Αφηγείται για πρώτη φορά την ιστορία της ζωής της, μιλά για τη γνωριμία στα 18 της χρόνια με το σύζυγό της, Γιώργο Πατούλη, και περιγράφει την κοινή τους πορεία μέχρι σήμερα προσδοκώντας το μέλλον να τους φέρει ακόμα περισσότερες στιγμές ευημερίας και χαράς.
Από την Μαρία Κολλιάτσα
Σε μια αποκλειστική εκ βαθέων συνέντευξη, η Μαρίνα Πατούλη μιλά για όλα όσα τη διαμόρφωσαν, την οικογένεια, τον άντρα της ζωής της, την κλασική παιδεία, την αγάπη της για την αρχαία ελληνική γραμματεία και την κοινωνική προσφορά, αλλά και για το ρόλο που έχει παίξει η πολιτική στην προσωπική ζωή και τη δημόσια εικόνα της.
Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Μεγάλωσα σε μια τριμελή και συντηρητική, θα έλεγα, οικογένεια. Μέναμε στη Νέα Σμύρνη, σε ένα νεοκλασικό διώροφο σπίτι – στον πάνω όροφο εγώ με τους γονείς μου και στον κάτω οι γιαγιάδες και οι παππούδες. Ανατράφηκα σε ένα προστατευμένο οικογενειακό περιβάλλον, με συναισθηματική ασφάλεια και παραδοσιακές αξίες, όπως το σεβασμό στους μεγάλους ανθρώπους, την αγάπη για το κυριακάτικο οικογενειακό τραπέζι, τις εθιμοτυπικές εκδηλώσεις των εορτών και τα μεγάλα γλέντια στο σπίτι με τους φίλους των γονιών μου.
Ως μοναχοπαίδι να φανταστούμε ότι ήσασταν το παιδί που δεν του χαλούσε
κανείς χατίρι;
Ακριβώς, ήμουν το παιδί στο οποίο είχαν όλοι τεράστια αδυναμία και του έκαναν τα χατίρια. Έζησα όμως με πολλά «πρέπει». Η μητέρα μου ήταν πιο διπλωματική, γι’ αυτό και είχαμε πολύ πιο μεγάλη συναισθηματική και ψυχική σχέση, ο πατέρας μου, όμως, ήταν πολύ αυστηρός. Παρ’ όλα αυτά, τον κώδικα των «πρέπει» τον είχα ενστερνιστεί και ήθελα πάντα να είμαι η τέλεια μαθήτρια. Ήθελα να είμαι πρώτη και για λόγους αξιοπρέπειας. Ως μοναχοπαίδι, επειδή δεν είχα παρέα ή κάποιο αδερφάκι, έκανα μάθημα στις κούκλες μου. Αυτό αργότερα μετουσιώθηκε στην επιθυμία μου να γίνω φιλόλογος, καθώς αγαπούσα πολύ τα αρχαία ελληνικά, την ιστορία και την ελληνική γλώσσα. Ήθελα να ασκήσω το ρόλο του εκπαιδευτικού. Μεγάλωσα, λοιπόν, με το στόχο να μπω στη Φιλοσοφική Σχολή. Για να καταλάβετε, όταν έδινα πανελλήνιες, επειδή ήμουν ένα παιδί που στόχευε στην αριστεία, οι γονείς μου με παρακαλούσαν να σταματήσω να διαβάζω. Είχα σκεφτεί και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ήμουν μεθοδική, με πρόγραμμα, συντονισμένη, ξυπνούσα το Σαββατοκύριακο από τις 6:00 το πρωί για να τελειώσω όλο το βιβλίο. Αυτό βέβαια έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα μου, αφού, όπως ανέφερα, είμαι τελειομανής. Πάντα αγωνίζομαι με όλες τις δυνάμεις μου για να επιτύχω τους στόχους μου.
