Καλησπέρα σας! Πριν λίγο καιρό μπήκα και εγώ στην παρέα του Efis’ Secrets και ομολογώ πως ειδικά της ιστορίες τις βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσες.
Ξαφνικά ένιωσα ότι μπορώ και εγώ να πω κάπου το πρόβλημα μου χωρίς να με κρίνουν.
Εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια περιοχή στα Δυτικά προάστια της Αθήνας.
Ήμουν πολύ καλή μαθήτρια και είχα ως όνειρο να δημιουργήσω μια μεγάλη καριέρα.
Όπως τα περισσότερα παιδιά στην ηλικία μου είχα και εγώ μια σχέση με ένα συμμαθητή μου στο Λύκειο.
Ήταν η πρώτη μου ολοκληρωμένη που είχα με άντρα.
Εντάξει τον ερωτεύτηκα δε λέω, όσο δηλαδή μπορεί να ερωτευτεί μια κοπέλα σε αυτή τη νεαρή ηλικία.
Όμως εγώ είχα ως στόχο το διάβασμα για της εξετάσεις ήμουν πολύ συγκεντρωμένη στο στόχο μου.
Διάβαζα κάθε μέρα πολλές ώρες και όσο χρόνος μου περίσσευε τον περνούσα με το αγόρι μου.
Λίγο πριν τις εξετάσεις ήρθε ένα αναπάντεχο γεγονός για να ταράξει τη ζωή μου.
Ανακάλυψα πως έχω καθυστέρηση!
Αρχικά πίστεψα πως είναι από το άγχος μου για τις εξετάσεις αλλά τα συμπτώματα με έβαζαν ολοένα σε περισσότερες υποψίες.
Σηκώθηκα ένα πρωί και πήγα στο φαρμακείο ώστε να πάρω ένα τεστ εγκυμοσύνης.
Το τεστ για κακή μου τύχη βγήκε θετικό. Εκείνη τη στιγμή έβλεπα το όνειρό μου για σπουδές και καριέρα να χάνετε για πάντα.
Έκλαιγα με λυγμούς… Αποκάλυψα στο σύντροφό μου και τους γονείς μου τι ακριβώς συνέβαινε…
Οι μέρες αυτές ειδικά πριν από τις εξετάσεις ήταν πολύ άσχημες για εμένα.
Δεν μπορούσα να δεχτώ πως ο κόπος, η προετοιμασία και το διάβασμα που είχα κάνει θα πήγαιναν χαμένα…
Ώσπου η μαμά μου είχε την καλύτερη λύση για εμένα! Θα έδινα κανονικά εξετάσεις και ξεκινούσα κανονικά τις σπουδές μου.
Όταν θα γεννούσα το παιδί θα το μεγάλωνε εκείνη ώσπου να τελειώσω εγώ με τις σπουδές μου.
Πέταξα από τη χαρά μου! Ευτυχώς όλα σώθηκαν τη τελευταία στιγμή.
Τα χρόνια πέρασαν εγώ τελείωσα τη νομική και η μικρή μου κόρη μεγάλωνε με τους γονείς μου.
Όμως η δίψα μου για μάθηση και η μεγάλη φιλοδοξία να πετύχω δε σταμάτησαν εκεί.
Ήθελα να κάνω και μεταπτυχιακό.
Ανάγκασα τους γονείς μου να κρατήσουν για κάποια χρόνια ακόμα το παιδί ώστε να φύγω για σπουδές στο εξωτερικό.
Έτσι κι έγινε… Έφυγα και άφησα πίσω το κοριτσάκι μου.
Έμεινα στο εξωτερικό ώσπου ολοκλήρωσα και τις μεταπτυχιακές σπουδές μου.
Όμως ο καθηγητής μου που με εκτιμούσε πολύ επειδή έβλεπε το πάθος που είχα για τη δουλειά μου με σύστησε σε μια πολύ καλή δουλειά εκεί.
Δέχτηκα χωρίς να το σκεφτώ. Όταν πήρα τηλέφωνο τους γονείς μου να τους το ανακοινώσω θύμωσαν..
Μου είπαν να μη ξαναγυρίσω και να μην ενοχλήσω ποτέ το παιδί…
Πληγώθηκα αλλά σκέφτηκα πως θα τους περάσει μόλις έβλεπαν τη καριέρα που θα δημιουργούσα και τα χρήματα που θα κέρδιζα…
Πέρασαν κάποια χρόνια ώσπου να επισκεφτώ την Ελλάδα και την οικογένεια μου λόγο της δουλειάς μου.
Όταν πήρα την απόφαση να έρθω για να δω τη μικρή και τους γονείς μου όλα ήταν διαφορετικά..
Οι ίδιοι μου οι γονείς με υποδέχτηκαν πολύ ψυχρά και η κόρη μου δε με αναγνώρισε καν..
Ούτε εγώ φυσικά αν την έβλεπα τυχαία στο δρόμο θα την αναγνώριζα… Μεγάλωσε πάρα πολύ..
Ζήτησα από τη μικρή να έρθει να μείνει μαζί μου στο εξωτερικό, να συνεχίσει το σχολείο εκεί.
Εκείνη ούτε να το ακούσει… Φωνάζει συνέχεια πως δε με ξέρει. Δε θέλει ούτε να την αγκαλιάσω..
Δε με είπε ποτέ μαμά.. Μαμά φωνάζει τη μητέρα μου, μα είναι λογικό με αυτή μεγάλωσε..
Δε ξέρω πως να το διαχειριστώ δε φανταζόμουν έτσι τη συνάντηση μας!
