Ο Ήλιος, ο Ερμής, η Αφροδίτη και ο Άρης επισκέπτονται διαδοχικά τον Ποσειδώνα. Και στην μελαγχολία του Σεπτέμβρη εκείνος δείχνει παντοδύναμος, μα… πίσω έχει η αχλάδα την ουρά! Γιατί είναι οΠλούτωνας αυτός που έχει τον τελευταίο λόγο. Χαμογελά λοιπόν σαρκαστικά και σου ανοίγει την κουρτίνα των μυστηρίων του. Εκεί ενώπιόν σου αποκαλύπτεται ένα «πηχτό» σκοτάδι κι ο Πλούτωνας με μια φανερά προσποιητή υπόκλιση σε ξεναγεί στην ζωγραφιά του.
-Ιδού Άνθρωπε η Ιστορία του μυαλού σου!
Κι εσύ μένεις να ταξιδεύεις σε κάθε γωνιά του πίνακα, προσπαθώντας να αδράξεις τα σύμβολα της μεταμόρφωσής σου. Μόνο που χρειάζεσαι μια γερή δόση έμπνευσης για να τα ξεχωρίσεις. Τα εντόπισαν πρώτοι καλλιτέχνες, στοχαστές και δημιουργοί, οι πραγματικοί προφήτες που πλάθουν εικόνες με την δύναμη της φαντασίας τους.
Μα όλοι αυτοί δεν είναι παρά απλοί παραμυθάδες και «ζουν στον κόσμο τους». Έτσι σου λένε, έτσι μαθαίνεις για να συνεχίσουν να είναι ακίνδυνοι. Μα να… ακριβώς στο κέντρο του σκότους, δειπνούν ένα τσούρμο ψυχολόγοι, που με βοηθό ένα τόσο δα λυχνάρι, σκύβουν για να δουν κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων. Ανάμεσα τους ο Φρόιντ δεν παύει να τονίζει ότι πίσω απ’ όλα κρύβεται το σeξ και οι αρχέγονες ορμές σου, κρίνοντας ίσως από τον εαυτό του. Ο Γιούνγκ όμως επιμένει ότι το κέντρο σου μπορεί να είναι πολύ πιο φωτεινό από τους δανεικούς πόθους σου. Μιλάει για μια ένωση με τον Θεό σου, για μια επώδυνη Σταύρωση που θα οδηγήσει στην Ανάστασή σου.
Ακριβώς δίπλα του στέκει κι ο Εσταυρωμένος, για να σου θυμίζει ότι ο θάνατος δεν είναι το τέλος, αλλά ένα καίριο πέρασμα από την επιφάνεια στα βάθη σου κι ύστερα στην βασιλεία των ουρανών σου. Σε καλεί να μην φοβάσαι και να έχεις πίστη. Πριν όμως προλάβεις να πιστέψεις, ιερείς και προύχοντες κλέβουν την αλήθεια σου για να κτίσουν την κυριαρχία τους κι ο κόσμος του Ιερώνυμου Μπος, ένας κόσμος φρίκης και αγωνίας παραμένει το ίδιο ζωντανός κι όχι μόνον στο μυαλό σου.
Οπαδοί του παντός και του τίποτα υμνούν και καθυβρίζουν χωρίς πολλές φορές να ξέρουν κι οι ίδιοι το γιατί. Είναι η άγνοια που τους ενώνει κι όσο πιο αδαείς είναι τόσο φανατίζονται και σφάζονται μέχρις ενός. Ποιος θα βάλει τέλος σε αυτό το μακελειό που συμπαρασύρει κι εσένα σε ποταμούς αίματος;
Σε μια άλλη γωνιά του μαυροπίνακα, διαπρύσιοι λάτρεις του «μεταφυσικού», εγκλωβισμένοι στις παράλογες λογικές τους πασχίζουν να φέρουν το σύμπαν στα μέτρα τους. Είναι πεπεισμένοι ότι ερμηνεύουν το άγνωστο, ο καθένας τους με τον ορθό -όπως υποστηρίζει- τρόπο. Μα ανεξάρτητα με τις όποιες διαφορές τους, αν τους προσέξεις καλά ,θα δεις ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τους μια κοινή δίψα για εξουσία, για κέρδος και για έλεγχο των πάντων.