Περάσατε στο Πανεπιστήμιο και κάνατε το όνειρό σας πραγματικότητα;
Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος κι εγώ ένα παιδί πολύ εξαρτημένο από τους γονείς του που, βεβαίως, επηρεαζόταν πολύ από εκείνους. Είχα βάλει, λοιπόν, ως πρώτη επιλογή τη Νομική Αθηνών. Μπήκα με υποτροφία, όλοι ήταν πολύ χαρούμενοι, αλλά το δικό μου όνειρο ήταν να γίνω εκπαιδευτικός φιλόλογος. Οπότε, την επόμενη χρονιά έκανα την επανάστασή μου και, χωρίς να δώσω εξετάσεις, μπήκα στη Φιλοσοφική. Τότε γνώρισα το σύζυγό μου. Ήμουν 18 ετών, στο πρώτο έτος της Φιλολογίας, κι εκείνος στο τελευταίο της Ιατρικής. Επομένως, ο σύζυγός μου έχει ενσαρκώσει όλους τους ρόλους: κολλητός, σύντροφος, αγαπημένος, εραστής, φίλος, πατέρας. Επίσης, λόγω των επτά χρόνων διαφοράς που έχουμε, οι παρέες ήταν εντελώς διαφορετικές. Δεδομένου ότι σπούδαζα στην Αθήνα, δεν έκανα φίλους και φοιτητική ζωή.
Γιατί αυτό;
Γιατί τέσσερις μήνες μετά τη γνωριμία μας κάναμε πολιτικό γάμο. Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε τον Αύγουστο του 1986 και τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρευτήκαμε. Κάναμε έναν πολιτικό γάμο που γνώριζαν μόνο οι γονείς μου. Τότε είχαμε πει πως εάν εξελισσόταν αυτή η σχέση, θα προχωρούσαμε και σε θρησκευτικό γάμο. Φοιτούσα στο Πανεπιστήμιο, αλλά είχα μπει σε άλλο κύκλο. Έκανα παρέα με τους φίλους του συζύγου μου και του αδελφού του. Έμεινα πάλι στο πατροπαράδοτο μοτίβο. Με τον Γιώργο μεγαλώσαμε μαζί.
Δεν νιώσατε την ανάγκη να κάνετε μια επανάσταση;
Έκανα σε επίπεδο ενδυματολογικών επιλογών – μπορεί να φορούσα πιο προκλητικά ρούχα. Επίσης, καθώς μου άρεσε πολύ ο χορός, έκανα latin και ευρωπαϊκούς χορούς.
Ήταν κεραυνοβόλος ο eρωτας με το σύζυγό σας;
Ήμασταν πολύ ερωτευμένοι, φυσικά ήταν κεραυνοβόλος eρωτας. Γνωριστήκαμε στην Πάρο. Ήταν το πρώτο καλοκαίρι που με άφησαν οι γονείς μου να πάω διακοπές με την καλύτερή μου φίλη, κι εκεί, στον Μύλο στην Παροικιά, όπου ήταν κι εκείνος με δύο φίλους του γιατρούς, έγινε η γνωριμία μας. Ήταν πολύ μεγάλος eρωτας και δεν θέλαμε να τον αφήσουμε να χαθεί, καθώς εγώ θα σπούδαζα σε άλλη πόλη και ξέραμε και οι δύο ότι αυτό θα δημιουργούσε δυσκολίες, ιδιαίτερα στην αρχή της σχέσης. Οπότε, πολύ έντιμα, μου έκανε πρόταση γάμου. Το είπαμε στους γονείς μου, με τη συμφωνία ότι εάν βλέπαμε στην πορεία πως δεν ταιριάζαμε, θα χωρίζαμε.
Για μένα αυτό που έκανε ο Γιώργος ήταν μια τεράστια απόδειξη αγάπης και συναισθηματικής ασφάλειας. Άλλωστε μεγάλωσα με έναν τρόπο που δεν μου επέτρεπε να επιδιώκω εφήμερες σχέσεις. Επιζητούσα να βρω τον άντρα της ζωής μου. Είχα μεγαλώσει με τέτοιες αρχές.
Μετά το Πανεπιστήμιο;
Τελείωσα, ήμουν άριστη, έκανα και μεταπτυχιακό. Η ζωή μου ήταν σχολή, σπίτι και κάποιες έξοδοι με κοινούς φίλους. Ο Γιώργος εκείνη την περίοδο έκανε το αγροτικό του κι εγώ τον στήριξα. Πήγαινα να τον επισκεφθώ με το λεωφορείο στο Μεσολόγγι –όπου παρουσιάστηκε, ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά. Όταν τελείωσα κι εγώ τη σχολή, στα 22 μου, αποφασίσαμε να κάνουμε το θρησκευτικό γάμο και να επισημοποιήσουμε αυτήν τη σχέση.
Εργαστήκατε ως καθηγήτρια;
Βεβαίως, αρχικά σε ιδιωτικό σχολείο. Έχω τελειώσει κλασική φιλολογία, αλλά το μάθημα ειδικότητάς μου είναι τα αρχαία ελληνικά. Ασχολήθηκα πολύ με τις κατευθύνσεις και την προετοιμασία της δέσμης. Δούλεψα πολλά χρόνια στη μέση εκπαίδευση – και στον ιδιωτικό τομέα και, αργότερα που διορίστηκα, στη δημόσια εκπαίδευση. Αυτό που μπορώ να πω με υπερηφάνεια είναι ότι εξέλαβα αγάπη και αποδοχή από τους μαθητές και τους γονείς τους. Όταν βγαίνω βόλτα στο Μαρούσι ή στην Κηφισιά, μαθητές μου που τώρα είναι 25 χρονών έρχονται με αγάπη να μου μιλήσουν. Αυτές οι εκφράσεις αγάπης μού δίνουν ηθική ικανοποίηση και καταξίωση. Τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Πέρα από τη μαθησιακή διδασκαλία, που ήταν σε αυστηρό πλαίσιο, πάντα μου άρεσε να μιλώ με τους νέους. Οπότε, όλα αυτά τα χρόνια, έχει δημιουργηθεί μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και φιλίας με όρια. Νιώθω πνευματική μητέρα αυτών των παιδιών. Ποτέ δεν τα αντιμετώπισα με στερεότυπα, για παράδειγμα όσον αφορά το ντύσιμο ή τα μαλλιά τους. Στόχος μου ήταν μέσα από μια διαλεκτική διαδικασία να μπορώ να εκμαιεύω από κάθε παιδί τις κλίσεις, τα «πιστεύω» του κ.λπ. ώστε να εντοπίζουμε τα δυνατά του σημεία με σκοπό να πάει καλά στην πορεία της ζωής του.
Είδατε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια παιδιά τα οποία είχαν υποστεί κακοποίηση;
Στα πρώτα χρόνια της καριέρας μου, οι οικογένειες ήταν πιο μαζεμένες. Τα τελευταία χρόνια, λόγω της σύγχυσης των ρόλων μεταξύ γυναικών και αντρών αλλά και των οικονομικών δεδομένων, βλέπουμε πολλά ενδοοικογενειακά προβλήματα. Όταν ασκείς το λειτούργημα του εκπαιδευτικού, θα πρέπει να μπορείς να διαδραματίσεις ποικίλους ρόλους. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι ο εκπαιδευτικός γεννιέται, δεν γίνεται. Στην πορεία, μόνο, βελτιώνεται. Πρέπει, όμως, να έχει μέσα του την προσφορά και την αγάπη για τους νέους. Αλλιώς, δεν γίνεται αποδεκτός.
Πόσο εύκολο ήταν να συνδυάσετε την επαγγελματική σας πορεία, τη μητρότητα και φυσικά τη στήριξη προς το σύζυγό σας;
Ο Γιώργος είναι πολύ καλός γιατρός και, παράλληλα, ασχολήθηκε με τα κοινά. Εγώ υπέστην ένα κόστος πολύ συνειδητά. Πέρασα ατέλειωτες ώρες μοναξιάς – είτε όταν είχε εφημερίες είτε όταν ασχολούνταν με τα συνδικαλιστικά ή όταν, αργότερα, μπήκε στην αυτοδιοίκηση. Δεν υπήρχε προσωπικός ή οικογενειακός χρόνος, αλλά, όταν μια σχέση έχει γερά θεμέλια, μπορείς να κάνεις ένα βήμα πίσω, να θυσιάσεις τα δικά σου «θέλω», για να στηρίξεις τον άνθρωπό σου. Δεν ήταν εύκολο, ο δρόμος ήταν κάποιες φορές μοναχικός. Η απόκτηση του γιου μας έφερε τεράστια χαρά στη ζωή μου. Έμεινα δίπλα του πολλές ώρες, περιόρισα την επαγγελματική μου δραστηριότητα για να παίζουμε και, στη συνέχεια, να διαβάζουμε μαζί, δεδομένου ότι απουσίαζε ο πατέρας του. Ήταν επιβεβλημένο για μένα να καλύψω το κενό. Τώρα είναι στην εφηβεία. Το παιδί μου δεν είναι ο άριστος μαθητής, δεν κάθεται να τον διαβάσω διότι είμαι η μητέρα του. Με έχει σε μια διαρκή αμφισβήτηση, αλλά αυτή είναι και η μαγεία και η ιδιαίτερη σχέση κατά την οποία τα αγόρια έχουν αντιπαλότητα με τη μαμά τους. Εάν φορέσω κάτι πιο κοντό, δεν μου κάνει παρατήρηση ο σύζυγός μου, αλλά ο γιος μου. Με κρίνει πολύ έντονα, ακόμα και σε τοποθετήσεις μου, θετικά αλλά και αυστηρά. Είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου. Προτεραιότητά μου είναι να διαμορφώσει το παιδί μου μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, να μπορέσει να αξιοποιήσει τα ταλέντα του, τις δεξιότητές του, να βρει το δρόμο του και κυρίως να έχει στόχους. Πιστεύω ότι κάθε παιδί πρέπει να θέτει μια Ιθάκη, κι αυτός ο αγώνας και ο δρόμος για την κατάκτηση είναι η πορεία προς την ωρίμανση, την τελειοποίηση της προσωπικότητάς του. Επομένως, ακόμα κι αν δεν φτάσει στην Ιθάκη, όλη αυτή η πορεία θα το κάνει έναν καλά δομημένο χαρακτήρα. Για μένα αυτό που προέχει τώρα είναι το παιδί να έχει αρχές, αξίες και στόχους και να διεκδικεί τα όνειρά του.
