτών των υπηρεσιών οφείλουν να αναδείξουν καλύτερη καταναλωτική συμπεριφορά. Αν βρίσκουν μπροστά τους επαγγελματίες και βρεφονηπιακούς που τους παρενοχλούν με ανυπόστατα ψεύδη, οφείλουν να τους τιμωρούν με την απουσία τους, με την απόσυρση του παιδιού. Μόνο έτσι θα καταλάβουν κάποιοι ότι πρέπει να σταματήσουν να λένε βλαπτικά ανυπόστατα ψεύδη εκεί που δεν τους παίρνει.
Στέλιος Παπαβέντσης – Παιδίατρος
