Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν ανακατέψεις ιταλικό ταμπεραμέντο με ελληνική ιδιοσυγκρασία (‘Ή και το ανάποδο); Ένα γονιδιακό αριστούργημα που ακούει στο όνομα Δωροθέα Μερκούρη. Η δική μας ντίβα παλαιάς κοπής μάς μίλησε για τα παιδικά της χρόνια, τις διάσημες γνωριμίες της, τον σύντροφο της, Κώστα Βαξεβάνη, το ρατσισμό στην Ελλάδα, για το κινημα τογραφικό σενάριο και την έκθεση φωτογραφίας που ετοιμάζει, ενώ δεν διστάζει να γίνει politically incorrect, όσον αφορά στις στυλιστικές επιλογές των Ελληνίδων.
Μίλησέ μου λίγο για τα παιδικά σου χρόνια. Πού γεννήθηκες, πώς μεγάλωσες, τι καταστάσεις θετικές ή αρνητικές βίωσες ως παιδί και ποιο είναι εκείνο το σημείο καμπής στη ζωή σου που σε έκανε αυτή που είσαι σήμερα;
Γεννήθηκα στην Ιταλία και μεγάλωσα εκεί. Μεγάλωσα στους δρόμους, όπως όλα τα παιδιά της Κάτω Ιταλίας. Ξέρεις. Χωριό, αλάνες, παρέες. Θυμάμαι με νοσταλγία και όμορφες εικόνες τα χρόνια εκείνα. Θυμάμαι τη γιαγιά μου, την Ντοροτέα, που ανησυχούσε γιατί έφευγα από το σπίτι με τα μπισκότα της και τα μοίραζα σε τσιγγάνους. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν σημεία καμπής που σε κάνουν αυτό που είσαι. Σε κάνει αυτό που ζεις, αυτό που ονειρεύεσαι. Όλα μαζί έχουν το ρόλο τους, μπορεί και την απογοήτευσή τους.
Πώς καταπιάστηκες με την υποκριτική και το μόντελινγκ;
Ήμουν ένα επικοινωνιακό παιδί που έκανα πρόζες. Mου άρεσε να μιμούμαι και να δίνω παραστάσεις σε οικογενειακό κύκλο. Και σου εξομολογούμαι πως η οικογένειά μου είναι πολύ μεγάλη στην Ιταλία. Έτσι είχα μεγάλο κοινό από μικρή. Όταν μεγάλωσα, μάλλον αυτό μου είχε μείνει. Η μεγάλη μου αγάπη όμως ήταν ο χορός. Με το μόντελινγκ έγιναν όλα τυχαία και από ανάγκη. Έπρεπε να δουλέψω και αυτή ήταν μια δουλειά που μου πρόσφεραν
Πώς ένιωσες όταν πρόσφατα βγήκε αθωωτική η απόφαση του δικαστηρίου για τον σύντροφό σου, Κώστα Βαξεβάνη, σχετικά με τη δημοσίευση της Λίστας Λαγκάρντ; Ποια ήταν τα πρώτα σου λόγια όταν τον είδες από κοντά;
Ήμουν στη δίκη. Είχα δει όλη αυτή την υποστήριξη που είχε σε διεθνές επίπεδο και πίστευα πως δεν γίνεται να καταδικαστεί. Ευτυχώς έτσι έγινε. Τα πρώτα λόγια που του είπα αστειευόμενη ήταν «άντε, δεν θα χρειαστεί να έρθω στον Κορυδαλλό».
Τι είναι αυτό που σε τράβηξε στον Κώστα;
Ότι είναι… άνθρωπος πάνω από όλα. Στην προσωπικότητά του με ελκύει η πίστη που έχει στα πράγματα με τα οποία ασχολείται, όπως και η αισιοδοξία του ότι θα αλλάξει η χώρα. Ό,τι κάνει το κάνει ταγμένος στη δύσκολη πλευρά.
