Με απόλυτη ευαισθησία και αλήθεια, ο πρωταγωνιστής της αγαπημένης σειράς του ΑΝΤ1 “Η Φαμίλια“, μιλά στον Γιάννη Βίτσα και το “7 ΜΕΡΕΣ TV”, για τις κομβικές στιγμές της προσωπικής και επαγγελματικής διαδρομής του.
Τι αγάπησες στο ρόλο του Γιάννη;
Την αθωότητά του. Τον τρόπο που σκέπτεται, την οικογένειά του, που αγαπά τα παιδιά του, που προσπαθεί για τη σχέση με τη σύζυγό του. Δεν εγκαταλείπει τη μάχη, έχοντας φτάσει σε ένα τέλμα με τη γυναίκα του, αλλά επιλέγει να επισκεφθούν ένα σύμβουλο γάμου. Προσπαθεί να ισορροπήσει όλες τις σχέσεις στη ζωή του, έχοντας ως προτεραιότητα τους ανθρώπους του και όχι τον εαυτό του.
Αγωνίζεσαι αντιστοίχως οι σχέσεις με τους αγαπημένους σου ανθρώπους να είναι αρμονικές;
Ναι. Συγχωρώ οποιαδήποτε κακώς κείμενα. Έχω υποπέσει σε λάθη στο παρελθόν, αλλά πλέον με έλκει μόνο το φως και η αγάπη.
Επισκέφθηκες ποτέ με μια σύντροφό σου έναν ειδικό προκειμένου να βγείτε από το τέλμα μιας δύσκολης προσωπικής σας στιγμής;
Όχι. Δεν έχω φτάσει ακόμη σ’ αυτήν την πίστα.
Μου έκανε εντύπωση ότι με τον πατέρα σου επισκεπτόσασταν τροφίμους του ψυχιατρείου στο Δαφνί και τους προσφέρατε τσιγάρα. Δείχνει ότι από την οικογένειά σου μεγάλωσες με τη συνείδηση ότι οφείλουμε να είμαστε ευαισθητοποιημένοι έναντι των συνανθρώπων μας.
Αυτή ήταν μια πράξη που ο μπαμπάς μου αποτύπωσε από τον παππού μου και ακολούθως συνέχισε μαζί μου. Γαλουχήθηκα με αυτήν την παιδεία από τους δικούς μου. Αγαπούσαν τους συνανθρώπους τους. Ήταν άνθρωποι οι οποίοι, ενώ ζορίστηκαν, πέρασαν διάφορα, αλλά πάντοτε προσέφεραν σε όσους είχαν ανάγκη. Ήταν ανοιχτή η καρδιά τους και το σπίτι τους. Η οικογένειά μου μου μετέφερε αυτή την παιδεία.
Για του λόγου του αληθές, σε πολλές περιπτώσεις ασθενών που είχαν οικονομικά προβλήματα, ο παππούς σου ως γιατρός δεν τους έπαιρνε χρήματα.
Νομίζω ότι ακόμα και στις ημέρες μου υπάρχουν άνθρωποι που ασκούν αυτό το επιστημονικό λειτούργημα και με ανιδιοτέλεια προσφέρουν τις γνώσεις τους. Αν ήμουν γιατρός, σίγουρα θα συμπεριφερόμουν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Όταν έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Βουτσάς, ανέβασες ένα συγκινητικό μήνυμα αγάπης. Το ίδιο έχεις πράξει πολλές φορές, μιλώντας για τον Σάκη Μπουλά. Σε σοκάρουν οι απώλειες στη ζωή σου;
Όχι. Οι απώλειες είναι ένα πολύ σπουδαίο μάθημα. Είναι η αρχή του τέλους. Σου δείχνουν ακριβώς το να μην παίρνεις ποτέ δεδομένο τίποτα, να μη ζεις στη ματαιότητα των υλικών πραγμάτων, αλλά να υπηρετείς την αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Πολλές φορές δεν αντιλαμβανόμαστε πόσο χρόνο έχουμε πραγματικά στη ζωή.
Πιστεύεις στον Θεό;
Δεν είμαι θρήσκος, αλλά πιστεύω με τον δικό μου τρόπο σ’ αυτήν την ανώτερη έννοια.
Στα δεκαοχτώ σου βίωσες μπούλινγκ στον ένα χρόνο που έζησες στην Αγγλία, σπουδάζοντας.
Ως φοιτητής έζησα όχι ακριβώς μπούλινγκ. Αντιμετωπίστηκα με ρατσιστική διάθεση από έναν δυστυχώς τυχαίο άνθρωπο, ο οποίος προφανώς για κάποιο λόγο ήρθε στη ζωή μου, ίσως για να μου επιβεβαιώσει, μία ακόμη φορά, πόσο τυχερός ήμουν που μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αρχές, η οποία θεωρούσε ότι όλοι οι άνθρωποι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό και οφείλουμε να έχουμε ίσα δικαιώματα, σεβασμό και αγάπη ο ένας απέναντι στον άλλον.
Επηρέασε ο COVID τη ζωή σου;
Διέλυσε όλα όσα είχα οργανώσει στα προηγούμενα χρόνια, έκλεισε το κομμάτι της εργασίας μου, μετέφερε πολλές καταστάσεις στο αόριστο, έφερε συνανθρώπους στην απόλυτη ανέχεια. Από την άλλη, μου προσέφερε άπλετο χρόνο να αντικρίσω κατάματα κομμάτια του εαυτού μου.
