Η Νάσια Κονιτοπούλου άνοιξε την καρδιά της στην Σπυριδούλα Τριαντου και την εφημερίδα “On time” και μίλησε για τα τελευταία δύσκολα χρόνια που πέρασε. Ο θάνατος της μητέρας της, το διαζύγιό της και το lockdown, τη βύθισαν σε κατάθλιψη, που κατάφερε να ξεπεράσει με τη βοήθεια ψυχολόγου, αλλά και το “χαστούκι” που της έδωσε ο γιος της.
Ποιο ήταν το πιο ακραίο που βίωσες την περίοδο της βαριάς κατάθλιψης;
Ήταν τα Χριστούγεννα, που παρακάλεσα τον γιο μου, να έρθει να στολίσουμε το δέντρο, σε μία προσπάθειά μου να νιώσω λίγο καλύτερα. Γιατί τριγυρνούσα στο σπίτι σαν άρρωστη, με τις πιτζάμες όλη μέρα, αχτένιστη άβαφτη και μου έβαλε χέρι ο γιος μου. Μου λέει τότε, θα έρθω, να φτιάξουμε το δέντρο, αλλά γίνε πρώτα άνθρωπος. Είσαι άρρωστη μου λέει, χωρίς να έχεις ουσιαστικά κάτι. Με παρότρυνε να ξαναφτιαχτώ και μετά να φτιάξουμε το δέντρο. Τα λόγια του λειτουργήσανε ως φάρμακο εκείνη τη στιγμή, γιατί συνειδητοποίησα πώς πραγματικά δεν έχω κάτι, αλλά είμαι όντως σαν άρρωστη. Με ταρακούνησε το παιδί με αυτά που μου είπε, και από εκεί και πέρα πήρα την απόφαση και πήγα σε ψυχολόγο!
Σε τι φάση είσαι τώρα με την ψυχοθεραπεία που κάνεις;
Πηγαίνω ακόμα, αλλά πιο αραιά. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, αλλά ακόμα, φοβάμαι να πω, ότι είμαι εκατό τοις εκατό, καλά. Πρέπει να βγω τελείως από το τούνελ της μοναξιάς. Μόνο τότε θα γίνω εντελώς καλά. Είμαι στον σωστό δρόμο πάντως.
Πόσο δύσκολο ήταν το lockdown και πόσο σε επηρέασε οικονομικά;
Πολύ δύσκολο, γιατί ήρθε λίγο μετά, τον θάνατο της μητέρας μου . Ο εγκλεισμός, ήταν για εμένα, σαν τιμωρία ένα πράγμα. Γιατί ενώ είχα το πρόβλημα με τον χαμό της μητέρας μου, δεν μπορούσα με κανέναν τρόπο να το ξεπεράσω, είτε μέσω της δουλειάς , είτε με το να συναντάω φίλους, να βγαίνω και τα λοιπά.
Και οικονομικά ήταν πολύ δύσκολα. Δεν υπήρχε απόθεμα, για να πούμε, τώρα θα φάμε από τα έτοιμα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις, πολύ δύσκολα. Για αυτό και κάποιες φορές σκέφτηκα να πουλήσω και το σπίτι μου στη Βαρυμπόμπη ή κάποια άλλη ακίνητη περιουσία. Ευτυχώς δεν έγινε, γιατί τη βολέψαμε με τα επιδόματα, κάτι με τα συγγενικά δικαιώματα, με τα πνευματικά δικαιώματα, και κάτι έγινε. Θέλω να πιστεύω ότι από εδώ και πέρα θα πάνε όλα καλά.
Πώς κατάλαβες πώς είχες κατάθλιψη;
Καταρχήν, ξεκίνησα να έχω ψυχοσωματικά συμπτώματα, ταχυπαλμίες , να μου ανεβαίνει η πίεση, να με πονάει το στομάχι ,το έντερο μου και άλλα πολλά,που δεν υπήρχε παθολογική αιτία,αλλά ήταν ξεσπάσματα του οργανισμού, που διαμαρτυρόταν η ψυχή, μέσω του σώματος.
Υπήρχαν κόντρες άλλον Κονιτοπουλο; είστε πολλοί μουσικοί στην οικογένεια;
Ναι μεγάλος ανταγωνισμός. Είμασταν σε διαφορετικές εταιρίες ο καθένας, η κάθε εταιρία, προσπαθούσε να σπρώξει τον δικό της Κονιτόπουλο, και αυτό το Κονιτοπούλου τέλως πάντων, έγινε σεντόνι που ξεχείλωσε, έγινε καραμέλα. Το θέμα είναι ότι η μόνη Κονιτοπούλου, νεοτέρας γενιάς, ήμουν εγώ…
Ποιο είναι το πιο τραυματικό γεγονός που σου έχει συμβεί;
Η ληστεία στο σπίτι μου. Έγινε πριν από δύο χρόνια. Ήταν τότε, που ήταν η μητέρα μου στο νοσοκομείο, και λείπαμε όλοι και όταν γύρισα ένα βράδι, πόρτα δεν υπήρχε. Ήταν κάτι σαν «βιασμός» όλο αυτό, να λεηλατούν τον προσωπικό σου χώρο. Και φυσικά από τότε έχουμε λάβει τα μέτρα μας…Αλλά αυτό που βίωσες, είναι τόσο άσχημο, που σου μένει. Είναι τραύμα. Δηλαδή από τότε, δεν έχω ξανά νιώσει άνετα στο σπίτι μου.
Το πιο ακραίο που σου έχει συμβεί πάνω στη δουλειά;
Η σύλληψή μου στην Αμερική. Είχαμε πάει σαν καλεσμένοι εγώ και άλλοι δύο συνάδελφοι, για να τραγουδήσουμε σε ένα γλέντι για τη εθνική επέτειο της 25 η Μαρτίου, θα μας έκαναν τα έξοδα, πέντε μέρες διαμονή και δεν θα πληρωνόμασταν, και λέω ας πάω διακοπές. Το κακό ήταν, ότι αυτοί οι άνθρωποι διαφήμισαν το event, κάτι που το είδαν οι αμερικανικές αρχές και σου λέει, εσύ έρχεσαι στην χώρα για δουλειά και όχι τουρίστας. Και μας πιάσανε στο αεροδρόμιο, μας έβαλαν σε κελί κρατητήριο, έκατσα εκεί μέσα 22 ώρες, μαζί με άλλες 4 διαφορετικών εθνικοτήτων γυναίκες, και ήταν πραγματικά σοκαριστικό.
