Η Στέλλα Κονιτοπούλου σε πρόσφατη συνέντευξή της στο περιοδικό Χάι μίλησε για το αν ήταν εύκολη η επαγγελματική καταξίωση λόγω του μεγάλου ονόματος που κουβαλάει, αλλά και για τους λόγους που σταμάτησε τις εμφανίσεις την περίοδο που σημείωνε μεγάλη επιτυχία.
Δείτε ένα απόσπασμα της συνέντευξης:
Ήταν εύκολη και γρήγορη η επαγγελματική καταξίωση λόγω του μεγάλου ονόματος που κουβαλάτε στις πλάτες σας από γενιά σε γενιά;
Ήταν εύκολο να γίνω γνωστή, γιατί ήδη τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας είχαν χτίσει έναν μύθο γύρω από το όνομα μας. Όμως, οι γενιές που προηγούνταν έβγαλαν σπουδαίους μουσικούς και τραγουδιστές, άρα ήταν πολύ δύσκολο για ένα νέο μέλος να ξεχωρίσει και να πάρει τον δικό του δρόμο. Αυτό προσωπικά, το κατάφερα μετά από πολύ κόπο και αγώνα, χωρίς ποτέ να ξεχνώ τη σημασία της οικογενειακής μας παράδοσης.
Άρα εσάς σας βοήθησε πολύ το γεγονός ότι είχατε ήδη ένα στρωμένο επαγγελματικό περιβάλλον από την οικογένεια σας;
Φυσικά και με βοήθησε πολύ αυτό. Τότε είχαν δικό τους μαγαζί τα αδέρφια των Κονιτοπουλέων και από πολύ μικρή μου έδωσαν χώρο στο πρόγραμμα τους. Έβγαζα χρήματα κανονικά από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να τραγουδάω. Το μόνο που μετάνιωσα αργότερα είναι που σταμάτησα το σχολείο. Πήγα μέχρι την τρίτη γυμνασίου και δεν συνέχισα στο λύκειο.
Σας έχει περάσει από το μυαλό να ενωθείτε και πάλι με όλη την οικογένεια και να τραγουδήσετε όλοι μαζί σε κάποιο νυχτερινό κέντρο;
Δεν νομίζω να μας έφταναν οι ώρες για να γίνει ένα τέτοιο πρόγραμμα, γιατί είμαστε πάρα πολλοί πια! Είναι πολλά τα παιδιά και τα ξαδέρφια που τραγουδάνε και μάλιστα τραγουδάνε όλοι το ίδιο είδος, δηλαδή νησιώτικα. Θα το ευχόμουν βέβαια να συνέβαινε κάτι τέτοιο ξανά. Πολύ νοσταλγώ τις εποχές εκείνες που τραγουδούσαμε στο οικογενειακό μαγαζί μας στο «Μουράγιο», έτσι λεγότανε.
Κάνατε τεράστιες επιτυχίες εκείνη την εποχή, γίνατε αναγνωρίσιμη στον κόσμο, βγάλατε τραγούδια που σαρώσανε. Αργότερα τι συνέβη και σταματήσατε τις εμφανίσεις;
Μετά το πικ της καριέρας ενός καλλιτέχνη, έρχεται και μία σχετική ύφεση. Δούλευα ασταμάτητα. Είχα να πάω διακοπές εικοσιπέντε χρόνια. Είχα κουραστεί υπερβολικά. Δούλευα επτά μέρες την εβδομάδα, ακόμη και στο «Δελφινάριο» που συμμετείχα ένα καλοκαίρι, δεν είχα ούτε μια μέρα ρεπό. Οπότε αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου και να σταματήσω για λίγο από τα μεγάλα μαγαζιά. Βέβαια τα καλοκαίρια τραγουδούσα κανονικό στα πανηγύρια που με καλούσαν στα νησιά ή και σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Καλό ήταν αυτό το διάλειμμα που έκανα, γιατί μετά με αναζήτησε και ο κόσμος. Γέμισα εγώ τις μπαταρίες μου και επέστρεψα με αρκετή όρεξης δημιουργία.
Είναι αλήθεια ότι οι τραγουδιστές των πανηγυριών είναι ακριβοπληρωμένοι;
Οι καλλιτέχνες που τραγουδούν νησιώτικα και παραδοσιακά τραγούδια έχουν δουλέψει πάρα πολύ την ψυχή τους, εντελώς μόνοι τους και έχουν καταφέρει να κρατήσουν υψηλά τα κασέ τους. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ. Άλλωστε δεν είχα ποτέ πάθη, δεν σκορπούσα τα λεφτά μου, δεν έπαιζα χαρτιά και ήμουν της οικογένειας πάντα.
