Η Ντόρα Μακρυγιάννη πρωταγωνιστεί στη σειρά του ΑΝΤ1, “Γυναίκα Χωρίς Όνομα”, η οποία προβάλλεται καθημερινά. Η ηθοποιός βρέθηκε σήμερα καλεσμένη στο Πρω1νό και παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και σε μια πρόσφατη δήλωση που έκανε σε συνέντευξη της στο TV Έθνος, στο οποίο είχε αναφέρει πως έχει πέσει θύμα σωματικής και ψυχολογικής βίας. “Το είχα βιώσει, το είχα ζήσει αυτό σε μικρή ηλικία, σε ηλικία 17 ετών. Είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Αυτά πρέπει να λέγονται, και αν τύχει κάποιο κορίτσι και το διαβάσει, πρέπει να μιλήσει. Ένας λόγος που απάντησα είναι αυτός, επειδή κάτι τέτοια πρέπει να σταματήσουν να είναι ταμπού, να το φωνάζουν, να ζητούν βοήθεια». Έκανα ασφαλιστικά μέτρα όταν συνειδητοποίησα τι γινόταν. Όταν το βιώνεις, δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται, γι’ αυτό υπάρχει και η ψυχολογική βία, εκτός από τη σωματική.
Συνειδητοποίησα ότι όλο αυτό είναι εκτός των δυνατοτήτων μου και ότι δεν μπορώ να το ελέγξω, όμως μπορώ να το σταματήσω και να του δώσω να το καταλάβει, γιατί ήταν καθαρά ψυχολογικά τα αίτια του άλλου ανθρώπου. Η ζήλια δεν ήταν μόνο ζήλια, υπήρχαν ψυχολογικά θέματα. Όλοι μπορούν να ζηλέψουν, αλλά δεν φτάνεις σε αυτό το σημείο. Εκεί ξύπνησα, ζήτησα ασφαλιστικά μέτρα και απλά συνήλθα και κατάλαβα τι γίνεται, ότι δεν είναι δικό μου λάθος. Δυστυχώς, είναι κρίμα να συμβαίνει σε ευάλωτες ηλικίες», είπε χαρακτηριστικά η ηθοποιός.”, είχε πει στη συνέντευξη της.
Αναφερόμενη σε αυτό, εξομολογήθηκε στη Φαίη: “Δεν θα μιλήσω επί προσωπικού για εμένα. Έτυχε να περάσω κάτι ακραίο που μπορεί να συμβεί σε πολλές γυναίκες. Μια ψυχολογική και σωματική βία. Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Όλα έχουν μια εξήγηση. Εγώ ακόμα και για αυτό τον άνθρωπο δεν έχω κρατήσει κακία. Μπορεί να βοηθηθεί και ο άλλος και εγώ και οποιοσδήποτε που το περνάει.
Ένας λόγος που το ανέφερα και τότε στη συνέντευξη, δεν ήταν για εμένα, αλλά ότι πρέπει αυτό το ταμπού να σταματήσει. Ο κόσμος που μπορεί να αντιληφθεί κάτι τέτοιο, ή οι γυναίκες που το περνάνε, πρέπει να μιλάνε, πρέπει να ζητάνε βοήθεια, πρέπει να μη το γυρνάνε ψυχολογικά μέσα τους. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Πέρασε αρκετό διάστημα να σταματήσω να παλεύω και με τον ίδιο μου τον εαυτό και να το γυρνάω σε εμένα, να το βγάλω όλο αυτό από πάνω μου και να δω ότι δεν ευθύνομαι εγώ για όλο αυτό. Θέλει σκληρή δουλειά και με τον ίδιο σου τον εαυτό και με τους ανθρώπους που θα έχεις δίπλα σου.
Μετά εννοείται πως το έμαθαν στην οικογένεια μου και με βοήθησαν. Αλλά ξεκινάει από εμάς. Να πιστέψεις στον ίδιο σου τον εαυτό, να το προσπεράσεις, να το αφήσεις πίσω. Όλα ξεκινάνε από εμάς. Ακόμα και σε έναν ειδικό να πας, ο ειδικός δεν θα σου φέρει ξαφνικά μια βοήθεια εξ ουρανού, από μέσα σου θα τη βγάλει. Εννοείται ότι πιστεύω πάρα πολύ και σε αυτή τη βοήθεια. Πολλοί άνθρωποι δεν είναι ικανοί εκείνη τη στιγμή να το βρουν.
Ήταν η πρώτη μου σχέση. Με επηρέασε για λίγο, αλλά δεν το άφησα πολύ. Εννοείται με επηρέασε πολύ. Ήμουν 17 χρονών, ήμουν παιδί. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν κρατάω κακία. Δεν θεωρώ ότι έγινε επίτηδες. Έχει τελειώσει. Έχει μείνει στο παρελθόν και σου λέω ακόμα και αυτό εμένα με έκανε πιο δυνατή”.
Δείτε το σχετικό απόσπασμα:
