Η Μαρία Μπεκατώρου παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα “Real” και τη δημοσιογράφο Πολυξένη Καραμίχα και μίλησε, μεταξύ άλλων, για τις καταγγελίες για σeξουαλική παρενόχληση στο χώρο του θεάτρου, για την τηλεόραση, αλλά και τον σύζυγό της, Αντώνη Αλεβιζόπουλο.
-Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε όλοι με ανοιχτό το στόμα αυτά που συμβαίνουν. Μιλώ για τις καταγγελίες για σeξουαλική παρενόχληση και λεκτική βία στον καλλιτεχνικό χώρο. Έχεις παρακολουθήσει το θέμα; Πώς αισθάνεσαι με όλα αυτά που ακούς;
Και να μην θέλω να το παρακολουθήσω, αυτό δεν γίνεται. Είναι τέτοιος ο βομβαρδισμός αποκαλύψεων, που δεν μπορείς να μην ασχοληθείς. Όμως, με ενδιαφέρει το θέμα ως κοινωνικό φαινόμενο. Θα πω δυο πράγματα για το πώς το βλέπω εγώ όλο αυτό, όπως το λέω και στους φίλους μου. Είναι πολύ σοβαρό θέμα και πιστεύω πως πρέπει να πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης.
Αυτό πιστεύω ότι θέλουν και οι άνθρωποι που έκαναν τις καταγγελίες. Για εμένα καλώς έχει ξεκινήσει όλο αυτό, γιατί σπάνε αποστήματα. Ο δρόμος που άνοιξαν οι άνθρωποι που μίλησαν είναι σημαντικός, γιατί πλέον υπάρχει φόβος και όλοι αυτοί που έκαναν αυτό το μεγάλο κακό δεν θα το επαναλάβουν. Έχω κλάψει πάρα πολύ και έχω πονέσει βαθιά με αυτά που ακούω αυτές τις ημέρες.
-Όλοι όσοι σε γνωρίζουμε ξέρουμε καλά ότι είσαι καλοπροαίρετη. Αυτό κάποιες φορές μεταφράστηκε ως αδυναμία;
Ναι, το έχω αισθανθεί αυτό που λες. Μου έχει συμβεί να πιστέψουν ότι είμαι αδύναμη. Και να είμαι, όμως, σε αδύναμη φάση, πάντα δίνω τόπο στην οργή και αφήνω τα πράγματα να φτάσουν οριακά, ώστε να είμαι 100% σίγουρη και να αντιδράσω. Περνάω δύσκολα στη φάση της αναμονής. Όμως, πια το έχω εκλογικεύσει και δεν με ζορίζει.
-Κάποια στιγμή είχες δηλώσει ενοχλημένη από τη συμπεριφορά της κυρίας Δρούζα, όταν σε κάλεσε σε μια από τις εκπομπές της…
Όταν είχα κάνει εκείνη την αναφορά, η Άννα Δρούζα, με πήρε τηλέφωνο και μου είπε: “Γεια σου, κορίτσι μου, είμαι η Άννα Δρούζα. Ειλικρινά, δεν θυμάμαι αν έχει γίνει αυτό και μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, αλλά σου ζητώ συγγνώμη”.
-Η μεγάλη δημοσιότητα μπορεί να οδηγήσει κάποιον στο να “καβαλήσει το καλάμι”… Μπορεί και να είναι δικαιολογημένο όλο αυτό;
Δικαιολογημένη δεν είναι η αλλοίωση της πραγματικότητας από την τηλεόραση, αλλά συμβαίνει, είναι αναμενόμενο θα έλεγα. Όλο αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα. Από τους στόχους, το επίπεδο ματαιοδοξίας που βρίσκεται ο καθένας, από τον κοινωνικό και επαγγελματικό περίγυρο του, από το πώς ανέβηκε τα “σκαλοπάτια” (ένα – ένα… πέντε – πέντε;). Επίσης, από την ανατροφή, τα παιδικά του χρόνια, τα απωθημένα του.
-Τι άλλο θα ήθελες να κάνεις στην τηλεόραση;
Δεν είμαι ο άνθρωπος των εκπλήξεων. Μου αρέσουν πολύ τα σόου για να διασκεδάζει ο κόσμος. Μου αρέσουν τα παιχνίδια και το κατάλαβα από το “Still Standing”. Ίσως να μου άρεσε και ένα ωραίο ταξιδιωτικό και μέχρι εκεί.
-Μαγκαζίνο ή talk show;
Όχι, όχι. Αν και μου αρέσει να κάνω συνεντεύξεις, ο τρόπος που γίνονται πια οι συνεντεύξεις δεν μου ταιριάζει. Έχουν την “αγωνία” της αναπαραγωγής. Εγώ είμαι της παλιάς σχολής οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει ενδιαφέρον.
-Σε τρομάζει η ιδέα ότι κάποια σεζόν μπορεί να μην υπάρχει κάποια εκπομπή που να σου ταιριάζει και να χρειαστεί να μείνεις εκτός;
Δεν με τρομάζει. Όμως, θα ήθελα – όσα χρόνια με θέλει ο κόσμος – να κάνω πράγματα στην τηλεόραση.
-Τι σου έχει λείψει περισσότερο από τη ζωή μας πριν από την πανδημία;
Πάρα πολλά πράγματα. Τα ποτά και τα φαγητά με φίλους, τα ταξίδια, η ανεμελιά. Θέλω η ζωή μας να γίνει λίγο πιο ανέμελη, με πνίγει πλέον αυτό.
-Ο Αντώνης είναι ο άνδρας της ζωής σου και είναι δίπλα σου σε ό,τι κι αν κάνεις. Πώς σε βλέπει στην τηλεόραση;
Γενικά, δεν είναι και άνθρωπος που εκφράζεται πολύ, αλλά ξέρω πόσο με εκτιμά ως επαγγελματία, γιατί βλέπει πόσο πολύ δουλεύω. Όσες φορές με κρίνει, το κάνει πολύ αυστηρά, όμως ξέρω και μου το λέει ότι με θαυμάζει γι’ αυτό που είμαι.
-Όταν σκέφτεσαι τον Αντώνη, ποιες λέξεις σου έρχονται…
Δικαιοσύνη και αγάπη.
