Και η αποτυχημένη υιοθεσία λόγω της γραφειοκρατίας
Ραντεβού στο Σημείο Συνάντησης έδωσαν δύο κυρίες του θεάτρου που σπάνια εμφανίζονται στο τηλεοπτικό κοινό και που όλα αυτά τα χρόνια κρατούν τις ζωές τους μακρυά από τα φώτα.
Ο λόγος για τη Βίκυ Βολιώτη και την Ευδοκία Ρουμελιώτη που μίλησαν για πολλά και ενδιαφέροντα. Για τη σταδιοδρομία τους, τις «ταμπέλες» του επαγγέλματος αλλά και τις μεγάλες επιτυχίες τους.
Και οι δύο λόγω της τηλεοπτικής τους παρουσίας δέχτηκαν το στίγμα της εμπορικής ηθοποιού από θεατρικούς κύκλους. Για τη δε Βίκυ Βολιώτη το ίδιο συνέβαινε και στα τηλεοπτικά πλατό που τη θεωρούσαν περισσότερο ποιοτική.
Η τρέχουσα εικόνα της τηλεόρασης σίγουρα δεν εντυπωσιάζει την Ευδοκία που βρίσκει ορισμένα ριάλιτι ιδιαίτερα απογοητευτικά όσον αφορά τα μηνύματα που στέλνουν στην κοινωνία.
«Τρελάθηκα νόμιζα ότι βρέθηκα στο ΄90. Big Brother; Τι είναι αυτό; Δεν θέλω να προσβάλω κανέναν αλλά είναι μεγάλη αηδία. Και ένα άλλο που πλακώνονται κάτι γυναίκες για το ποια θα παντρευτεί ο τύπος».
Η συζήτηση στη συνέχεια πήρε άλλη τροπή. Η ηθοποιός αφηγήθηκε δύο από τις πιο δραματικές στιγμές στη ζωή της και μάλιστα εξαιτίας της αναλγησίας που επιδεικνύει το κράτος αμέτρητες φορές μέσα από χάος της γραφειοκρατίας.
Όταν πήρε την απόφαση να δωρίσει τα όργανα της μητέρας της μετά τον ξαφνικό της θάνατο συνάντησε έναν τοίχο από το σύστημα. Τον ίδιο που βρήκε μπροστά της όταν πήρε την απόφαση να υιοθετήσει ένα παιδί.
«Η μητέρα μου ήταν δωρήτρια οργάνων από τα 30 της. Όταν σκοτώθηκε μας είπαν ότι είναι εγκεφαλικά νεκρή. Εμείς είπαμε ότι θέλουμε να γίνουν δωρεά τα όργανά της. Η απάντηση ήταν να μην μπούμε σε αυτή τη διαδικασία γιατί είναι δύσκολη διαδικασία και έχουν χαθεί τα αρχεία. Αναγκαστήκαμε και βάλαμε μέσο για να βρεθεί εντατική και να της πάρουνε τα όργανα. Έσωσε 7 ανθρώπους με τη δική μας επιμονή. Δεν γίνεται να ζούμε σε μία χώρα που σου λένε άστο μην το ψάχνεις».
«Και το άλλο που έγινε με το παιδάκι. Μία ανάλογη ιστορία ήταν αυτή. Να προσπαθείς να πάρεις ένα παιδί που είχε προβλήματα και αντί να πέσουν όλοι οι φορείς επάνω μας για διάφορους λόγους ήρθαν και το πήραν. Να πρέπει να παλέψεις. Ήταν οι δύο πιο σημαντικές στιγμές που έπρεπε σαν οικογένειες να μας βοηθήσει το κράτος και μας έκλεισε την πόρτα».