Κατά πόσο η σχέση σου μαζί του σε έκανε να βλέπεις την πολιτική διάσταση των πραγμάτων με άλλο μάτι; Ή ήσουν από παλιά πολιτικοποιημένη;
Όλοι οι άνθρωποι είναι πολιτικοποιημένοι, ακόμη κι αν λένε πως δεν είναι. Η πολιτική για μένα είναι να βλέπω τη ζωή μου ως αποτέλεσμα κοινής ζωής ανθρώπων. Πάντοτε έβλεπα την πολιτική διάσταση των πραγμάτων, αλλά δεν υπήρξε, ως σήμερα, η ανάγκη μου να εκφράσω την όποια πολιτική μου άποψη. Πλέον όμως, τα πράγματα είναι ακραία. Δεν μπορείς να λες «έχω μια άποψη έτσι για να την έχω». Σήμερα αν δεν την πεις την άποψή σου, εγκληματείς απέναντι στα παιδιά σου. Όταν πέρυσι γύρισα από την Ιταλία, δεν ήξερα ποιος είναι ο Κώστας. Δεν έβλεπα ελληνική τηλεόραση και ήταν λογικό να μην τον ξέρω. Διάβασα ένα άρθρο του στους New York Times και αναρωτιόμουν ποιος είναι αυτός. Έτσι αγόρασα το περιοδικό του. Ήμουν από πολύ μικρή πολιτικοποιημένη, μην ξεχνάτε ότι ζούσα στην περιοχή-καρδιά της μαφίας. Ό,τι γίνεται στην Ελλάδα μού θυμίζει αυτό. Κατάλαβα πως υπάρχει λίγος κόσμος που το αντιλαμβάνεται, ενώ τα media το κρύβουν ή αποτελούν κομμάτι αυτής της μαφίας. Όταν, λοιπόν, διάβασα τα άρθρα του Κώστα, έβρισκα ότι είχε καταλάβει αυτό που συνέβαινε στη χώρα και ήθελε και να το αλλάξει.
Ως ένα πρόσωπο που έχει καταξιωθεί και μέσα από το χώρο της μόδας ποια είναι για εσένα τα αγαπημένα σου στυλ ντυσίματος; Και τι συμβουλή θα έδινες στις Ελληνίδες όσον αφορά στο styling τους;
Το πρωί μαζεμένα μαλλιά για λόγους πρακτικούς. Είναι ωραίο και σικ ένα καθαρό πρόσωπο. Αυτό που με ενοχλεί στις Ελληνίδες είναι ότι ακόμη και σήμερα αλλάζουν το χρώμα των μαλλιών τους. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι μελαχρινές γυναίκες και η Ελλάδα είναι γεμάτη από μελαχρινές. Κρίμα που ακόμα αποδέχονται μια μόδα που τις θέλει όλες αμερικανοξανθιές. Η Ελλάδα έχει πολύ ήλιο ακόμη και το χειμώνα, οπότε μπορούν να αφήνουν τα φυσικά τους χαρακτηριστικά και να παίζουν στο χρώμα με τα ρούχα τους. Επίσης, νιώθω ότι κάνουν την εμφάνισή τους «βιομηχανοποιημένη», δηλαδή βγάζουν τα προσωπικά τους στοιχεία στην άκρη και γίνονται όλες ίδιες. Αυτό αφαιρεί από την εικόνα της προσωπικότητάς τους.
Αλήθεια, πάντα είχα απορία να μάθω πώς αντιμετωπίζει μια τόσο όμορφη γυναίκα, όπως εσύ –που έχει επενδύσει στο κάλλος της– την πάροδο του χρόνου; Θα έκανες αισθητικές επεμβάσεις, μελλοντικά;
Η ομορφιά είναι κάτι που περνάει. Οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να θεωρούν ό,τι θέλουν ομορφιά και να εκτιμούν αυτό που θέλουν. Ως προς το ζήτημα των επεμβάσεων, είναι θέμα του καθενός. Αλλά η ζωή έχει μια πορεία την οποία καλά θα κάνουμε να καταλαβαίνουμε.
yupiii.gr
