Ο έρωτας δε θέλει χρόνο. Θέλει ταχύτητα. Είναι απόκτηση, μονοπωλιακό είδος. Θέλεις τον άλλο δικό σου. Δεν τον μοιράζεσαι.
Είναι ένα μυστικό γι’ αυτό και πρέπει να μένει στα σκοτεινά.
Είναι πάρα πολύ ωραίο όταν συμβαίνει, σε όποιον από τους δύο συμβαίνει και για όσο συμβαίνει. Αλλά πάντα τελειώνει.
Είναι αδύνατο να συντονιστούν δύο άνθρωποι στον έρωτα.
Μπορεί να συμβεί για ένα μήνα. Μέχρι εκεί.
Μετά, ο ένας επιμένει.
Είναι απαραίτητο ένας από τους δύο να παραμείνει ερωτευμένος.
Η ζήλεια, βέβαια, είναι κριτήριο του αισθήματος.
Ο έρωτας είναι φθαρτός και εφήμερος.
Ο πρώτος σταθμός όταν εκείνος φεύγει είναι η λύπη.
Λύπη και γι’ αυτόν που αγαπάει και ίσως και για εκείνον που δεν αγαπάει γιατί χάνει ένα αφοσιωμένο πρόσωπο.
Δεν επιτρέπεται να αποφέρεται κανείς για τον έρωτα όσο είναι εν δράσει. Αυτό που ισχύει για τον έρωτα είναι ό,τι ειπωθεί αφού τελειώσει».
Κική Δημουλά
