“Έχω κάνει κραιπάλες και κατά καιρούς με εξαντλούσα φουλ, αλλά με τα χρόνια έχω ηρεμήσει” παραδέχεται ο Τάσος Νούσιας.
Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προχώρησε ο Τάσος Νούσιας στο περιοδικό Down Town και τον δημοσιογράφο Πάνο Ζόγκα με αφορμή τη νέα σειρά του MEGA, «Έξαψη». Ο δημοφιλής καλλιτέχνης αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην προσωπική του ζωή και τη σχέση με τον Θεό.
Ειδικότερα, ο Τάσος Νούσιας σημείωσε χαρακτηριστικά πως «έχω κάνει κραιπάλες και κατά καιρούς με εξαντλούσα φουλ, αλλά με τα χρόνια έχω ηρεμήσει. Είμαι πιο επιλεκτικός, αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνια και μεγαλώνω, δεν αντέχει το σώμα μου τα πολλά πολλά. Μάλλον έχω γίνει πολύ ήρεμος άνθρωπος. Μικρός ήμουν πιο πληθωρικός και σκορπιζόμουν καθημερινά. Τώρα δεν θέλω να το κάνω. Θέλω να υπάρχει μια διάκριση σε όλα. Έχει μεγάλη σημασία και το ποιες είναι οι παρέες σου. Σε μένα συνέβη από νωρίς, νομίζω μετά τα 33. Καταλάγιασαν πολλά μέσα μου. Ζητάω πια την ποιότητα στο τι θα κάνω και όχι την ποσότητα. Είναι μεγάλο προτέρημα η διάκριση.
Έχεις αφαιρέσει ανθρώπους από τη ζωή σου μεγαλώνοντας;
Ναι. Έχω μια τέτοια σχέση με αυτά που με πειράζουν, είτε καταστάσεις είτε πράγματα, και ξαφνικά τα κάνω delete. Άσε που πιστεύω ότι μόνο ο χρόνος αποδεικνύει τι αξίζει να μείνει στο τέλος. Και έχω τσακωθεί με φίλους, και έχουν τσακωθεί και αυτοί μαζί μου, και με κάποιους ξαναβρεθήκαμε και με κάποιους όχι. Το κρατάω απλό. Ξέρω ότι είναι σκληρό το delete, όπως ακούγεται αυτή η λέξη, αλλά για να το κάνω σημαίνει ότι έχω συγχωρέσει μέσα μου εκείνον τον άνθρωπο. Προσπαθώ να μην κρατάω τοξικές αποθήκες μέσα μου.
Κάνεις κάτι πιο πνευματικό; Προσεύχεσαι, πιστεύεις στον Θεό, κάνεις στο τέλος της ημέρας απογραφή;
Ναι, πάντα στο τέλος της ημέρας σκέφτομαι τι συνέβη. Και παίρνω και την ευθύνη μου. Κοιτάω να δω ποιο είναι το δικό μου μερίδιο ευθύνης, που υπήρξα εγώ άδικος και φυσικά αν υπάρχει τρόπος να το διορθώσω. Το ταγκό θέλει δύο, δεν μπορεί να φταίει μόνο ο ένας. Κάνω τα δικά μου δικαστήρια.
Δηλαδή;
Στο παρελθόν υπήρξαν στιγμές που αντιδρούσα με παρόρμηση, χωρίς σκέψη, και τώρα καταλαβαίνω πως θα μπορούσα να διαχειριστώ καλύτερα κάποιες καταστάσεις. Τουλάχιστον το κατάλαβα νωρίς. Ευτυχώς, δεν είχα καθολικές ρήξεις. Στην ουσία έχω καταλάβει πως αν κάτι με ενοχλεί, φεύγω χωρίς να κάνω κανέναν τσακωμό. Απλώς φεύγω. Αυτό, όμως, συμβαίνει αν έχει πληγωθεί βαθιά και ουσιαστικά η ψυχή μου. Όλα τ’ άλλα λύνονται. Αλλά απ’ ότι με πονάει πολύ αποχωρώ σιωπηλά και χωρίς αν το εξηγήσω.
