Τι είναι οι ορθοπεδικές ανωμαλίες στα μωρά και τα παιδιά και πώς θα τις αναγνωρίσει ο γονιός; Πόσες περιπτώσεις ορθοπεδικών παθήσεων μπορεί να εντοπιστούν στο παιδί και ποιες μορφές παίρνουν; Είναι εύκολη η διάγνωση και η αντιμετώπιση των ορθοπεδικών προβλημάτων στα παιδιά; Ο Δρ. Σπύρος Μαζάνης απαντά:
Πολύ συχνά, τα μωρά αλλά και τα μεγαλύτερα παιδιά εμφανίζουν προβλήματα στις αρθρώσεις τους, είτε αμέσως μετά την γέννηση, είτε αργότερα όταν αρχίσουν να περπατάνε. Οι ορθοπεδικές ανωμαλίες πρέπει να εντοπίζονται έγκαιρα, διότι οι περισσότερες μπορούν να διορθωθούν μέσω ασκήσεων ή με χειρουργικές επεμβάσεις, ώστε το παιδί να μην έχει προβλήματα ευστάθειας και βαδίσματος.
Ας δούμε μερικές από τις πιο συχνές ορθοπεδικές ανωμαλίες:
Συγγενές εξάρθρημα του ισχίου: Το παιδί γεννιέται με αυτή την ορθοπεδική ανωμαλία. Η κεφαλή του μηριαίου οστού δεν εφαρμόζει σωστά πάνω στα οστά της λεκάνης και έτσι ξεφεύγει από την άρθρωση του ισχίου.
Η διάγνωση πρέπει να γίνει πολύ έγκαιρα, γιατί μόνο έτσι έχει πιθανότητες να θεραπευτεί. Οι γονείς δεν μπορούν να αντιληφθούν την πάθηση, την οποία εντοπίζουν μόνο ο παιδίατρος ή ο ορθοπεδικός για παιδιά που θα δει το μωρό στο μαιευτήριο. Μπορεί να χρειαστεί να γίνουν ακτινολογικές εξετάσεις ή υπερηχογράφημα.
Η θεραπεία ξεκινάει αμέσως με την τοποθέτηση πανιών ή διπλές πάνες, ώστε τα δύο πόδια να παραμένουν ανοιχτά σε απαγωγή για μερικούς μήνες. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, μπορεί να τοποθετηθεί ειδικός νάρθηκας ή και να γίνει χειρουργική επέμβαση.
Ραιβογονία: Τα πόδια του μωρού δίνουν την εντύπωση παρένθεσης, δηλαδή υπάρχει μεγάλο κενό μεταξύ των γονάτων. Συνήθως, η πάθηση διορθώνεται και χωρίς θεραπεία γύρω στα τέσσερα χρόνια, αλλιώς θα πρέπει να ερευνηθεί η περίπτωση ραχίτιδας, πάθηση που έχει σχέση με διαταραχές βιταμινών και ορμονών.
Βλαισογονία: Τα πόδια δίνουν την εντύπωση ανεστραμμένων εισαγωγικών, καθώς τα γόνατα ενώνονται εσωτερικά και οι κνήμες αποκλίνουν προς τα έξω. Η πάθηση αυτή συνήθως επιδεινώνεται αν το παιδί κοιμάται μπρούμυτα ή αν παίζει γονατιστό. Η βλαισογονία τις περισσότερες φορές διορθώνεται και από μόνη της μέχρι την ηλικία των εννέα χρονών. Σε σοβαρές περιπτώσεις μπαίνει νάρθηκας ή γίνεται χειρουργική επέμβαση.
Ραιβό μετατάρσιο: Σε αυτή την περίπτωση, το πόδι γυρίζει προς τα μέσα. Συνήθως, εμφανίζεται αμέσως μετά την γέννηση. Στις περισσότερες περιπτώσεις διορθώνεται με ειδικές ασκήσεις διάτασης που διδάσκονται οι γονείς να τις κάνουν στο σπίτι από μόνοι τους. Μερικές φορές, το πόδι ή τα ποια μπαίνουν σε νάρθηκα ή σε γύψους. Αν με την πάροδο των πρώτων χρόνων δεν διορθώνεται και επηρεάζει το περπάτημα, τότε μπορεί να γίνει και χειρουργική επέμβαση.
Πλατυποδία: Σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει καμάρα στο πέλμα και η πατούσα εμφανίζεται τελείως πλατιά. Τις περισσότερες φορές διορθώνεται μόνη της μέχρι την ηλικία των τριών χρονών. Εάν το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό, ώστε να προκαλεί πόνο στην βάδιση, τότε χρειάζεται ορθοπεδική θεραπεία και σε βαριές περιπτώσεις μέχρι και χειρουργείο.
Περπάτημα στις μύτες των δαχτύλων: Πολλά παιδιά μέχρι την ηλικία των δύο-τριών χρονών μπορεί να περπατούν στις μύτες των δαχτύλων τους. Αν, όμως, αυτό συνεχίζεται, τότε θα πρέπει να ελεγχθεί ορθοπεδικά μήπως υπάρχουν παθολογικές καταστάσεις, όπως κοντοί τένοντες ή εγκεφαλική παράλυση.
Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να γίνεται προσεκτική εξέταση του σκελετού του μωρού από την γέννησή του, ώστε αν εντοπιστούν ορθοπεδικά προβλήματα να διορθωθούν έγκαιρα για να μην έχει το παιδί αργότερα ενοχλήσεις στην βάδισή του.
