Είναι κοινό μυστικό πως πλέον οι ανθρώπινες σχέσεις δεν «διορθώνονται», μα τελειώνουν. Δύσκολα στις μέρες μας τα ζευγάρια μπαίνουν στη διαδικασία να προσπαθήσουν να κρατήσουν ζωντανή μια σχέση, επιλέγοντας στο μεγαλύτερο ποσοστό τους να δώσουν τέλος χωρίς καν να έχουν στο μυαλό τους την επιλογή της 2ης ευκαιρίας.
Πολλοί αποδίδουν το γεγονός στο διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων και στην όλη εξέλιξη της κοινωνίας, ενώ άλλοι θεωρούν πως πλέον οι ερwτικές σχέσεις δεν είναι το ίδιο δυνατές σε σχέση με αυτό που ήταν στο παρελθόν.
Η επιστήμη, όμως, έχει τη δική της απάντηση όσον αφορά στην αιτία που ολοένα και περισσότερα ζευγάρια οδηγούνται στον χωρισμό.
Το συγκεκριμένο ερώτημα θέτει ο καθηγητής κοινωνικής ψυχολογίας Dr. Eli Finkel, στο βιβλίο του «The All-or-Nothing Marriage: Μήπως έχουμε υπερβολικές προσδοκίες από τον άλλο;», καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως συνήθως δεν φταίει το ταίρι μας που εμείς δεν ικανοποιούμαστε από τη μεταξύ μας σχέση, μα… οι υψηλές μας προσδοκίες.
Αυτό τουλάχιστον ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις ζευγαριών. Ένας εκ των δύο ζητά συνεχώς: Αγάπη, προσοχή, συμπαράσταση, οικονομική άνεση, δώρα, ταξίδια, τέλειο σ∈ξ και όλα εκείνα που –μεταξύ μας- όλες αποζητούμε.
Ωστόσο, παρατηρείται η τάση όλα αυτά να προσδοκόνται σε τεράστιο βαθμό, οδηγώντας τον σύντροφο σε καταστάσεις μεγάλου άγχους, καθώς μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται ότι πρέπει συνεχώς να προσφέρει. Και σε βαθμό που δεν ξέρουμε κατά πόσο μπορεί να το κάνει.
Αποτέλεσμα; Ο άλλος νιώθει συνεχώς πιεσμένος, είτε είναι γυναίκα είτε άνδρας.
Στην ουσία, μιλάμε δηλαδή για μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Σύμφωνα με τον Dr. Finkel, είναι λάθος να τα περιμένουμε όλα από το ταίρι μας.
Υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στο οικογενειακό και φιλικό μας περιβάλλον πρόθυμοι και ικανοί να μας ακούσουν, να μας καταλάβουν και να μας στηρίξουν. Οι απαιτήσεις μας, συνεπώς, καλό θα ήταν να μοιράζονται.
Μήπως έχεις κι εσύ ανησυχητικά μεγάλες προσδοκίες; Δεν τα λέμε εμείς, κορίτσια. Η επιστήμη τα λέει.
