Ο Μάνος Πίντζης σε πρόσφατη συνέντευξη του μίλησε για την εμπειρία του στο Nomads στις Φιλιππίνες και για την καθημερινότητά του.
Ποια ήταν εκείνη η στιγμή που φοβήθηκε πολύ για την ακεραιότητά του; Διαβάστε παρακάτω…
Έχετε λίγες μέρες που επιστρέψατε από τις Φιλιππίνες. Ποια είναι η ανάμνηση που έχει χαραχτεί μέσα σας από το παιχνίδι και από τη ζωή που ζήσατε εκεί;
Ζώντας εκεί για ένα διάστημα, το μόνο που σκέφτομαι αυτήν τη στιγμή είναι ότι η Ελλαδάρα μας είναι και θα είναι Νο1. Είμαστε στην πιο ωραία χώρα του πλανήτη, είμαστε οι πιο ωραίοι άνθρωποι του πλανήτη και πρέπει να χαιρόμαστε την κάθε μέρα, το παραμικρό, ακόμη και τις δυσκολίες – γιατί οι δυσκολίες που περνάμε είναι ένα τίποτα μπροστά σε αυτά που είδα εκεί. Είμαστε ευλογημένοι οι Έλληνες.
Τι είδατε, δηλαδή;
Κατ’ αρχάς, το κλίμα ήταν μια μεγάλη δυσκολία. Τροπικό! Βρέχει συνέχεια, βγάζει ήλιο, βρέχει, βγάζει ήλιο… Αυτό σου σπάει τα νεύρα. Υπερβολική υγρασία, που σημαίνει ότι, αν ανοίξει το πόδι σου, δεν κλείνει με τίποτα, δεν στεγνώνει τίποτα. Υπάρχει φτώχεια απίστευτη, παραγκουπόλεις, σπίτια με τσίγκους. Δεν έχουν φαγητό, δεν έχουν κουζίνα. Φοβάσαι να περπατήσεις κάτω από τους φοίνικες, γιατί φοβάσαι μην πέσει καμία καρύδα. Είπα Ελλαδάρα – ακόμη και στην κρίση που ζούμε, είμαστε σούπερ!
Πώς πήρατε την απόφαση να συμμετάσχετε σε ένα τέτοιο τηλεοπτικό πρόγραμμα, που έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις;
Ήθελα να ξαναμπώ λίγο στα πράγματα. Ήταν πολύ καλή η πρόταση από τον ΑΝΤ1. Υπήρχαν άνθρωποι που μιλήσαμε από την παραγωγή και από τον ΑΝΤ1 και μου αρέσουν πάρα πολύ και ήθελα να δοκιμάσω λίγο τις αντοχές μου. Και απεδείχθη ότι και αντοχές έχω. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Πέρασα, βέβαια, δύσκολα, όπως περνούν όλοι φυσικά, αλλά θέλουν να λένε ότι περνάνε καλά.
Υπάρχουν ηλικιακά όρια;
Γιατί κάποιες από τις δοκιμασίες ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές…Πάρα πολλά. Ηλικιακά όρια υπάρχουν μέσα στο κεφάλι μας. Το μότο μου-είναι ότι ένας άνθρωπος 47 χρόνων δεν πεθαίνει, δεν είναι για τον καναπέ, δεν είναι για τα ΚΑΠΗ. Μπορεί να κάνει παπάδες. Να έχει ωραίο σώμα, να έχει το δικό του στιλ. Δεν χρειάζεται πραγματικά να έχει χρήματα. Αρκεί να έχει λίγη φαντασία και να προσπαθεί και να δοκιμάζει και νομίζω ότι ξεκινάει μια καινούργια ζωή στα 47. Δεν πρέπει να παραιτούμαστε ποτέ και, φυσικά, η καθημερινότητα μας κάνει να παραιτηθούμε, αλλά είναι λάθος μεγάλο…Τα έβαλα εκεί με όλα τα πιτσιρίκια και τα κατάφερα.
