“Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ, η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας..”
Μικρή Πατρίδα, τραγουδά ο Χρήστος Θηβαίος, ένα τραγούδι για τον έρωτα, την έλλειψη, τη στέρηση αλλά και την απόλυτη αγάπη που μετατρέπει ένα συναίσθημα, έναν άνθρωπο, μια αγάπη σε μικρή πατρίδα.
Πόσες φορές μπορεί να πει κανείς στον άνθρωπο του τα λόγια αυτά: «Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ, … η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας». Κι όμως όταν κάτι τέτοιο ειπωθεί είναι πλέον απόλυτο και συνταρακτικό, σαν το τραγούδι με στίχους από τον Παρασκευά Καρασούλο και μουσική του Γιώργου Ανδρέου.
Το τραγούδι που ακούστηκε σε πρώτη εκτέλεση από τον Παντελή Θεοχαρίδη, ξεχωρίζει για την υπέροχη μουσική του και τους εξαιρετικούς του στίχους.
Η Μικρή Πατρίδα είναι ένα τραγούδι γεμάτο αντιθέσεις, που ξεκινά με μια άρνηση «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά» δηλώνοντας την στέρηση ενός ανθρώπου που έφτασε στον προορισμό του, να βρει την ψυχή του και τον έρωτά του.
Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος
Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θεοχαρίδης
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
τα χρόνια μου είχαν ρίζες ήταν δέντρα
που τα ’ντυσε με φύλλα η καρδιά
και τ’ άφησε ν’ ανθίζουν μες την πέτρα
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση
οι φίλοι μου φεγγάρια ήταν νησιά
που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει
σε όνειρα σ’ αισθήματα υγρά
το μυστικό τον κόσμο ν’ ανασάνει
Το πιο μακρύ ταξίδι μου εσύ
η νύχτα εσύ το όνειρο της μέρας
μικρή πατρίδα σώμα μου κι αρχή
η γη μου εσύ ανάσα μου κι αέρας
Απολαύστε το..
