«Μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης, αλήθεια σας λέω, αλλά αν δεν είσαι άριστος μαθητής, αστροναύτης δεν γίνεσαι. Εγώ ήμουν βαριά δυσλεκτικός. Τότε δεν μιλούσε κανείς για δυσλεξία και έπεφτε πολύ ξύλο. Ξύλο με χάρακα μέχρι την ΣΤ΄ Δημοτικού. Πιο οδυνηρό ήταν το τράβηγμα του δασκάλου από τη φαβορίτα», εξομολογήθηκε ο ποπ τραγουδιστής σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», με αφορμή τη συναυλία που θα παραχωρήσει στο Ηρώδειο μαζί με τη Σόνια Θεοδωρίδου.
Στη συνέχεια αποκάλυψε πώς νιώθει όταν ακούει τα πρώτα του τραγούδια, όπως το «Ελα μου», με τον στίχο «Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας»:
«Είναι πιο ανάλαφρο κομμάτι, αλλά και μεγάλοι συνθέτες έγραψαν ανάλαφρα τραγούδια, δεν είναι όλα βαρύγδουπα. Εκανα αυτό που αισθανόμουν ότι έχει ενέργεια. Τα κορίτσια ήταν τα πρώτα που με προσέγγισαν στο ξεκίνημα. Εννιάχρονα, δεκάχρονα, αλλά και οι μαμάδες που ήταν 25-30 χρόνων, κι αυτό συνεχίζεται.
Στους δίσκους μου είχα και πιο σοβαρά τραγούδια, όμως δεν απασχόλησαν το κοινό. Υπάρχει μια εμμονή από κάποιους που στέκονται μόνο σε αυτά που τους εξυπηρετούν. Ομως, είμαστε συνυπεύθυνοι για τα τραγούδια που γίνονται επιτυχίες. Καθένας βλέπει σε εμένα αυτό που θέλει να δει και να συντονιστεί. Αλλος βλέπει ένα καλό παιδί, άλλος έναν αλήτη, άλλος έναν διάττοντα αστέρα. Αυτό το τούνελ το έζησα έντονα τα πρώτα έξι χρόνια της καριέρας μου. Διάβαζα στα περιοδικά ότι ήμουν ένας κομήτης που μας δείχνει το γυμνασμένο του σώμα κ.λπ. Τότε υπήρχε ένα έντονο δίπολο: Είχα τα κοριτσάκια που ούρλιαζαν και έσκιζαν τα ρούχα τους, είχα όμως και τα αγόρια που μου πετούσαν πέτρες και ξυράφια, όπως συνέβη σε συναυλία στα Βοτσαλάκια στον Πειραιά».
