Η πρώτη γυναίκα αστυνομική συντάκτης στην Ελλάδα, αναφέρει ότι έχει βρεθεί πολλές φορές αντιμέτωπη με δολοφόνους και έχει κοιτάξει στα μάτια τους. Ωστόσο, το επίτευγμα που έχει καταφέρει περισσότερο είναι να μπορεί να αντιμετωπίζει τους τηλεθεατές κατάματα, κοιτώντας τους απευθείας στα μάτια.
Η Αγγελική Νικολούλη είναι θεσμός. Κι αυτό δεν το προσυπογράφει μόνο η επαγγελματική εμπειρία, η επάρκεια και η συνέπειά της, ούτε επαληθεύεται αποκλειστικά στις χιλιάδες των τηλεθεατών που παρακολουθούν εδώ και 27 χρόνια και μάλιστα με ευλάβεια θρησκευτικής κοπής το «Φως στο Τούνελ». Αλλά επιβεβαιώνεται στο άρρητο αλλά αδιαμφισβήτητο αίσθημα οικειότητας που τη συνδέει με το κοινό. Ακούγεται σχεδόν οξύμωρο για μια δημοσιογράφο που καταπιάνεται, διαχειρίζεται και εντρυφά σε πολυδαίδαλες, σκοτεινές, ανεξιχνίαστες, συχνά αιματοβαμμένες υποθέσεις, εκείνες δηλαδή που ξεγυμνώνουν τις πιο μύχιες και σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου μυαλού. Όμως συμβαίνει. Ο πιθανότερος λόγος; Η συνέπεια και η ειλικρίνεια με την οποία η Νικολούλη αντιμετωπίζει τους τηλεθεατές και κυρίως τη δουλειά της. Όχι ως τηλεοπτική προσωπικότητα που ψάχνει ευκαιρία για ακκισμούς και αυτοαποθέωση, αλλά προτάσσοντας τη δημοσιογραφική ιδιότητα, την έρευνα, τις μαρτυρίες, το ρεπορτάζ. Λίγες ώρες πριν από την πρεμιέρα της εκπομπής για το δεύτερο ήμισυ της τηλεοπτικής σεζόν στο MEGA, η πολύπειρη δημοσιογράφος μιλά για την ζωή της, τις υποθέσεις που την καθόρισαν, την αξία της ζωής και μοιράζεται τη γνώμη που έχει διαμορφώσει για το είδος μας (βλ. ανθρώπινο) έπειτα από τέσσερις πυκνές δεκαετίες στο αστυνομικό ρεπορτάζ.
Με δεδομένο ότι είστε η πρώτη γυναίκα αστυνομικός συντάκτης στη χώρα και μια από τις πλέον επιτυχημένες επαγγελματίες στο αστυνομικό ρεπορτάζ, ποιο θεωρείτε το συστατικό της επιτυχίας σας; Είναι η έρευνα που κάνει τη διαφορά; Το κυνήγι της αλήθειας με κάθε κόστος; Το ένστικτο;
Μαγικές συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν. Μόνο η επίμονη έρευνα με μεθοδικότητα, παρατηρητικότητα και οξυδέρκεια μπορεί να οδηγήσει στην επίλυση γρίφων και στη διαλεύκανση δύσκολων υποθέσεων. Αυτό προϋποθέτει απόλυτη ετοιμότητα, συγκέντρωση και αφοσίωση στην εργασία χωρίς ωράρια. Η εμπειρία μού δείχνει πως ακόμη και μια μικρή λεπτομέρεια μπορεί να κάνει τη διαφορά και να ξεκλειδώσει ένα μυστήριο. Είναι εκείνες οι μικρές λεπτομέρειες που, όταν τις εντοπίσεις, ενεργοποιούν τις κεραίες σου και σε βοηθούν να διαβάσεις και να ερμηνεύσεις τους ανθρώπους που έχεις απέναντί σου. Να αισθανθείς τους φόβους τους, το θυμό τους, το πότε σου λένε αλήθεια και τι μπορεί να κρύβουν. Είναι αυτό που αποκαλούν με απλά λόγια ένστικτο και το οποίο, στην περίπτωση μου, το εμπιστεύομαι. Δεν το έχω όμως για οδηγό μου. Σε μια έρευνα προπορεύονται τα στοιχεία.
