Το πανελλήνιο σοκαρισμένο παρακολουθεί τις τραγικές υποθέσεις γυναικοκτονιών που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας. Γυναίκες λίγων δεκαετιών, γυναίκες μητέρες, σύντροφοι, ερωμένες δολοφονήθηκαν από συζύγους και συντρόφους, κτητικούς, ζηλόφθονους και βίαιους, ίσως κάποιες φορές υπεράνω υποψίας. Και δεν ήταν μόνο η μαζικότητα, αλλά και ο φρικώδης τρόπος θανάτου των γυναικών που έπεσαν θύματα ανθρώπων που αγαπούσαν κι εμπιστεύονταν.
Τις τελευταίες ώρες το γύρο του διαδικτύου κάνει η ανάρτηση της Μαρίας Λουκά που με ένα εύστοχο κείμενο τροφή για σκέψη εξηγεί γιατί οι γυναίκες όλων των ηλικιών μένουν εγκλωβισμένες σε κακοποιητικές και δύσκολες σχέσεις με κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή και δεν τολμούν να κάνουν ένα βήμα προς την απελευθέρωση από τον θύτη που της καταπιέζει και τις απειλεί ανά πάσα στιγμή.
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ “ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑΧΙ” ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ VIRAL
Στην ηλικία του κοριτσιού που βρέθηκε δολοφονημένο στο Περιστέρι, και λίγο μικρότερη, είχα μια κακοποιητική σχέση μ’ έναν μεγαλύτερο που περιλάμβανε διάφορες μορφές κακοποίησης.
Προσπάθησα αρκετές φορές να ξεφύγω αλλά δε μ’ άφηνε χρησιμοποιώντας μια πλειάδα μεθόδων από συναισθηματικό εκβιασμό, χειραγώγηση μέχρι απειλή και βία. Ακόμα κι όταν αποφάσισα να μην ξαναγυρίσω, προφανώς με αναζήτησε στο σπίτι μου και υπήρξα απλά τυχερή γιατί ήταν οι γονείς μου και με προστάτεψαν. Θα μπορούσαν να έλειπαν. Ήμουν τυχερή.
Δεν ξέρω από που ακριβώς ζητάμε από τις γυναίκες να φύγουν. Από το σπίτι που μένουν με τα παιδιά τους; Από το σπίτι που μένουν με τους γονείς τους; Από την προπόνηση στη Λέσβο; Από την παραλία στα Χανιά; Από το μπαράκι στη Χαλκιδική;
Από που ακριβώς να φύγουν οι γυναίκες για να είναι ζωντανές κι ελεύθερες; Γιατί η ασφάλεια των θηλυκοτητων γίνεται ξαφνικά δική τους ευθύνη κι όχι ευθύνη εκείνων που την τσαλαπατούν;
Κι όχι αυτό δεν είναι μομφή για τις γυναίκες που σ’ ένα έδαφος ενσωματης αγωνίας και σαστίσματος προτρέπουν τις αλλες γυναίκες να φύγουν. Κατανοώ ότι αυτός είναι ένας τρεμαμενος λόγος εγνοιας κι όχι victim blaming. Μιλάω για τους διάφορους τυχαρπαστους συνταξιούχους ή εν ενεργεία γαλοναδες που αντί να ψάξουν τρύπα να κρυφτούν για τις χιλιάδες γυναίκες που άφησαν αβοήθητες, τριγυρνούν στα κανάλια και νουθετούν αστόχαστα πάνω σε δολοφονημενα, βιασμενα, χτυπημένα σώματα θηλυκοτητων.
Για να απεγκλωβιστεί μια γυναίκα από ένα κακοποιητικο περιβάλλον είναι κρίσιμο να το κάνει με ένα ασφαλές σχέδιο διαφυγής, για την κατάστρωση και την υλοποίηση του οποίου χρειάζεται η καθοδήγηση και η αρωγή εξειδικευμένων υπηρεσιών.
Πρέπει να έχει να πάει κάπου το επόμενο λεπτό που να είναι απολύτως προστατευμένη. Πρέπει να έχει άμεσα πρόσβαση σε δωρεάν και κατάλληλη νομική εκπροσώπηση και ψυχολογική υποστήριξη. Και πολλά ακόμα που έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να τα λέμε και γυρίζουν πίσω ως αντιλαλος περιφρόνησης από την Πολιτεία.
Πέρσι το καλοκαίρι μετρουσαμε δολοφονημενες γυναίκες. Φέτος μετράμε πάλι δολοφονημενες γυναίκες. Δεν αντέχεται το μέτρημα, δεν αντέχεται το αίμα, δεν αντέχεται ο πόνος και ο φόβος που κυκλώνει τις ζωές μας.
Να φύγουν αυτοί που μετέτρεψαν τα σώματα μας σε αποικίες βίας.
infokids.gr
