Tέλος στη ζωή της έβαλε τα ξημερώματα της Παρασκευής μια 37χρονη μητέρα ενός ανήλικου κοριτσιού στην Καλλιθέα Αττικής.
Λίγο πριν αυτοκτονήσει , ανάρτησε στο προφίλ της στο facebook ένα μακροσκελές κείμενο , στο οποίο καθιστά υπευθύνους για την απόφασή της αυτή τόσο τον σύντροφό της όσο τον πρώην συζυγό της.
Η αυτόχειρας κατηγόρησε τον σύντροφό της για απιστία και ψεύτικες υποσχέσεις ενώ τον πρώην συζυγό της για ξυλοδαρμό και την στέρηση της κόρουλας της, την οποία δεν μπόρεσε να δει για τέσσερα συναπτά έτη.
Κάτω απο την ανάρτηση της άτυχης μητέρας , ο τρόπος με τον οποίο έδωσε τέλος στη ζωή της δεν έχει γίνει ακόμη γνωστός, σχολίασε ο πρώην σύντροφός της, δηλώνοντας ” αθώος” και τονίζοντας τη πολύτιμη βοήθεια που της προσέφερε στα δικαστήρια που προηγήθηκαν για την επιμέλεια της κόρης της ,με αποτέλεσμα να προκαλέσει την οργή φίλων της .
Όσα γράφει η 37χρονη για την κόρη της προκαλούν ανατριχίλα και συνάμα συγκίνηση. Ευχόμαστε οι υπαίτιοι που έφεραν την Βασιλική σε αδιέξοδο και να τερματίσει τη ζωή της να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει. Ακολουθεί το κείμενο της άτυχης μάνας.
”Όσες φορές κι αν δεις το ίδιο έργο το τέλος δεν αλλάζει….
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν… Για λίγο προσποιούνται και ξανά ψέμματα, απιστία και άδειασμα… Το ίδιο έκανες κι εσύ Τεό… Πάλι… Ξανά και ξανά… Και κάθε φορά το ίδιο… Ορκοι και υποσχέσεις ότι θα αλλάξεις…και πάλι ψέματα…….. Κι εγώ εκεί να περιμένω πως αυτή τη φορά θα άλλαζες…. Και πάλι τα ίδια… Αναζητήσεις πρώην… Τηλεφωνήματα σε άλλες…. Κρυφές συνομιλίες… Κι αυτή η Νατάσα πια…. Νατάσα Σκου.. “κυρία” από τις λίγες.. (γελάω..)
Και τα ήξερα.. Τα έβλεπα… Στα έδειχνα… Και πάντα νευρίαζες και το έπαιζες θιγμένος… Στο είχα πει πολλές φορές Αν βαρέθηκες να φύγω…
Έλεγες όχι και πως όλα είναι στο μυαλό μου.. Πως ναι έκανες μια μαλακία αλλά δεν θα ξανασυμβεί…
Κι εγώ πάλι εκεί… Περίμενα την αλλαγή… Περίμενα να με αγαπήσεις όπως έλεγες… Το κακό είναι οτι δεν το έλεγες μόνο σε μένα…
Όπως και σήμερα.. Νατάσα και Χριστίνα… Πάλι… Και πάλι βέβαια το αρνήθηκες και που στο έδειξα…
Ποιος μου έδωσε είπες το δικαίωμα να ψάχνω… Και σου απάντησα…
Εσύ…!
Η ειρωνεία είναι ότι πρέπει να ήμουν η μόνη από όλες αυτές που σε αγάπησε αληθινά….
Πίστευα ότι ίσως ήμουν λίγη.. Βλέπεις κανείς δε μου έδωσε αγάπη κι ας ακούγεται μελό… Τουλάχιστον αυτό το ξέρεις… Και αυτό με πληγώνει πιο πολύ απ όλα.. Ότι ενώ το ήξερες μου πουλούσες αγάπες και παραμύθια… Άρα τελικά εσύ ήσουν λίγος… Άνθρωπος που δεν έχει να δώσει αγάπη ναι είναι λίγος… Εγώ φταίω που γύρισα…. Βλέπεις ήθελα απεγνωσμένα λίγη στοργή κι αγάπη…
Ελπίζω να είσαι ευχαριστημένος πλέον… Έφυγε ένα βάρος από δίπλα σου… Έκανα υπομονή πολλά χρόνια.. Να έρθει η στιγμή που θα ξανά βρισκόμουν αγκαλιά με τον μόνο άνθρωπο που με αγάπησε πραγματικά… Το πάλεψα πολύ… Δικαστήρια, αγωγές, πάντα ήμουν 4 βήματα πίσω και πάντα κατέληγα να κατηγορούμαι για πράγματα που δεν έκανα από έναν άνθρωπο που με σάπιζε στο ξύλο.. Και πάλι να κάνω υπομονή και να περιμένω…
Όλα γύρισαν φυσικά στην υγεία μου πρώτα με το αυτοάνοσο κι έπειτα με τα γυναικολογικά… Χειρουργείο στο χειρουργείο…. Βαρέθηκα να πονάω… Δηλαδή εγώ θα είμαι πάντα στο περίμενε θα πρέπει να ανέχομαι να μου λένε πάντα ψέματα για να φτάσω κάποια στιγμή μετά από χρόνια μπουρδελο ψυχολογικά και σάπια σωματικά να έρθει η στιγμή που θα ξαναδώ το παιδί μου….
Εκεί που θα πρέπει να έχω τη μεγαλύτερη δύναμη από ποτέ εγώ θα ειμαι αν όχι νεκρή, ζόμπι…
Όχι..
Συγνώμη…
Δεν αντέχω…
Δεν μπορώ…
Και κυρίως δε θέλω…
Ήθελα μια καλύτερη ζωή για μένα και το κοριτσάκι μου και άνταυτου περνάω τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής μου έχοντας δίπλα μου έναν άνθρωπο ο οποίος όχι μόνο ποτέ δεν με αγάπησε πραγματικά αλλά ούτε καν εκτίμησε την αγάπη που του έδειξα και έδωσα ώστε να μη με φλομώνει στα ψέματα….
Έστω αυτό….
Με καταστρέψτε… Πρώτα ο Πουλόπουλος κι έπειτα εσύ με την “κυρία” Νατάσα..
Θα πείτε πως τρελάθηκα…
Ίσως… Τα έχω χάσει βλέπεις όλα…
Δε ζήτησα ποτέ πολλά από τη ζωή μου… Το μόνο που ζήτησα ήταν να ξαναπάρω αγκαλιά το παιδί μου…
Αυτό το πλάσμα που λατρεύω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο…
Το κοριτσάκι μου…
Το κολιμπρι μου….
Συγνωμη Σοφακι μου…
Συγνώμη…..
Σ αγαπάω όσο δεν μπορείς να φανταστείς…
Τουλάχιστον ίσως έτσι θα σε βλέπω εγώ από κει πάνω κι ας μη με βλέπεις εσύ….
Όπως σου έλεγα πάντα…
Όταν σου λείπω να κοιτάς το φεγγάρι ψυχή μου…
Αντίο….
Θερμή παράκληση…
Ας κάνει κάποιος κάτι γι αυτό το παιδί… Δέχεται τρομερή ψυχολογική βία από τον πατέρα της… Είναι απίστευτα χειριστικός… Εγώ δεν τα κατάφερα… Βλέπεις στη χώρα μας αν δεν έχεις λεφτά δεν καταφέρνεις τίποτα…”
