Ο Νεκτάριος Σφυράκης ήταν καλεσμένος της Ελεονώρας Μελέτη και μίλησε για τις δυσκολίες να αποκτήσουν παιδιά με τη σύζυγό του και την περιπέτεια που έζησε με τον καρκίνο.
«Είχαμε πολλές δυσκολίες στο να αποκτήσουμε παιδί. Πρέπει να ξανασυστηθείς με τον σύντροφο αν δεν τα καταφέρεις με την πρώτη. Ευτυχώς ήρθε ο Μανώλης, μετά ήρθαν τα δίδυμα. Ο Μανώλης είναι 8, Μάριος και ο Αλέξανδρος είναι 5 και ο Φανούριος είναι 4. Ο Φανούριος δεν ήταν άλλη μια εξωσωματική, ήρθε μόνο του. Σου έρχεται ένα δώρο από τον Θεό και λες welcome. Στην εγκυμοσύνη για το 4ο είχα να παλέψω με τρία παιδιά γιατί η σύζυγος δεν έπρεπε να κάνει τίποτα για να φτάσουμε στον τοκετό» είπε και περιέγραψε πώς τα κατάφερνε. «Δεν το ένιωθα σαν δυσκολία ή πρόβλημα. Με οδηγούσε η φύση να κάνω». «Υπήρχαν διάφορα προβλήματα που με επεμβατικές διαδικασίες τα ξεπεράσαμε. Ο τέταρτος ήρθε μάλλον επειδή είχε δημιουργηθεί η πλατφόρμα για να πατήσει πάνω και να έρθει. Το όνομα Φανούριος ήρθε επειδή φανερώθηκε. Το σπίτι με 4 παιδιά είναι ναρκοθετημένη περιοχή. Αφού όποιος μπαίνει μέσα οπωσδήποτε του κάνω μια ασφάλεια ζωής. Με τη γυναίκα μου είμαστε μαζί πολλά χρόνια, από το 1998» είπε.
Ο καρκίνος στο νεφρό και ο τυχαίος τρόπος που το ανακάλυψε
«Ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία. Τον Σεπτέμβριο είχα βάλει ένα στοίχημα στο γραφείο προκειμένου να φτάσω έναν στόχο παραγωγής ασφαλιστικά. Και επειδή δεν μου έβγαινε, έκανα έναν συμβόλαιο στον εαυτό μου. Το συγκεκριμένο συμβόλαιο με έστελνε σε έναν προασφαλιστικό έλεγχο όπου έκανα τσεκ απ. Αρχές Οκτωβρίου βγήκε ένας υπέρηχος που έδειχνε ένα μόρφωμα ασαφούς προσδιορισμού. Δεν είχα καμία ενόχληση. Δεν είμαι άνθρωπος που κάνω εξετάσεις. Αθλούμαι, ξέρω τι τρώω, είμαι 12 ώρες έξω. Με στέλνουν για αξονική και μου δείχνουν έναν καρκίνο 4ου σταδίου και νομίζω ότι διαβάζω εξετάσεις πελάτη μου όχι δικό μου. Η διάγνωση έλεγε κακοήθης όγκος. Κάνω μία μίνι έρευνα και μου λένε ότι μάλλον πρέπει να μου πάρουν το νεφρό. Δεν το είπα αμέσως στη γυναίκα μου. Με την πιο σύγχρονη ρομποτική του Ντα Βίντσι έγινε μερική νεφρεκτομή και μέσα σε πέντε μέρες έφυγα όρθιος να πάω στα παιδιά μου. Δεν πιστεύω στις συμπτώσεις. Αυτό πιστεύω ακράδαντα ότι ήταν του Θεού το χέρι. Τόσα χρόνια γιατί δεν μου τυχαίνουν τέτοιες συμπτώσεις; Στη γυναίκα μου το είπα όταν τα είχα ετοιμάσει όλα. Υπήρξε ένας πανικός. Στα παιδιά είπα ότι θα τραγουδήσω κάπου και θα κάτσω κάποιες μέρες και μετά τους είπα ότι κάπου χτύπησα και ότι δεν θα μπορούσαμε να παίξουμε για κάποιες μέρες. Στην άκρη του μυαλού μου υπήρχαν κάποιες σκέψεις αλλά δεν τις άφηνα να έρθουν. Θέλω να πιστεύω ότι ο Μεγάλος πάνω εξηγήθηκε και ότι πήρα αναστολή. Πιστεύω αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους που πάω κάθε μέρα στην εκκλησία αλλά Τον βλέπω κάθε μέρα στα παιδιά μου».
