Μία ξαφνική υστερία του παιδιού ισοδυναμεί με μία καλοκαιρινή καταιγίδα. Έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις και συνήθως διαρκεί λίγο. Ενώ τη μία στιγμή κάθεται ήσυχα και όλα είναι εντάξει, το επόμενο λεπτό παθαίνει υστερία, φωνάζει, γκρινιάζει και κλαίει. Όσο το παιδί μεγαλώνει, τόσο οι υστερίες μειώνονται. Παρόλα αυτά, ίσως ανησυχείτε ως γονιός και θεωρείτε ότι είναι ένα σημάδι δύσκολης προσωπικότητας.
Στην πραγματικότητα, είναι φυσιολογικό και είναι περισσότερο μία αντίδραση στη βαρεμάρα ή τον εκνευρισμό του. Μπορεί και να λειτουργήσει ετεροχρονισμένα. Αν έχει δει μία αράχνη και έχει φοβηθεί, είναι πιθανό να εκδηλώσει αργότερα το φόβο και τον εκνευρισμό που νιώθει μέσα από την υστερία.
Η υστερία του παιδιού μπορεί να περιλαμβάνει κλωτσιές, ουρλιαχτά, χτύπημα στο πάτωμα, πέταγμα πραγμάτων ή να κρατάει την ανάσα του μέχρι να μελανιάσει. Τι μπορείτε να κάνετε εσείς όταν συμβεί;
Καταρχάς, να μη χάσετε την ψυχραιμία σας. Αν φύγετε από το δωμάτιο, το παιδί θα νιώσει εγκατάλειψη. Όταν αντιδρά έτσι, κατά πάσα πιθανότητα νιώθει φοβισμένο. Αν φύγετε, απλώς του το εντείνετε. Η ιδανική ανταπόκριση είναι να καθίσετε ήρεμα στο δωμάτιο και να περιμένετε μέχρι να τελειώσει το ξέσπασμα. Αν δεν εκδηλώνει μεγάλο θυμό, μπορείτε να το πάρετε αγκαλιά για να νιώσει παρηγοριά.
Να θυμάστε ποιος είναι ο ενήλικας. Όσο και αν διαρκέσει η υστερία, μην προσπαθήσετε να κάνετε συμβιβασμούς και να εξηγήσετε ενώ βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση. Γνωρίζουμε ότι νιώθετε αμήχανα όταν σας συμβαίνει δημόσια, αλλά με το να υποχωρήσετε του μαθαίνει ότι μπορεί να κερδίζει αυτό που θέλει με αυτήν τη συμπεριφορά. Εάν φτάσει στο σημείο να χτυπάει τα αδέλφια ή τα κατοικίδιά του, απλά μετακινήστε το σε ένα ασφαλές σημείο όπου δεν μπορεί να κάνει κακό στους άλλους ή στον εαυτό του.
Συζητήστε το μετά. Όταν περάσει η καταιγίδα, μιλήστε στο παιδί με απλή και κατανοητή γλώσσα και ενθαρρύνετέ το να εκφράσει με λόγια το λόγο που το έπαθε αυτό και επαναλάβετέ το για να το ακούσει. Μετά πείτε του χαμογελώντας ότι δεν καταλάβατε ποιο ήταν το πρόβλημα γιατί ούρλιαζε και μετά δώστε του μία ζεστή αγκαλιά.
Προλάβετε τις υστερίες προσέχοντας τι είναι αυτό που το πυροδοτεί συνήθως. Φροντίστε να ξεκουράζεται αρκετά και να τρώει σωστά. Να το ενημερώνετε πάντα για τις αλλαγές στο πρόγραμμα ή όταν θα πρέπει να φύγετε από κάπου. Δώστε του λίγες επιλογές ώστε να αποφασίζει μόνο του αλλά να μην νιώθει και χαοτικά. Μην ξεχνάτε ότι δεν πρέπει να λέτε σκέτα όχι. Εξηγήστε πάντα στο παιδί τους λόγους.
Διάβασε περισσότερες συμβουλές που θα βοηθήσουν εσένα και την οικογένεια σου.
Δώστε βάση στα σημάδια υπερβολικού άγχους. Αν δεν τα πάτε καλά με το σύζυγό σας, αν είστε πολύ απασχολημένη τον τελευταίο καιρό και αν το παιδί έχει βιώσει μία μεγάλη αλλαγή στη ζωή του, είναι φυσικό να έχει συνεχείς υστερίες και ξεσπάσματα. Και θα χρειαστεί να επικοινωνήσετε με το γιατρό ή τον παιδοψυχολόγο σας.