Με δόλωμα την σοφία σου λένε, έλα μαζί μας για να προκόψεις, να αποκτήσεις πλούτη και μεγαλεία. Στον χώρο των «φωτισμένων» κρύβεται τελικά το πιο βαθύ σκοτάδι. Λαχταράς τους επιστήμονες, που στέκουν ψηλά και προσπαθούν να εξηγήσουν ή να παραστήσουν τον Θεό με τον δικό τους τρόπο. Μα η εποχή της αθωότητας φαίνεται πως πέρασε ανεπιστρεπτί. Κι αυτοί είναι πιασμένοι στους τροχούς των συμφερόντων κι αν κάποιος τύχει να ξεφύγει, αυτομάτως γίνεται ένας Ιψενικός «εχθρός του λαού».
Τα βλέπεις όλα αυτά και μελαγχολείς, μα η ξενάγησή σου δεν έχει τελειώσει ακόμη. Στον πάτο του σκοταδιού, εκεί όπου έχει κυλήσει και μαζευτεί όλο το μαύρο, σε καλούν οι πορνογραφίες του μυαλού σου. Ταλαντεύονται και σαλεύουν για να σε ρουφήξουν στον πολλά υποσχόμενο κόσμο τους. Πολλαπλασιάζονται με θαυμαστή ταχύτητα κι έχουν κατακυριεύσει μέχρι και το διαδικτυακό σύμπαν σου.
Κάποτε ο Ράιχ αποπειράθηκε να σε βγάλει από την πορνεία σου. Σου έγραψε -μάταια είναι η αλήθεια- για μια υγιή σeξουαλικότητα απαλλαγμένη από τα φαντάσματα και τους φόβους των εξουσιαστών σου. Μα οι απόψεις του μπήκαν κι αυτές στην μεγάλη μηχανή του κιμά που ορίζει τις ισορροπίες στον κόσμο σου.
Σου μίλησε ακόμη για την «συγκινησιακή πανούκλα», που σε κατατρέχει για αιώνες και δηλητηριάζει κάθε σου προσπάθεια. Αυτήν που μπορεί να καταστήσει τοξικό και το αγνότερο μεγαλείο σου. Σε αυτήν θα μείνω κι εγώ, αφού μπροστά της οι αρνητικές σου σκέψεις είναι ένα απλό πταίσμα. Γιατί όταν κυριεύεσαι από το αρνητικό συναίσθημα, οτιδήποτε καλό σου φαίνεται πλέον εχθρικό.
Μισείς και φθονείς κάθε τι που μπορεί να σε βγάλει από την αρρώστια σου. Μισείς και φθονείς πάνω απ’ όλα τον ίδιο σου τον εαυτό, αφού αυτός κρατά τα κλειδιά της Ανάστασής σου. Τον τοποθετείς με προθυμία στο πλευρό όλων εκείνων που σε θέλουν ασθενή για να σε εξουσιάζουν.
Μα όταν ανακαλύψεις την δύναμη της αγάπης σου όλα αυτά θα αλλάξουν. Όταν διαπιστώσεις ότι τα «δεσμά» της μοίρας σου σπάνε με την πίστη σου σε ένα καλύτερο μέλλον, θα πάψεις να δίνεις σημασία σε κάθε είδους «μαύρες προφητείες», αφού πια δεν θα σε αφορούν.Εσύ ο ίδιος τις επιβεβαιώνεις, εσύ ο ίδιος θα τις ακυρώσεις, ενεργοποιώντας το φωτεινό σου μονοπάτι.
Κι αν με ρωτήσεις που βρίσκεται αυτό, θα σου απαντήσω εκεί που φαίνεται να βασιλεύει το πιο βαθύ σκοτάδι, στο αδιέξοδό σου, εκεί που λες «όλα τελείωσαν πια». Κι αν μεταφορικά ξύσεις το πηχτό σκοτάδι, κάτω από το μαύρο θα ξεπροβάλλει ένας ήλιος που όμοιο του δεν έχεις ξαναδεί. Αυτόν σκεπάζει το μαύρο, μην τύχει και τον δεις. Αυτόνσκεπάζουν οι φόβοι σου, οι εμμονές σου και ο κυνικός «ρεαλισμός» σου.
Να λοιπόν τι σου ζητά τελικά να πράξεις και ο Πλούτωνας, εξωθώντας σε στα άκρα: Να σκάψεις μέσα σου τόσο βαθιά, ώστε να βρεις την φωτεινή πηγή σου.
