Στις περισσότερες οικογένειες, συνήθως η μητέρα είναι εκείνη που επωμίζεται τα πάντα: από το νοικοκυριό ως τα ραντεβού στον γιατρό.
Ο πατέρας ακολουθεί και τις περισσότερες φορές λειτουργεί συμπληρωματικά. Συνήθως δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις υποχρεώσεις του ζευγαριού και αυτό οδηγεί στην απομάκρυνση. Η γυναίκα κάνει ότι μπορεί για να ανταποκριθεί σε όσα έχει αναλάβει με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να είναι απλώς κουρασμένη. Αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη από τον σύντροφό της δεν είναι μόνο μια αγκαλιά αλλά να την καταλάβει και να την βοηθήσει- χωρίς να του το ζητήσει εκείνη.
Η Laura Mazza γράφει αυτά που πολλές από εμάς κρατάμε μέσα μας…
«Αναρωτιέσαι γιατί η γυναίκα σου φαίνεται απόμακρη τελευταία; Γιατί, όταν προσπαθείς να την πλησιάσεις το βράδυ, εκείνη δεν είναι τρυφερή; Δεν είναι επειδή δεν θέλει να την αγκαλιάσεις ή επειδή δεν δίνει σημασία στην ∈ρωτική σας ζωή.
Για την ακρίβεια ισχύει το ακριβώς αντίθετο.
Η απάντηση είναι η εξής: είναι εξαντλημένη. Το ξέρω ότι το ξέρεις, την έχεις ακούσει να στο λέει εκατοντάδες φορές. Εγώ όμως θα σου πω γιατί είναι τόσο κουρασμένη. Αρνήθηκε να διαβάσει στα παιδιά σήμερα το αγαπημένο τους βιβλίο για καληνύχτα επειδή έπρεπε να απλώσει τα πλυμένα ρούχα και να σιδερώσει τη στοίβα που έχει μαζευτεί πάνω στη σιδερώστρα. Διαφορετικά, κανείς δεν θα είχε τι να φορέσει την επόμενη μέρα.
Ο φόρτος εργασίας μιας μαμάς είναι πολύ μεγαλύτερος απ’ ό,τι νομίζεις και σίγουρα πολύ μεγαλύτερος από το καλάθι με τα άπλυτα που γεμίζει μέσα σε δευτερόλεπτα. Κάθε μέρα και κάθε νύχτα.
Πριν κάνεις την κίνηση να την αγκαλιάσεις και να την φιλήσεις, θα πρέπει να αναρωτηθείς: την βοήθησα σήμερα;
Μήπως έφαγα το βραδινό που μου ετοίμασε μετά κλείστηκα στην τουαλέτα για 3 ώρες και έτσι δεν χρειάστηκε να πλύνω και τα πιάτα;
Μήπως ξάπλωσα αμέσως μετά το φαγητό επειδή κουράστηκα από τη δουλειά;
Είμαι σίγουρη πως αυτός είναι ο λόγος που σου φαίνεται απόμακρη και που κάποιες φορές είναι απότομη όχι μόνο απέναντί σου αλλά και απέναντι στους υπόλοιπους.
Γιατί το να κανονίζεις τα ραντεβού με τον παιδίατρο και τον οδοντογιατρό, να οργανώνεις τους λογαριασμούς σας, να αγοράζεις δώρα για τους φίλους των παιδιών, να πηγαίνεις στις συναντήσεις του συλλόγου γονέων, να πηγαίνεις τα παιδιά στην παιδική χαρά και να δουλεύεις – έχω ήδη βαρεθεί να κάνω αυτή τη λίστα- δεν είναι τίποτα, έτσι; Όταν γυρίσει από όλες αυτές τις υποχρεώσεις, θα πρέπει να ετοιμάσει φαγητό για όλους και μετά φυσικά να καθαρίσει μόνη της.
Όσο εσύ χαλαρώνεις στην τουαλέτα, σκέψου ποιος συνεχίζει τη δουλειά. Σωστά μάντεψες.
Γιατί λοιπόν δεν σου ζητάει να την βοηθήσεις; “Aν χρειάζεται βοήθεια, θα μου το πει”, θα σκέφτεσαι τώρα από μέσα σου.
Επειδή κανονικά δεν θα έπρεπε να ζητάει βοήθεια, ούτε από εσένα ούτε από οποιονδήποτε άλλον μέσα στο σπίτι.
Μένεις εδώ; Έφαγες από το πιάτο που μόλις άφησες στον νεροχύτη; Είναι και δική σου δουλειά, λοιπόν.
Δεν πρέπει να στο υπενθυμίζει εκείνη, να στο λέει, να σου δίνει μια λίστα με όσα πρέπει να κάνεις. Είσαι κι εσύ ενήλικας και ζείτε όλοι μαζί, στο ίδιο σπίτι. σου ακούγεται τρελό; Ίσως είναι. Επειδή η γυναίκα σου δεν έχει έτοιμες λίστες από κανέναν. Όλοι στην οικογένεια βλέπουν ότι το σπίτι είναι ακατάστατο, επομένως γιατί μόνο ο ένας προσπαθεί να βάλει τέρμα στην ακαταστασία και ο άλλος απλώς την προσπερνάει;
Επανάλαβε: Αν η γυναίκα σου κάνει περισσότερα, δεν σημαίνει ότι εσύ πρέπει να κάνεις λιγότερα.
Όταν νιώθεις την ανάγκη να κάτσεις σε μια καρέκλα και να ξεκουραστείς ενώ το σπίτι είναι σαν βομβαρδισμένο τοπίο, προσπάθησε να την καταπολεμήσεις. Προσπάθησε γιατί διαφορετικά σε λίγα χρόνια θα παλεύεις να κρατήσεις τον γάμο σου. Εξάλλου, μπορείς να κάνεις λίγη υπομονή και να πλύνεις τα πιάτα μετά το βραδινό.»