Σύζυγος, μαμά, εκπαιδευτικός: δύσκολοι ρόλοι. Σε όλη αυτή την πορεία ήσασταν προτεραιότητα του εαυτού σας ή κάνατε ένα βήμα πίσω;
Είναι μια αέναη διαδικασία ο γάμος και η οικογένεια. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο εαυτός μου και κάνω τα πράγματα που θα ήθελα. Ο βασικός μου στόχος –ίσως γιατί κουβαλάω τα οικογενειακά βιώματα– είναι να έχουμε μια ισορροπημένη οικογένεια, να είμαστε ψυχικά υγιείς, αλλά κυρίως να οικοδομήσουμε σωστές συνθήκες και βάσεις ώστε το παιδί μας να μπορέσει να προχωρήσει ένα βήμα παραπάνω από μας. Η προτεραιότητά μου είναι το παιδί μου. Ένα παιδί είναι καλά όταν μπορούν και οι δύο γονείς να προσφέρουν, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του καθενός. Στη δική μας οικογένεια έχω αναλάβει εγώ αυτόν το ρόλο. Με τον πατέρα του περνά ποιοτικό χρόνο, αλλά το μυστικό είναι να υπάρχει μια καλή σχέση μεταξύ του ζευγαριού προκειμένου ο ένας να καλύπτει τα κενά του άλλου.
Είστε μια προβεβλημένη γυναίκα. Σας φωτογραφίζουν, σας σχολιάζουν, θετικά ή αρνητικά. Όλα αυτά εσείς πώς τα εκλαμβάνετε; Έχω την αίσθηση ότι το διασκεδάζετε. Είστε ευφυής άνθρωπος και φαίνεται ότι μας τρολάρετε κάποιες φορές.
Ως άνθρωπος έχω κάποια βασικά χαρακτηριστικά. Όλοι, όμως, έχουμε και τις ιδιαιτερότητές μας. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Μου αρέσει να προκαλώ, να αυτοσαρκάζομαι και να τρολάρω, όπως είπατε. Έχω υποστεί ως γυναίκα και ως σύζυγος πολιτικού προσώπου – για να μην πω τη λέξη bullying – τεράστιες πιέσεις. Καλώς ή κακώς, σε μια ανδροκρατούμενη κοινωνία η γυναίκα είναι ο αδύναμος κρίκος. Κατά συνέπεια, επειδή δεν μπορούν να χτυπήσουν το σύζυγό μου, ασχολούνται με μένα. Το θέμα είναι ότι με ενδιαφέρει να ενεργώ σωστά. Η κριτική, αρνητική ή θετική, και τα κακόβουλα σχόλια για την εμφάνισή μου ή για το ότι έχω επιλέξει στο σπίτι μου να έχω χρυσή κορνίζα είναι πράγματα που με διασκεδάζουν. Διαπιστώνω ότι οι άνθρωποι, αντί να προσπαθήσουν να βελτιωθούν λόγω των συνθηκών που όλοι βιώνουμε, βγάζουν κακεντρέχεια και μιζέρια. Επομένως, στα πολύ σκληρά σχόλια που έχω δεχθεί κατά καιρούς, όπως και άλλες γυναίκες, εγώ απαντώ με χαμόγελο και αγάπη. Δεν με επηρεάζουν αρνητικά. Αντίθετα, μου δίνουν δύναμη για να γίνομαι καλύτερη.
