Για τη νέα της ζωή ως μαμά, μίλησε η Δούκισσα Νομικού όπου έκανε και πολλές αποκαλύψεις για τον γιο της Σάββα, τον τοκετό αλλά και την πρώτη εγκυμοσύνη της στο περιοδικό People.
Η παρουσιάστρια αποκάλυψε πως η εγκυμοσύνη της ήρθε αρκετά γρήγορα:
«Έμεινα έγκυος αμέσως μετά το γάμο. Ήμασταν πολύ τυχεροί. Η μητρότητα είναι ιερή και φυσικά δεν είναι δεδομένη. Ποτέ δεν τη θεώρησα δεδομένη. Αυτή μάλιστα ήταν πάντα η μεγαλύτερη αγωνία μου. Αν θα μπορέσω να γίνω κι εγώ κάποια στιγμή μανούλα», τόνισε η Δούκισσα για να κάνει μια αποκάλυψη που δεν περιμέναμε σχετικά με ένα αρνητικό τεστ εγκυμοσύνης:
«Όταν συνειδητοποίησα πως έχω καθυστέρηση, με προέτρεψαν οι φίλες μου να κάνω ένα τεστ εγκυμοσύνης. Το έκανα αλλά βγήκε αρνητικό. Είχα ενθουσιαστεί με την προοπτική. Έτσι, όταν βγήκε αρνητικό, μέσα μου στενοχωρήθηκα. Μετά όμως από τρεις τέσσερις μέρες εξακολουθούσα να νιώθω περίεργα και έκανα και δεύτερο τεστ – σίγουρη, όμως, ότι δεν θα είμαι έγκυος. Το βλέπω, λοιπόν, θετικό και γουρλώνω τα μάτια.
Μετά πήρα κι άλλο τεστ γιατί ήθελα να είμαι σίγουρη. Τελικά βγήκε κι αυτό θετικό. Το έβγαλα φωτογραφία να το έχω! Ήταν μαγική στιγμή, ήταν αυτό το συναίσθημα που αρχίζεις να κλαις από τη χαρά σου και δεν ξέρεις με τι λόγια να το μοιραστείς. Στον Δημήτρη δεν πρόλαβα καν να το πω, γιατί όταν με είδε με κοίταξε στα μάτια, το κατάλαβε αμέσως και κατευθείαν με αγκάλιασε. Ήταν μία πολύ δυνατή στιγμή για εμάς».
Όσο για τον τοκετό, η Δούκισσα αποκαλύπτει στο εβδομαδιαίο περιοδικό πόσο εύκολα ήταν όλα:
«Δεν ταλαιπωρήθηκα καθόλου. Είχα δίπλα μου τον άντρα μου, το γιατρό μου, Πέτρο Νικολαΐδη, και τη μαία μου, Λαμπρινή Παλληκαρά, καθ’ όλη τη διάρκεια και ένιωθα σιγουριά και ασφάλεια. Επειδή ο Δημήτρης είναι μεγάλο πειραχτήρι, γελούσαμε κιόλας. Ο τοκετός ήταν ανώδυνος, πολύ γρήγορος και ειλικρινά όταν μου βάλανε το αγγελούδι μου στο στήθος είπα στο γιατρό μου πως, αφού είναι έτσι, θα ήθελα να κάνω πέντε παιδιά».
Kαι μπορεί η μητρότητα να φέρνει ξενύχτια, φαίνεται όμως πως ο γιος της Δούκισσας είναι ένα υπέροχο μωρό!
«Ανυπομονούσα να πάμε στο σπίτι μας, στη φωλιά μας. Να εγκλιματιστεί και ο Σάββας, να είμαστε μόνοι μας και να το ευχαριστηθούμε. Δεν σου κρύβω ότι στην αρχή δεν ξέραμε πού πήγαιναν τα τέσσερα, αλλά ήθελα να τα κάνω όλα μόνη μου, ένιωθα ότι ξέρω και ότι μπορώ. Σκεφτόμουν ότι είμαι ικανή μαμά και θα τα καταφέρω. Και όντως μέρα με τη μέρα μαθαίνω. Το μωράκι, για παράδειγμα, την πρώτη μέρα έκλαιγε επί δύο ώρες και δεν καταλάβαινα γιατί. Τον έβαζα στο στήθος να φάει αλλά είχε χορτάσει, τον έβαζα να κοιμηθεί και δεν ήθελε.
Τελικά το μωρό είχε κάνει, πάλι, κακάκια –μα πόσες φορές κάνουν μέσα στη μέρα;– και εγώ δεν το είχα καταλάβει. Βήμα βήμα μαθαίνουμε τι χρειάζεται. Τα αντιμετωπίσαμε όλα με πολύ χιούμορ μεταξύ μας και η όποια κούραση –πολλή κούραση, ομολογώ, με πολλή αϋπνία και ξενύχτια–εξαφανίζεται με το που αντικρίζω το μωρό.
Επειδή έχω μια πολύ καλή σχέση με τον ύπνο, μου έλεγε ο Δημήτρης τα βράδια που ξυπνούσα για να θηλάσω “δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ξυπνάς τόσες φορές μέσα στη νύχτα με τέτοιο χαμόγελο”. Όντως ανυπομονούσα. Τώρα που κοιμάται όλο το βράδυ, λέω “δεν θα ξυπνήσει επιτέλους να τον δω;”