Αναρωτιέμαι εάν έχετε καταλήξει γιατί οι άνθρωποι είμαστε επιρρεπείς να παρανομούμε; Είναι στην ανθρώπινη φύση να παραβιάζουμε τα όρια που οι ίδιοι θέτουμε;
Τα ανθρώπινα πάθη, οι λαβωμένες ψυχές και τα ευάλωτα μυαλά, είναι αυτά που οδηγούν σε έκνομες πράξεις και όχι η ανθρώπινη φύση. Οι παλαιότεροι δεν έλεγαν τυχαία «η κακιά η ώρα». Ο δράστης μιας δολοφονίας δεν είναι απαραίτητα μια προσωπικότητα που ζει στην παρανομία. Πολλά από τα εγκλήματα κατά της ζωής που το «Τούνελ» βοήθησε να εξιχνιαστούν έχουν διαπραχθεί από άτομα υπεράνω υποψίας, από νομοταγείς πολίτες της διπλανής πόρτας.
Ποια είναι η μία υπόθεση της καριέρας σας που θα λέγατε ότι σας έχει στιγματίσει ή σας έχει καθορίσει; Ποιος είναι ο θύτης ή το θύμα που υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας;
Δεν μπορώ να σταθώ σε μία μόνο υπόθεση που στιγμάτισε εμένα, τους συνεργάτες μου και τους τηλεθεατές του «Τούνελ». Κάθε ιστορία έχει το δικό της ειδικό βάρος και δεν μπορεί να συγκριθεί με μια άλλη. Θα έλεγα όμως πως στο μυαλό και στην ψυχή μου κουβαλώ εκείνες τις φορές που βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο με δολοφόνους. Άτομα που μου μίλησαν δήθεν για να βοηθήσουν στην διαλεύκανση του εγκλήματος που οι ίδιοι είχαν διαπράξει. Υποθέσεις που ο κόσμος μιλά ακόμη γι’αυτές. Η Τάνια Χαριτοπούλου που τεμάχισε και εξαφάνισε ο πατέρας του παιδιού της και εμείς βρήκαμε τα κομμάτια της. Ο ίδιος με κοίταζε στα μάτια για να με πείσει για το παραμύθι που μου έλεγε…Τα παιδιά στο παιχνίδι θανάτου με τον Άλεξ που προσπαθούσαν να με πάνε σε άλλους δρόμους ερευνών…Η παρέα των άγριων φοιτητών που έσπρωξε στον θάνατο τον Βαγγέλη Γιακουμάκη και καθίσαμε μαζί στο ίδιο τραπέζι που έτρωγαν… Η συμμορία που δολοφόνησε τον Νικολαΐδη και την Καλαθάκη για τα χρήματα. Ο εγκέφαλος μου έκανε τον φίλο και ετοιμαζόμασταν και για ταξίδι στην Αγγλία όπου δήθεν ζούσε ο Νικολαΐδης… Ο Αχιλλέας Τέντας που δολοφονήθηκε από τον εραστή της γυναίκας του και εκείνη ενώ τον βοήθησε, έκλαιγε στην κάμερα της εκπομπής. Η Κική Κούσογλου στη Βέροια, που έφυγε από το χέρι του συντρόφου της ο οποίος μου μιλούσε στο κρεβάτι που την είχε σκοτώσει και στο αυτοκίνητο που την μετέφερε νεκρή. Η χήρα της Κοιλάδας δίπλα μου στο στούντιο πονούσε όταν είμασταν στον αέρα. Στα διαλείμματα όμως ρωτούσε με χαμόγελο συγγενείς που τη συνόδευαν, αν τα έλεγε καλά. Ο Κωστής Πολύζος που χάθηκε από το χέρι της ίδιας του της μάνας και του πατριού του οι οποίοι προσπαθούσαν στο στούντιο να αποπροσανατολίσουν με κάθε τρόπο την έρευνα. Τον δολοφόνο του Γραικού, που κάναμε μαζί τη διαδρομή προς τον τόπο του μαρτυρίου του. Τις δύο όμορφες φίλες στη Μυτιλήνη, που αιφνιδιάσαμε τότε τον δολοφόνο τους: έπεσε σε αντιφάσεις και ομολόγησε τελικά ότι τις είχε σκοτώσει και πετάξει στην θάλασσα για να μην βρεθούν ποτέ. Και τόσες άλλες ιστορίες.