Ο κόσμος σάς υποστηρίζει;
Επειδή βγαίνω και μιλάω, ο κόσμος με παρακολουθεί, και με χαροποιεί το ότι έχω μεγάλη αποδοχή από το γυναικείο πληθυσμό. Η σύγχρονη γυναίκα είναι ακομπλεξάριστη, προσπαθεί για την οικογένειά της, προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Κανείς δεν είναι τέλειος, αλάνθαστος, πρέπει, όμως, να είμαστε δημιουργικοί χωρίς να εφησυχάζουμε.
Σας αρέσει να προσέχετε τον εαυτό σας;
Φυσικά! Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν ότι δεν άλλαξα κατά τη διάρκεια των χρόνων. Πάντα ήμουν κοκέτα και προσεγμένη, ακόμα και στα μαθητικά μου χρόνια. Μου αρέσει η μόδα, παρακολουθώ τις τάσεις χωρίς να γίνομαι fashion victim και κάτι το οποίο μπορεί να μην είναι minimal, εάν με εκφράζει, θα το φορέσω. Δεν εγκλωβίζομαι σε στυλ, επιλέγω αυτό που μου ταιριάζει.
Ποιο είναι το motto σας στην καθημερινότητά σας;
Carpe diem. Άδραξε την ημέρα.
Αγαπημένος σας συγγραφέας;
Ως φιλόλογος, λατρεύω το αρχαίο θέατρο, τη δραματική ποίηση, το αρχαίο δράμα. Τα διαχρονικά μηνύματα που αναδεικνύονται μέσα από την αρχαία τραγωδία πρέπει να αποτελούν διδάγματα για τη ζωή μας. Αγαπώ τους μεγάλους μας αρχαίους τραγικούς ποιητές Αισχύλο, Σοφοκλή και Ευριπίδη, προσπαθώ να μεταφέρω τα μηνύματά τους στην καθημερινότητά μας, την αδιάκοπη προσπάθεια του ανθρώπου να εξελιχθεί, να βγει από τα προσωπικά του αδιέξοδα, να δαμάσει την αλαζονεία του και κυρίως να μπορέσει να συνειδητοποιήσει στην πορεία της ζωής ότι υπάρχει ένα τριαδικό σύστημα «ύβρις, νέμεσις, τίσις». Η έπαρση κάποια στιγμή χάνεται και έρχονται η
θεία δίκη και η τιμωρία.
Είστε ενοχική;
Αρκετά, κι αυτό είναι κάτι που με καταδυναστεύει από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα. Είμαι ενοχική με το χρόνο που περνώ με το παιδί μου, ως προς τις καθημερινές υποχρεώσεις ή με το ότι δεν μπορούμε εύκολα να πάμε ένα ταξίδι όλοι μαζί ως οικογένεια.
Πρόσφατα είχατε πάει σε ένα γάμο και γράψατε στα social media «και στα δικά μας οι ελεύθερες». Κι όμως σχολιάστηκε…
Αυτό, λοιπόν, είναι η κακοποίηση του χιούμορ. Έκανα αυτή την ανάρτηση βάζοντας και μια φατσούλα που κλείνει το μάτι ακριβώς για να πω τι; Ότι κάνω πλάκα. Μου αρέσει να προκαλώ τους ανθρώπους να σκεφτούν πίσω από την επιφάνεια. Οι περισσότεροι αντιλήφθηκαν το χιούμορ, κάποιοι άλλοι έπλασαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Δεν κρύβω ότι δεχθήκαμε τηλεφωνήματα για να διαψεύσουμε ή να επιβεβαιώσουμε την είδηση του υποτιθέμενου χωρισμού. Γελάω!
Ισχύει ότι σας έγινε πρόταση να εμφανιστείτε στο «Just the 2 of us»;
Ναι, ισχύει. Ο Νίκος Κοκλώνης είναι αγαπημένος μου φίλος και θέλω να τον στηρίζω σε ό,τι κάνει. Μου ζήτησε να τραγουδήσω και, παρόλο που θα ήθελα να το κάνω λόγω του φιλανθρωπικού σκοπού, δεν έχω χρόνο. Αφήστε που δεν έχω και φωνή!
