Η πρώτη κόρη μου δεν ήταν καθόλου εύκολο μωρό. Το φαγητό και ο ύπνος ήταν σαν τιμωρία. Από 4-5χρονών κατέβαινε με τρόμο από το σχολικό επειδή σκοτείνιαζε. Και ξύπναγε από τις 6 το πρωί και στις διακοπές. Κάναμε δυόμιση χρόνια να κοιμηθούμε όταν ήταν μωρό.
Το δεύτερο παιδί δεν ήταν στο πρόγραμμα. Απλά συνέβη. Η Σάρα δεν ζητούσε καθόλου αδελφάκι, δεν έβρισκε λόγο να υπάρχει άλλος άνθρωπος. Αυτός που σίγουρα ήθελε ένα αδελφάκι ακόμα ήταν ο άντρας μου. Όταν έμεινα έγκυος άφησα να κυλήσει ο καιρός χωρίς να θεωρώ κάτι δεδομένο. Δέχτηκα συμβουλευτική για να δεχτεί το αδελφάκι της. Την έπαιρνα μαζί μου στις εξετάσεις και ήταν πολύ τρυφερή. Ήθελε να είναι κορίτσι. Εγώ και στις δύο εγκυμοσύνες μου νόμιζα ότι ήταν αγόρι. Και ήρθε η Άντρια» είπε.
Όσο για το μυστικό του γάμου της και πώς βρίσκουν τις ισορροπίες τους με τον σύζυγό της είπε: «Δεν τις βρίσκουμε. Αν τις είχαμε βρει μπορεί να βαριόμασταν. Ένα μεγάλο μυστικό είναι ότι έχουμε παράλληλες πορείες και έτσι θεωρώ ότι πρέπει να είναι τα ζευγάρια, έχουμε άλλα προγράμματα άρα δεν έχουμε τριβή στα ωράρια στο σπίτι».