Ακούμε πολύ και ολοένα και πιο συχνά ότι τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε υπό καθεστώς έξαρσης της βίας. Συμφωνείτε ότι γινόμαστε πιο μοχθηροί και επικίνδυνοι ή απλώς είναι μεγαλύτερη η διάχυση της πληροφορίας και άρα μαθαίνουμε περισσότερα για τις εγκληματικές πράξεις γύρω μας;
Σαφώς οι ειδήσεις διαδίδονται πιο εύκολα και πολύ πιο γρήγορα στην εποχή μας, με τα Μέσα Επικοινωνίας που υπάρχουν. Αυτό όμως δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για το αίσθημα ανασφάλειας που επικρατεί. Η έξαρση της εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται με αριθμούς, δεν αμφισβητείται. Το χειρότερο; Όλοι διαπιστώνουν το πρόβλημα, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι. Με σοκάρει το γεγονός ότι πλέον δεν υπάρχουν ηθικές αναστολές, κανένας σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η οποία αφαιρείται με μεγάλη ευκολία.
Οι ειδικοί – ψυχολόγοι και κοινωνιολόγοι- υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι αγαπάμε τις ιστορίες αληθινών εγκλημάτων γιατί μας κάνουν να νιώθουμε ασφαλείς σε σχέση με τα θύματα και ηθικά ανώτεροι σε σχέση με τους θύτες. Εσάς η εμπειρία σας τι λέει; Γιατί οι τηλεθεατές παθιάζονται τόσο πολύ με τις υποθέσεις και την εκπομπή σας;
Πάντα θα συναρπάζουν τα ταξίδια στον κόσμο του μυστηρίου, σε υποθέσεις σκοτεινές, που περιλαμβάνουν επτασφράγιστα μυστικά και δείχνουν άλυτοι γρίφοι. Οι τηλεθεατές του «Τούνελ» όχι μόνο βάζουν τον εαυτό τους στη θέση του δημοσιογράφου, του αστυνομικού, του ντετέκτιβ, αλλά συμμετέχουν ενεργά στην εξέλιξη κάθε υπόθεσης. Οι μαρτυρίες που βασίζονται στην παρατηρητικότητα των τηλεθεατών και στην εμπιστοσύνη που έχουμε χτίσει τόσα χρόνια, συχνά βοηθούν σε πολύ σημαντικό βαθμό την έρευνά μας.
Ερευνώντας δύσκολες και σκοτεινές υποθέσεις επί δεκαετίες, θα λέγατε ότι έχετε αποδομήσει και απομυθοποιήσει ή έχετε πιστέψει ακόμα περισσότερο τον άνθρωπο;
Αρνούμαι πεισματικά να σταματήσω να πιστεύω στον άνθρωπο παρά τα όσα βλέπουν τα μάτια μου τόσα χρόνια. Δεν απογοητεύομαι, ελπίζω στην καλή πλευρά της κοινωνίας μας. Η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε, δεν είναι κακοποιοί, εγκληματίες ή ό,τι κακό μπορείς να φανταστείς. Υπάρχουν πραγματικοί μαχητές της ζωής που αγωνίζονται με τιμιότητα και σθένος για την επιβίωση. Αυτούς φροντίζω να κοιτώ όταν νιώθω ότι επηρεάζομαι αρνητικά από τη σκληρότητα και την αδικία που υπάρχει γύρω μας. Γιατί τελικά είναι πολλοί αυτοί που βάζουν λιθαράκια για τη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο. Είναι άδικο να τους αγνοούμε. Αν ένας δρόμος είναι κακοτράχαλος και σε βγάζει σε αδιέξοδο, δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ένας άλλος που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια στον προορισμό σου.