Το κομμάτι της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει;
Με ενδιαφέρει μόνο για να μπορώ να παρουσιάζω το έργο μου μέσα από τον Όμιλο για την UNESCO Βορείων Προαστίων, όπως το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης που ιδρύσαμε πρόσφατα, αλλά και τους στόχους του Δικτύου SDG 17 Greece. Είναι δύο εγχειρήματα που αποτελούν μεγάλες προκλήσεις για μένα.
Θα μας μιλήσετε για το SDG 17 Greece;
Είναι το Πανελλήνιο Δίκτυο για τους 17 Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), για τον Πολιτισμό, την Παιδεία, το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) με το διακριτικό τίτλο SDG 17 Greece. Πρόκειται για ένα μη κερδοσκοπικό φορέα που τελεί υπό την αιγίδα του Γραφείου Επικοινωνίας του ΟΗΕ για την Ελλάδα και την Κύπρο. Ως μοναδική αποστολή έχει την αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης και κοινωνίας στη βάση βιώσιμων πολιτικών κατά το διεθνές και ευρωπαϊκό πρότυπο. Το Δίκτυο SDG 17 Greece είναι ο μοναδικός φορέας στην Ελλάδα με αποστολή να συμβάλλει στη διάχυση και την εμπέδωση από την ελληνική κοινωνία των 17 Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και η δραστηριοποίησή του υπόκειται σε όρους απόλυτης διαφάνειας. Όραμά του είναι να αποτελέσει την ισχυρή δύναμη υποστήριξης και δέσμευσης των δήμων-πόλεων για το μετασχηματισμό τους σε πρότυπα βιώσιμης ανάπτυξης και οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας με πηγή έμπνευσης τις οικουμενικές αξίες της Ελλάδας: δημοκρατία, ισότητα και ευζωία.
Πρόσφατα εγκαινιάσατε το πρότυπο Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης του Ομίλου για την UNESCO Βορείων Προαστίων. Θα μας μιλήσετε για τo έργο του;
Έχει σκοπό να προάγει τον πολιτισμό, τις τέχνες και τις επιστήμες μέσα από ένα διαδραστικό τρόπο, με έμφαση στο θεατρικό παιχνίδι, στα μουσικά δρώμενα αλλά και στη ζωγραφική. Στο ΚΔΑΠ του Ομίλου τα παιδιά θα αγαπήσουν επίσης τη φιλοσοφία, την ελληνική γλώσσα, την ιστορία, τη φυσική και τα μαθηματικά. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμά του εστιάζει και σε σύγχρονα κοινωνικά φαινόμενα που καλούνται να διαχειριστούν οι μαθητές και η οικογένειά τους, όπως είναι ο σχολικός εκφοβισμός, οι κίνδυνοι κατά την πλοήγηση στο διαδίκτυο και η κατάχρησή του –διαδικτυακά παιχνίδια και κοινωνικά δίκτυα–, καθώς και στη γνωριμία με τους 17. Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που αποτελούν και το πλαίσιο δράσης για τις επόμενες γενιές. Τα τμήματα υποστηρίζονται από παιδοψυχολόγους, ενώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα θα γίνονται και συναντήσεις γονέων.
Μπορεί στο μέλλον να σας δούμε να διαδραματίζετε πολιτικό ρόλο;
Η αυτοδιοίκηση αποτέλεσε μια μεγάλη πρόκληση για μένα και είμαι αρκετά ικανοποιημένη. Η προσφορά στο συνάνθρωπο, ο στόχος να βελτιώσω την καθημερινότητα, το νοικοκύρεμα και το να βάλω τη δική μου σφραγίδα σε μια προσπάθεια με γεμίζουν ως άνθρωπο και με εξιτάρουν. Με αντιπροσωπεύει η ρήση της καταξιωμένης Βρετανίδας πολιτικού Μάργκαρετ Θάτσερ: «Εάν θέλεις κάτι να λεχθεί, πες το σε άντρα. Εάν θέλεις κάτι να γίνει, πες το σε γυναίκα». Εάν με ρωτάτε αν με ενδιαφέρει η πολιτική, θα σας απαντήσω ότι είναι κάτι που σκέφτομαι.
Εάν βάζατε έναν τίτλο στη ζωή σας, ποιος θα ήταν;
Διαρκής αγώνας για την οικογένεια και το κοινωνικό σύνολο. Η οικογένειά μου είναι το θεμέλιο και η βάση μου και η κοινωνική προσφορά η έμπνευση και η κινητήρια δύναμή μου.
