Μια λέξη μπορεί να σηκώσει το βάρος όλου του κόσμου.
Να σβήσει τις ρυτίδες από το μέτωπο και να κάνει το μαξιλάρι σου πουπουλένιο.
Μια λέξη που θα γεμίσει το κενό, θα καλύψει την απόσταση και θα σπάσει το φράγμα της σιωπής.
Είναι το θηκάρι που μέσα του η λάμα του χωρισμού αφοπλίζεται.
Είναι το χάδι στ΄ ανακατωμένα μαλλιά μετά από νύχτες ξαγρύπνιας.
Είναι ένα ζευγάρι φτερά που σε απομακρύνει εγκαίρως από τον λάκκο με τα φίδια, τις υποψίες και τις ανασφάλειες.
Μια λέξη κι όλα μοιάζουν διαφορετικά, πιο ξάστερα.
Τα όνειρα πασπαλίζονται, τότε, μ’ ελπίδα και χρωματιστά προβάλλουν στην οθόνη του μυαλού.
Ο ύπνος γίνεται φίλος και τα σεντόνια μεταξένια.
Τ’ άστρα χαμηλώνουν και φωτίζουν κάθε γωνίτσα της καρδιάς, διώχνοντας όλες τις σκιές.
Έχει τόση δύναμη κι ας μην το πιστεύεις.
Μπορεί να σηκώσει μ’ ευκολία το βαρύ πέπλο της αμφιβολίας και ν’ αφήσει να φανεί η αγάπη που μ’ αόρατες κλωστές δένει τους ανθρώπους.
Μπορεί να είναι το σημείο επανεκκίνησης για όσους κόλλησαν και μπερδεύτηκαν με λάθος μηνύματα.
Μπορεί να είναι η τελευταία ευκαιρία πριν τον οριστικό χαμό.
Η φωτοβολίδα σωτηρίας πριν τον πνιγμό.
Μια κραυγή που ταμπουρώνεται πίσω από εννιά γράμματα, άφωνη και φοβισμένη.
Μπορεί να είναι αυτό που χρωστάς και δεν το υποψιάζεσαι.
Που έχεις ανάγκη κι εσύ ο ίδιος ν‘ ακούσεις κι ας μην τ’ ομολογείς.
Γι ‘αυτό μην αφήνεις τον άνθρωπό σου χωρίς καληνύχτα.
Κι ας ξαπλώνετε μαζί στο ίδιο κρεβάτι κι ας αγκαλιάζεστε σφιχτά κάτω από τα σκεπάσματα.
Μην αφήνεις τον άνθρωπό σου χωρίς καληνύχτα.
Κι αν δεν είστε πια μαζί γιατί οι συγκυρίες δεν το επέτρεψαν αλλά πονάτε ο ένας για τον άλλον, δείξε ότι νοιάζεσαι με μια καληνύχτα.
Ψιθύρισέ την.
Γράψε την.
Όπως κι αν το κάνεις, εκείνη θα ταξιδέψει και θα φτάσει στον προορισμό της.
Θ’ ακουμπήσει με τρυφερότητα τα χείλη της στο μάγουλο που προσμένει.
Θα ζωγραφίσει έναν ήλιο που ανατέλλει, στο πρόσωπο που θα την δεχτεί.
Γι’ αυτό, τόλμησε και πες σήμερα μαζί μ’ εμένα, σαν προσευχή:
” Καληνύχτα, ψυχή μου, καληνύχτα! ”
Σαντίνα Δεναξά ( Λίκνον )