Σε ανθρώπινο επίπεδο πώς διαχειρίζεστε όλη την πληροφορία που έχετε; Επηρεάζουν την καθημερινότητα, τη συμπεριφορά, τις σχέσεις, τελικά την ζωή σας οι υποθέσεις με τις οποίες κατά καιρούς ασχολείστε;
Χρόνια ολόκληρα αντιμέτωπη με παραβατικούς, σκοτεινούς και αδίστακτους ανθρώπους, φτάνω να παίζω κάποιες φορές τη ζωή μου κορώνα γράμματα. Θα σου μιλήσω με απόλυτη ειλικρίνεια. Στην αρχή δεν μπορείς να κοιμηθείς από την αγωνία και την ένταση, απόρροια της αγριάδας που βίωσες. Μετά όμως, σαν από αίσθημα αυτοσυντήρησης, νιώθεις ότι πρέπει να αποστασιοποιηθείς. Βλέπεις το καλό και το κακό, το ψεύτικο και το αληθινό με όλες σου τις αισθήσεις. Βέβαια όλη αυτή η πίεση σε επηρεάζει στην καθημερινότητά σου, στις αντιδράσεις σου, σε όλα. Οι άνθρωποι που είναι κοντά μου με ξέρουν, με καταλαβαίνουν και με αγαπούν γι’ αυτό που είμαι.
Διάβαζα ότι μικρή γράφατε ποίηση. Αναρωτιέμαι εάν είναι μια συνήθεια που έχετε ακόμα;
Ως νεαρή σε εκείνα τα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας μου, όντως ξημερωνόμουν γράφοντας ποιήματα. Ήταν μια υπέροχη περίοδος αναζήτησης. Στη φάση όμως που βρίσκομαι τώρα, με κέρδισε η συγγραφή αστυνομικών βιωματικών μυθιστορημάτων. Τόσο υλικό από υποθέσεις που τις έχω ζήσει από πρώτο χέρι, θα ήταν κρίμα να μην περάσει στο χαρτί. Είναι κάτι στο οποίο σκοπεύω να αφοσιωθώ τα επόμενα χρόνια.
Αλήθεια, μικρή πώς ονειρευόσασταν τον εαυτό σας; Τι σχέδια είχατε για σας;
Με φανταζόμουν δυναμική, ισορροπημένη, τρυφερή, με χιούμορ, να στηρίζομαι στα δικά μου τα πόδια και να βοηθάω όσους μπορώ. Βέβαια δεν φανταζόμουν πως ο άνδρας της ζωής μου θα ήμουν εγώ, όπως λέει και το άσμα, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα. Είμαι ευγνώμων και ευχαριστώ τον Θεό για το γεμάτο εμπειρίες ταξίδι που μου χαρίζει.
Ποια είναι η μικρή καθημερινή «ιεροτελεστία» σας;
Μιλάς σε μια εργασιομανή… Στην περιγραφή μιας ημέρας μου, θα βρεις τις λέξεις γραφείο και έρευνα άπειρες φορές.
Τι σας έχει διδάξει η ζωή μέχρι σήμερα, κυρία Νικολούλη;
Όσο ζεις μαθαίνεις. Με απωθούν αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Το πώς θα εξελιχθείς και θα πορευθείς στη ζωή σου εξαρτάται από την προσήλωση στον στόχο, από την προσωπικότητα και την επιμονή σου. Όποιος επιμένει και προσπαθεί χωρίς να χάσει τον σεβασμό του στον συνάνθρωπο, την αξιοπρέπειά του, την ειλικρίνεια και τον αυτοσεβασμό του, θα πετύχει.
Κι ένα δίλημμα για το τέλος: Ηρακλής Πουαρό ή Σέρλοκ Χολμς;
Εκκεντρικοί και εξαιρετικά ευφυείς οι δύο ήρωες των μυθιστορημάτων της Αγκάθα Κρίστι και του Κόναν Ντόιλ. Από τους δύο διασημότερους ντετέκτιβ σε ολόκληρο τον κόσμο, θα επέλεγα τον Ηρακλή Πουαρό. Μπορεί ο Σέρλοκ να είναι επιβλητικός και ευρηματικός με ένα μυαλό-ξυράφι, αλλά μου πάει περισσότερο ο Πουαρό γιατί είναι άνθρωπος της λεπτομέρειας. Ευγενικός, υπομονετικός και τελειομανής που κρατά τις απαντήσεις που καίνε για το τέλος. Κάπως έτσι λειτουργώ και εγώ (γέλια). Περιμένω την κατάλληλη στιγμή.
