Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε η Άννα Ανδριανού στην On Time και τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου. Μέσα σε όλα, η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που βίωσε στο παρελθόν και οι οποίες την δυνάμωσαν στο παρόν και το μέλλον.
Έχεις πει ότι έμαθες να ζεις με τον πόνο, καθώς έχασες νωρίς τον αδελφό σου και τη μητέρα σου. Πως τον διαχειρίστηκες τόσο πόνο;
Τον πόνο για τον μικρότερο αδελφό μου, τον Μάριο, ο οποίος σκοτώθηκε σε δυστύχημα με τη μηχανή του στα 18 του χρόνια, σχεδόν δεν πρόλαβα να τον βιώσω, γιατί ένιωθα ότι έπρεπε να συμπαρασταθώ στον πατέρα μου αλλά και στη γυναίκα του (ήταν σε δεύτερο γάμο) που είχαν χάσει το παιδί του. Αυτό ωστόσο με «έδεσε» ακόμα πιο πολύ με τον πατέρα μου, καθώς μέναμε και κοντά και ήμασταν μαζί κάθε μέρα. Είναι εκπληκτικό πόσο μου έδειχνε συνέχεια την αγάπη του, παρότι πενθούσε. Και λίγα χρόνια μέτα όταν αρρώστησε η δική μου μητέρα, ήταν ο μόνος που μας συμπαραστάθηκε και ήταν κοντά μας σε όλες τις φάσεις. Έτσι ο πατέρας μου έγινε για μένα μπαμπά, μαμά, αδελφός, φιλαράκι, εξομολόγος, πνευματικός δάσκαλος. Τα πάντα!
Η μητέρα σου «έφυγε» στην αγκαλιά σου. Θέλεις να μοιραστείς μαζί μας αυτή τη δύσκολη στιγμή της ζωής σου;
Η μητέρα μου «έφυγε» από καρκίνο στα 59 της χρόνια και ήμουν κι εγώ τότε αρκετά νεαρή και ήταν δύσκολο. Ήμουν μαζί της από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή. Ο θάνατος της με έκανε να συνειδητοποιήσω για πρώτη φορά το θάνατο. Με πόνεσε πολύ και με έκανε να νιώσω ορφανή αλλά και ενοχές που εκείνη είχε φύγει τόσο νέα και όμορφη, ενώ εγώ είχα ζωή μπροστά μου. Ο πόνος ωστόσο σε ωριμάζει και τελικά σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, γιατί για να τον αντέξεις αλλάζεις πνευματικό επίπεδο, πετάς πάνωαπό τον εγωισμό και την αυτολύπηση. Ή γίνεσαι σκληρός και τότε τα χάνεις όλα, γιατί δεν ζεις τίποτα αληθινά.
Προτίμησες να γίνεις γνωστή με το επώνυμο της μητέρας σου. Ανδριανού. Ήταν πολύ «βαρύ» για σένα το όνομα του πατέρα σου στον καλλιτεχνικό χώρο;
Ήταν πράγματι «βαρύ» κι ένιωθα εκείνη την εποχή «μικρή» και ανώριμη να το σηκώσω. Αλλά ακριβώς επειδή ήμουν πάντα πιο πολύ δεμένη μαζί του, ήθελα για να το αντισταθμίζω να κάνω ένα «δώρο» και στη μητέρα μου. Έτσι πήρα καλλιτεχνικό το επίθετο της.
